امروز محوطهی "چاتال هویوک" ترکیه به یک "مکانساز برجسته در باستانشناسی مدرن" تبدیل شده، نقطهای تاریخی که "یان هادر" پیشرو مکتب باستانشناسی پساروندگرا در آن کاوش متفاوتی را آغاز کرد تا هر باستانشناس بتواند شرح، تفسیر و برداشت شخصی خود را از کاوشهایشان ثبت و ارائه کند.
، جامعه باستانشناسی ایران در هفتادمین سال تولد «یان هادر» از پیشروان مکتب باستانشناسی پساروندگرا Post-processual ، در مورد او نوشت ؛ «"یان هادر"، از باستانشناسان برجسته چند دهه اخیر در ۲۳ نوامبر ۱۹۴۸ در شهر «بریستول»، انگلستان به دنیا آمد. وی در سال ۱۹۷۱ از دپارتمان هنر دانشگاه لندن در رشته باستانشناسی پیش از تاریخ با رتبه سک فارغالتحصیل دوره لیسانس شد و در سال ۱۹۷۴ نیز با دفاع از پایاننامه خود با عنوان "تحلیل فضایی در باستانشناسی"Spatial Analysis in Archaeology" درجهی دکتری تخصصی از دانشگاه کمبریج گرفت.
هادر از سال ۱۹۷۴ تا ۱۹۷۷ و پیش از بازگشتن به دانشگاه کمبریج، به عنوان مدرس و استاد تمام باستانشناسی در دانشگاه لیدز انگلستان به تدریس پرداخت و از سال ۱۹۹۶ در شمار اعضای آکادمی بریتانیا درآمد. وی در سال ۱۹۹۹ به دانشگاه استنفورد در آمریکا رفت و از سال ۲۰۰۲ صاحب کرسی استادی در دپارتمان انسانشناسی شد.
از میانه دهه هشتاد میلادی که به میزان ناخرسندیها از باستان شناسی روندگرا (باستانشناسی نو یا علمی) افزوده شد، جریانی فکری با گرایشهای چندی در باستانشناسی غرب راه افتاد که بعدها مجموعه این گرایشها و این جریان بطورکلی با نام مکتب باستانشناسی پساروندگرا Post-processual شناخته شد. پیشرو این جریان یان هادر بود که خود از جمله باستان شناسان روندگرا یا علمی محسوب میشد.
زمینههای شکلگیری ایدهها و نظریات باستانشناسی پساروندگرا زمانی شکل گرفت که در دانشگاه تدریس میکرد و همراه با دانشجویانش و نیز در خلال کارهایی که با همراهی آنها انجام میداد در فاصلهی سالهای ۱۹۸۰ تا ۱۹۹۰ ایدههای نوی پساروندگرایی به تدریج پرداخته و پرورده شد.
سال ۱۹۹۳ هادر سرپرستی یک هیأت بینالمللی باستان شناسی را بر عهده گرفت که از آن زمان تا کنون در حال انجام پژوهش ها و کاوشهای باستانشناسی تازهای در محوطه نوسنگی"چاتال هویوک" در مرکز ترکیه است. هدف این هیات بینالمللی، نگهداری و حفاظت از محوطه، فهم آن در بستر زمانی مکانی خود (Context) و معرفی آن به عموم مردم است. او در این پروژه تلاش کرد تا تاثیرات روشهای غیر پوزیتیویستی در باستانشناسی را بررسی کند و رسیدن به این مهم، مشروط بر این است که به هر کدام از باستانشناسان کاوشگر حاضر در پروژه این فرصت داده شود که شرح و تفسیر و برداشت شخصی خود را از کاوشهایشان ثبت و ارائه کنند.
هادر در ۱۵ آوریل سال ۲۰۰۹ برای خدماتش در باستان شناسی به دریافت مدال« لوسی وارتون درکسل» Lucy Wharton Drexel Medal”" از موزه پن Penn) Museum) در دانشگاه پنسیلوانیا را گرفت. مدال لوسی وارتون درکسل درسال ۱۸۸۹ توسط "موزه پن" بنیاد گذاشته شد و به کسانی اهدا میشود که به رهیافتهای ویژهای در کاوشهای باستان شناسی و انتشار آنها دست یافته باشند. پیش از وی ۲۸ نفر این مدال را دریافت کرد بودند و نفر قبل از او "کالین رنفریو" است که در سال ۲۰۰۳ به این جایزه دست یافته است.
در متن تهیه شده مراسم اهدا این مدال به یان هادر چنین آمده است: پروفسور یان هادر بدون شک در سی سال گذشته با کتابها و مقالات فوق العاده پویا و قابل تأمل گامهای بسیار مهمی را در جهان باستان شناسی به سرعت پیموده است. امروزه در چاتال هویوک او به یک مکانساز (Place-Maker) برجسته در باستانشناسی مدرن تبدیل شده است. تبدیل این حفاری مهم به مدلی که تمام باستانشناسان معاصر باید به آن توجه داشته باشند از دستاوردهای اوست. وی بدون شک در ادامه گامهایی که چندین باستان شناس افسانهای برداشتهاند شایستگی دریافت این مدال را دارد."
از یان هادر تا کنون دهها کتاب، مقاله و یادداشت در زمینه باستانشناسی نظری و عملی باقی مانده که گزیدهای از آنها به عنوان نمونه بیان میشوند.
انتهای پیام
ثبت نظر