۷۰۰۰ کتیبه زبان فارسی در هند، در معرض فراموشی

به ایسنا، مرتضی رضوانفر - عضو هیئت‌علمی پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری - در نشست تخصصی و نمایشگاه «میراث هنری ایران و قفقاز؛ با تأکید بر کتیبه‌ها و تزیینات معماری» به بیان گوشه‌ای از این پروژه میدانی که در چند سال گذشته در کشورهای چین، تانزانیا، کنیا، ترکیه، جمهوری آذربایجان، هندوستان، ارمنستان و قفقازِ روسیه، توسط او انجام شده پرداخت.

او با بیان اینکه  پروژه میراث مشترک ایرانِ فرهنگی از پنج سال قبل آغاز شده، افزود: این پروژه از جایی شکل گرفت که وزارت امور خارجه اعلام کرد در بعضی از کشورها مانند ازبکستان، ترکمنستان و ارمنستان کتیبه‌های فارسی‌زبان را به بهانه‌های گوناگون از جای اصلی‌شان برمی‌دارند یا کتیبه‌هایی به زبان‌های دیگر را جایگزین آنها می‌کنند.

این عضو هیئت علمی پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری، با اشاره به وجود هفت هزار کتیبه به زبان فارسی در هند و ‌بی‌توجهی به آنها گفت:‌ تحقیقات صورت گرفته در قالب این پروژه میدانی بسیار خاص بود و برای رسیدن به این هدف بزرگ،  نیاز به کمکِرایزن‌های فرهنگی ایران در کشورهای مختلف و بعضی سفارت‌خانه‌ها وجود دارد.

او در ادامه  با ارائه تصاویری از کتیبه‌ها و بنانوشته‌های بررسی‌شده به اهمیت زبان فارسی در جهان اشاره کرد و گفت: عثمانی‌ها زبان فارسی را به اروپای شرقی برده‌اند به گونه‌ای که این منطقه مملو از کتیبه‌هایی به زبان فارسی است گزارش روابط عمومی پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری ، چون زبان فارسی زبان میانجی آن دوره بوده و سند این ادعا، نامه‌ای است که در موزه واتیکان وجود دارد.

رضوانفر همچنین درباره اهمیت و جایگاه شعر و زبان فارسی با اشاره به تصاویر کتیبه‌ها گفت:  عثمانی و صفویه دو دشمن بودند، اما نکته جالب این است که هر دوی آنها از یک کتیبه و یک شعر به زبان فارسی برای سردر دربار خود استفاده کرده‌اندکه  این امر نشان‌دهنده جایگاه والای زبان فارسی به‌عنوان زبانی جهانی فارغ از سیاست و حکومت و جنگ است.

همچنین نمایشگاه تصاویر آثار و کتیبه‌های فارسی زبان قفقاز افتتاح شد که آن حاصل یک پروژه پژوهشیِ فراملی ـ منطقه‌ای است، میراث مشترک ایران و قفقاز با تکیه بر کتیبه‌ها و تزیینات معماری از زبان تصاویر به نمایش در آمده است.

این روایت تصویری، برآمده از پروژه‌ای جامع و طولانی‌مدت است که مرتضی رضوانفر آن را از پنج سال پیش آغاز کرده ، در این پروژه که همچنان هم ادامه دارد، به ردپای میراث‌های مشترک ایران و جهان ــ از شرق چین تا قلب آفریقا ــ در معماری، تزیینات معماری و کتیبه‌نگاری‌ها پرداخته شده است.

انتهای پیام