Fa
En
موسیقی ما - «گذر سینما» نامی است که در سی‌وهفتیمن دوره جشنواره جهانی فیلم فجر به خیابان برادران مظفر اتلاق شده و در طول نه شب فعالیت جشنواره، این گذر با رقص و موسیقی محلی، نشست فیلم‌نامه‌خوانی و کنسرت موسیقی خیابانی پذیرای رهگذران، شهروندان و شرکت‌کنندگان در جشنواره بود.
با امیر بهاری (روزنامه‌نگار و منتقد) که مسئولیت معرفی گروه موسیقی و هماهنگی‌های آن را به عهده داشت درباره این گروه چهار نفره با نام «وینه» و فعالیت‌های جانبی جشنواره در «گذر سینما» و مقایسه آن با فستیوال‌های معتبر جهانی صحبت کردیم.
«وینه» یک گروه چهار نفره است که هر کدام از اعضای آن به تنهایی دو ویژگی مهم دارند؛ از یک طرف آموخته‌های آنها آکادمیک است و نسبت به موسیقی ذهنیت آکادمیک موسیقی دارند و از طرف دیگر همه اعضای گروه تجربه اجراهای خیابانی زیادی هم دارند. امیر بهاری این ویژگی و توانایی‌های گروه را دلیل معرفی «وینه» برای اجرای کنسرت در «گذر سینما» و در حاشیه جشنواره جهانی فجر می‌داند و می‌گوید: «کوارتت «وینه» شاید جزو معدود گروه‌های حرفه‌ای باشند که در خیابان‌های مختلف ساز زده‌اند. خانم کهزادی که در این زمینه بسیار باتجربه است و غیر از توانمندی در نواختن ساز، آهنگساز بسیار قابلی هم هست و دو بار «جایزه رضا کروریان» را کسب کرده که جدی‌ترین جایزه موسیقی الکترونیک در ایران است.»
قطعاتی که در طول شب‌های جشنواره در این کنسرت خیابانی نواخته می‌شوند، انتخاب اعضای گروه است و به پیشنهاد بهاری چند قطعه خاص و موسیقی فیلم هم به اجراهای این کنسرت اضافه شده است.
او می‌گوید: «من به جز دو سه قطعه، نقش بیشتری برای انتخاب سایر قطعات نداشتم. گروه به خاطر قابلیت‌هایش توانست در طول یک هفته برای اجرا آماده شود. مثلا برای اجرای قطعه معروف «پالپ فیکشن» که یک تم یونانی است، لازمه آوردن ملودی اصلی روی ویولن و آکاردئون این بود که توانایی لازم را داشته باشند تا قطعه اصلی از روی پیانو به این سازها منتقل شود. ترکیب کنترباس، گیتار الکتریک، ویولن و آکاردئون الکتریک، کوارتت نامتعارفی است، با توجه به این‌که ده سال است موسیقی ایران را دنبال می‌کنم، پیش‌تر چنین ترکیب و مجموعه‌ای با این مشخصات در ایران ندیده‌ام.»
بهاری موسیقی ضمن اشاره به این نکته می‌گوید: «اگر هماهنگ کننده برنامه هم نبودم، حداقل یک شب برای دیدن اجرا و اتفاقات این گذر می‌آمدم، چون در شهری هستیم که به این برنامه‌ها نیاز دارد. تهران با وجود آن‌که پتانسیل بالایی دارد ولی خلاء چنین برنامه‌هایی در آن حس می‌شود که می‌توانند فضاهای شهری را پر کنند.»
بهاری تأثیر اجرای موسیقی خوب در فضای شهری را برای فرهنگ‌سازی لازم می‌داند و دلیلش را این‌طور توضیح می‌دهد: «فرض کنید رهگذری در حال عبور است و ملودی از کرخه تا راین را بشنود، ترغیب شود و بنشیند و یک موسیقی جدی را با اجرای یک گروه جدی و نوازندگی حرفه‌ای دنبال کند؛ حتی اگر این اجرا پنج درصد روی ذهنیت و شناخت او از موسیقی اثر بگذارد، گذر سینما کار خودش را کرده و موفق بوده است.»
«تمرکز اغلب فعالیت‌های فرهنگی و هنری در تهران است، مثلا فیلم‌های کمی خارج از تهران تولید می‌شوند یا فیلم‌سازی که در شهر خودش، با فرهنگ بومی خودش و عوامل بومی و محلی فیلم بسازد، کم داریم؛ به جز استثناهایی مثل احسان عبدی‌پور که در بوشهر همین روش را پیش گرفته است.» امیر بهاری با یادآوری این نکته، اضافه می‌کند: «با بهره‌گیری از فضاهای شهری تهران که بدون استفاده مانده‌اند، می‌توان شهروندان به دیدن، شنیدن و حس کردن اتفاقات هنری و فرهنگی دعوت کرد و آنها را در این رویدادها مشارکت داد.»
بهاری برای مقایسه به تفاوت عمده بعضی فستیوال‌های خارجی اشاره می‌کند و می‌گوید: «در فستیوال‌های بین‌المللی بزرگی که می‌شناسیم، (مثل کن، برلین، ونیز و...) هر چند تمرکزشان بر سینماست، ستاره‌های سینمایی می‌آیند و جوایز سینمایی اهدا می‌شود، اما در حاشیه این فستیوال‌ها تمام فرهنگ آن منطقه عرضه و معرفی می‌شود.»
او جشنواره کارلو ویواری را مثال می‌زند: «این فستیوال در شهر کوهستانی کارلو ویواری و کشور چک برگزار می‌شود. چک به‌جای برگزاری فستیوال در پایتخت، آن را به یک شهر کوهستانی برده که از پراگ هم دور است. این شهر بافتی ۴۰۰-۵۰۰ ساله و آب گرم مشهوری دارد و آن‌جا بخشی از معماری کهن کشور را می‌بینید.»
او جشنواره‌های سینمایی را عامل رونق اقتصادی و فرهنگی محل برگزاری می‌داند و در ادامه توضیح می‌دهد: «وقتی جشنواره در کارلو ویواری در جریان است، بخش عمده‌ای از مردم کشور به این شهر می‌آیند تا از اتفاقات فرهنگی و هنری دیدن کنند و بحث فقط فیلم نیست؛ بلکه حضور در یک اجتماع به بهانه یک رویداد فرهنگی است که باعث می‌شود با موسیقی سنتی چک، فرهنگ خوردن و آشامیدن سنتی کشور و شهر آشنا شوید. موسیقی و کنسرت‌هایی که در آن فضا اجرا می‌شود، فراوانی کل برنامه‌ها و حجم تعداد به اندازه‌ای نیست که داخل سالن برگزار شود و طبیعتاً خیابان‌ها و فضاهای شهری محل برگزاری برنامه‌های جنبی هستند.»
بهاری در پایان می‌گوید: «گذر سینما می‌تواند پیش‌درآمدی باشد که برگزارکنندگان به بهانه جشنواره جهانی فیلم، مخاطب را با بخش عمده‌ای از فرهنگ این سرزمین آشنا کنند.»
با امیر بهاری (روزنامه‌نگار و منتقد) که مسئولیت معرفی گروه موسیقی و هماهنگی‌های آن را به عهده داشت درباره این گروه چهار نفره با نام «وینه» و فعالیت‌های جانبی جشنواره در «گذر سینما» و مقایسه آن با فستیوال‌های معتبر جهانی صحبت کردیم.
«وینه» یک گروه چهار نفره است که هر کدام از اعضای آن به تنهایی دو ویژگی مهم دارند؛ از یک طرف آموخته‌های آنها آکادمیک است و نسبت به موسیقی ذهنیت آکادمیک موسیقی دارند و از طرف دیگر همه اعضای گروه تجربه اجراهای خیابانی زیادی هم دارند. امیر بهاری این ویژگی و توانایی‌های گروه را دلیل معرفی «وینه» برای اجرای کنسرت در «گذر سینما» و در حاشیه جشنواره جهانی فجر می‌داند و می‌گوید: «کوارتت «وینه» شاید جزو معدود گروه‌های حرفه‌ای باشند که در خیابان‌های مختلف ساز زده‌اند. خانم کهزادی که در این زمینه بسیار باتجربه است و غیر از توانمندی در نواختن ساز، آهنگساز بسیار قابلی هم هست و دو بار «جایزه رضا کروریان» را کسب کرده که جدی‌ترین جایزه موسیقی الکترونیک در ایران است.»
قطعاتی که در طول شب‌های جشنواره در این کنسرت خیابانی نواخته می‌شوند، انتخاب اعضای گروه است و به پیشنهاد بهاری چند قطعه خاص و موسیقی فیلم هم به اجراهای این کنسرت اضافه شده است.
او می‌گوید: «من به جز دو سه قطعه، نقش بیشتری برای انتخاب سایر قطعات نداشتم. گروه به خاطر قابلیت‌هایش توانست در طول یک هفته برای اجرا آماده شود. مثلا برای اجرای قطعه معروف «پالپ فیکشن» که یک تم یونانی است، لازمه آوردن ملودی اصلی روی ویولن و آکاردئون این بود که توانایی لازم را داشته باشند تا قطعه اصلی از روی پیانو به این سازها منتقل شود. ترکیب کنترباس، گیتار الکتریک، ویولن و آکاردئون الکتریک، کوارتت نامتعارفی است، با توجه به این‌که ده سال است موسیقی ایران را دنبال می‌کنم، پیش‌تر چنین ترکیب و مجموعه‌ای با این مشخصات در ایران ندیده‌ام.»
بهاری موسیقی ضمن اشاره به این نکته می‌گوید: «اگر هماهنگ کننده برنامه هم نبودم، حداقل یک شب برای دیدن اجرا و اتفاقات این گذر می‌آمدم، چون در شهری هستیم که به این برنامه‌ها نیاز دارد. تهران با وجود آن‌که پتانسیل بالایی دارد ولی خلاء چنین برنامه‌هایی در آن حس می‌شود که می‌توانند فضاهای شهری را پر کنند.»
بهاری تأثیر اجرای موسیقی خوب در فضای شهری را برای فرهنگ‌سازی لازم می‌داند و دلیلش را این‌طور توضیح می‌دهد: «فرض کنید رهگذری در حال عبور است و ملودی از کرخه تا راین را بشنود، ترغیب شود و بنشیند و یک موسیقی جدی را با اجرای یک گروه جدی و نوازندگی حرفه‌ای دنبال کند؛ حتی اگر این اجرا پنج درصد روی ذهنیت و شناخت او از موسیقی اثر بگذارد، گذر سینما کار خودش را کرده و موفق بوده است.»
«تمرکز اغلب فعالیت‌های فرهنگی و هنری در تهران است، مثلا فیلم‌های کمی خارج از تهران تولید می‌شوند یا فیلم‌سازی که در شهر خودش، با فرهنگ بومی خودش و عوامل بومی و محلی فیلم بسازد، کم داریم؛ به جز استثناهایی مثل احسان عبدی‌پور که در بوشهر همین روش را پیش گرفته است.» امیر بهاری با یادآوری این نکته، اضافه می‌کند: «با بهره‌گیری از فضاهای شهری تهران که بدون استفاده مانده‌اند، می‌توان شهروندان به دیدن، شنیدن و حس کردن اتفاقات هنری و فرهنگی دعوت کرد و آنها را در این رویدادها مشارکت داد.»
بهاری برای مقایسه به تفاوت عمده بعضی فستیوال‌های خارجی اشاره می‌کند و می‌گوید: «در فستیوال‌های بین‌المللی بزرگی که می‌شناسیم، (مثل کن، برلین، ونیز و...) هر چند تمرکزشان بر سینماست، ستاره‌های سینمایی می‌آیند و جوایز سینمایی اهدا می‌شود، اما در حاشیه این فستیوال‌ها تمام فرهنگ آن منطقه عرضه و معرفی می‌شود.»
او جشنواره کارلو ویواری را مثال می‌زند: «این فستیوال در شهر کوهستانی کارلو ویواری و کشور چک برگزار می‌شود. چک به‌جای برگزاری فستیوال در پایتخت، آن را به یک شهر کوهستانی برده که از پراگ هم دور است. این شهر بافتی ۴۰۰-۵۰۰ ساله و آب گرم مشهوری دارد و آن‌جا بخشی از معماری کهن کشور را می‌بینید.»
او جشنواره‌های سینمایی را عامل رونق اقتصادی و فرهنگی محل برگزاری می‌داند و در ادامه توضیح می‌دهد: «وقتی جشنواره در کارلو ویواری در جریان است، بخش عمده‌ای از مردم کشور به این شهر می‌آیند تا از اتفاقات فرهنگی و هنری دیدن کنند و بحث فقط فیلم نیست؛ بلکه حضور در یک اجتماع به بهانه یک رویداد فرهنگی است که باعث می‌شود با موسیقی سنتی چک، فرهنگ خوردن و آشامیدن سنتی کشور و شهر آشنا شوید. موسیقی و کنسرت‌هایی که در آن فضا اجرا می‌شود، فراوانی کل برنامه‌ها و حجم تعداد به اندازه‌ای نیست که داخل سالن برگزار شود و طبیعتاً خیابان‌ها و فضاهای شهری محل برگزاری برنامه‌های جنبی هستند.»
بهاری در پایان می‌گوید: «گذر سینما می‌تواند پیش‌درآمدی باشد که برگزارکنندگان به بهانه جشنواره جهانی فیلم، مخاطب را با بخش عمده‌ای از فرهنگ این سرزمین آشنا کنند.»
تعداد بازدید :
182
مطالب مرتبط
ثبت نظر