ستایشگر: کاسه صبر اهالی موسیقی لبریز شده است

موسیقی ما - در پی تصویب قانون اختصاصِ ده درصد درآمد کنسرت‌ها به وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، «امیر عباس ستایشگر» عضو مجمع صنفی ناشرین موسیقی در نامه‌ای به وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی واکنش نشان داده است.

در این نامه آمده است: «این دومین نامه­‌ای­‌ست که برای شما می‌نویسم. اگر خاطرتان باشد اولین نامه درباره بنیاد رودکی بود که  به جای ترتیب اثر دادن، وضعیت هنر در آن بنگاه روی به وخامت برداشت. من هنوز هم در کمالِ خوش‌باوری به روحیه‌ی سالم و هنرگرایانه­‌ی شما شکی ندارم؛ اما بیش از هر زمان مطمئنم که شما درباره موسیقی این مملکت در بی‌خبری به سر می‌برید و یا به اصطلاح «آدرس غلط» به شما می‌دهند.»

ستایشگر در ادامه‌ی این نامه نوشته: «جناب آقای وزیر، حال موسیقی خوب نیست. اهالی موسیقی در یک خشم بی‌سابقه قراردارند و تنها بانی آن معاونت هنری منصوب شماست که فضای ملتهب موسیقی را بدون مدیریت رها کرده است. ما از دولتمردان‌مان در این چهل سال آموخته‌ایم که از حق بگوییم و هراسی از عواقبش نداشته باشیم. از اینکه مجوزهایمان مشکل پیدا کنند، از جوامع هنری به خاطر لابی‌گری‌ها حذف بشویم و یا دستان مدیران کم‌ظرفیتِ بدنه ارشاد پای‌­بند راهمان شود. اگر تمام مسائل این یک سال گذشته را کنار بگذاریم که خود مثنوی هفتصد من خواهد شد، موضوع برداشت 10% از درآمد کنسرت‌های موسیقی، لیوانِ تا لب لبریزِ صبر اهالی موسیقی را سرازیر کرده است. حتماً می‌دانید ما به یک‌باره اقدام به چنین اعتراض‌هایی نکرده‌ایم. ابتدا از راه گفت‌وگو از مدیران شما وقت خواستیم تا دراین‌باره و مواردی دیگر گفت‌وگو کنیم تا گره را با دست باز کنیم که دندان بماند برای روزهای مباداتر؛ اما تفر­عن معاون هنری‌تان کار را به جایی رساند که حاصل درخواست‌های ما برای گفت‌وگو در 5 دفعه، بدون پاسخ رها شد. در ادامه بیانیه‌ای رسمی صادر شد که بی‌تفاوت از کنار آن رد شدید. درخواست تجمع در وزارتخانه را کردیم که ترتیب قراری داده شد در جلسه‌ای. (چهارشنبه 18 اردیبهشت) موضوع 10 درصد را بررسی کردیم و با وجود دلایلی که داشتیم موضوع ابتر ماند. در آن جلسه گفتیم با همه‌ی ممیزی‌های سخت‌گیرانه‌ی وزارت ارشاد، با فشارهای مالی که بر مردم مستولی شده، با توجه به ضررهای عظیمی که موسیقی غیر تجاری می‌دهد این طرح به صلاح نیست اما... اگر امروز به شما بگویند از فیش حقوقتان ماهیانه 1 میلیون تومان به ما بدهید تا ما خرج هنر در مناطق کم بضاعت کنیم، چه می‌گویید؟ بله با شما موافقم اگر با طیب خاطر باشد که خیر و برکت کردن سفارش همه‌ی اولیاست؛ اما اینجا به زور می‌خواهند از ما وصول کنند.»

این آهنگساز و نوازنده همچنین اضافه کرده: «آقای دکتر صالحی، این چه پافشاری و تلاش برای بی‌اعتنایی به اهل موسیقی است که با وجود این‌که تمام افراد ذی‌صلاح و صاحب تجربه با این قانون مخالف هستند، دولت همچنان روی خوش به همراهی با هنرمندان موسیقی نشان نمی‌دهد؟ آیا خبر دارید که این لایحه را خود وزارت ارشاد به مجلس برده تا از کنسرت‌ها پول بگیرد و در مناطق محروم هزینه کند؟ آیا خبر دارید کمیسیون فرهنگی با این موضوع مخالف بوده و با پافشاری  وزارت ارشاد این طرح در کمیسیون تلفیق رأی آورده؟ آیا خبر دارید در درون وزارت ارشاد دودستگیِ بی‌تعادلی وجود دارد که تکلیف کار بدون آیین‌نامه هنوز سرگردان است؟ آیا خبر دارید که مدیرکل دفتر موسیقی -تنها مخالف این طرح در دولت- مجبور به استعفا شده است؟ مدیر کلی که با پافشاری معاون هنری منصوبتان و با مخالفت اکثر ناشران موسیقی به میدان آمد؛ اما امروز -بعد از یک سال- به خاطر باندبازی‌ها و فشارهای مدیریتی دست از حمایت او برداشته‌اید و یک مدیر را قربانی معاونت هنری می‌کنید. می‌خواهند تنها مدیری که با این موضوع مرتبط و مخالف است را از گردانه خارج کنند که بدون مانع کار را پیش ببرند. معاونین شما حتی به مدیران کل خود رحم نمی‌کنند چه رسد به ما. آقای وزیر می‌دانید! دیوار حاشا بلند است اما ما اهل موسیقی، سال‌هاست در بالای آن دیوار ایستاده‌ایم و مدیران را نظاره می‌کنیم. من تا به امروز بیش از 5 معاون وزیر در امور هنری دیده‌ام و با ایشان همکار بوده‌ام. می‌دانم که می‌دانید تمام آنچه می‌گویم صحت دارد، چون شما کسی نیستید که آخرت را به دنیا بفروشید. نَفَس شما به قرآن و حافظ و نهج‌البلاغه گره خورده است. از نوشته‌های عارفانه‌تان این را دریافته‌ام که دمی با بایزیدها و ابوسعیدها نشسته اید. آخر این چه ظلمی است که بر سر اهالی موسیقی می‌رانید؟ و تا از آن دم می‌زنیم همکارانتان می‌گویند «قانون شده است و نمی‌شود کاری‌اش کرد.» در پایان، سال‌هاست که با اعتقاد در کنار مردان نظامی، سیاسی و فرهنگی خود ایستاده‌ایم و کار هنر را به پیش می­‌بریم. در این شرایط حساس که کشورمان نیاز به آرامش و همدلی دارد، شمشیرتان را از سر اهل موسیقی بردارید، در معاونت‌های مربوطه، میزهای بزرگ را به آدم‌های کوچک نسپارید، گوش شنوا داشته باشید که خیر و برکت همه در گفت‌وگو و تعامل است. از شما صمیمانه پوزش می‌طلبم اگر نوشته‌ام گزنده و تلخ است. خیلی خودمانی بگویم «حالمان گرفته است». حال که صدایمان به جایی نمی‌رسد و زور شما بر ما افزون است و فریاد ما را نمی‌شنوید، در شب‌های پیش رو، وقتی در سایه‌ی قرآن می نشینیم و شب‌های قدر را زنده نگه می‌داریم، من به عنوان کوچک‌ترین عضو خانواده‌ی صبور موسیقی شما را به خدا وا می‌گذارم و برای خود و همکارانم بخشش از گناهان و صبر بیشتر طلب می‌کنم. ایاک و ظلم من لاتجد علیک ناصرا الا الله.»