نقاشی که برای دانشمندان جهان دورهمی گرفت

، رافائل سال ۱۴۸۳ در ایتالیا به دنیا آمد. پدرش نقاش بود و همین امر باعث شد که او نیز پا به این عرصه بگذارد و اطلاعاتش را در حوزه‌های هنر و ادبیات گسترش بدهد. به مرور رافائل توانست وارد بازار هنر و شناخته شود. اگرچه او همانند داوینچی و میکل‌آنژ چندان نوآور و خلاق نبود، اما استعداد فوق‌العاده‌ای در نقاشی داشت. 

با وجود اینکه بیشتر آثارش در سبک کلاسیک بود، ولی باز هم تحت تاثیر سبک سنتی فلورانس قرار داشت. سال ۱۵۰۱ اعتبارش در جامعه هنر به قدری افزایش یافت که آثارش با قیمت‌های بالایی به فروش می‌رسید.

سال ۱۵۰۴ و درست زمانی که جرقه‌های رنسانس در فلورانس زده می‌شد، رافائل در این شهر با دوینیچی و میکل‌آنژ آشنا شد؛ اگرچه تفاوت‌های رفتاری و فکری باعث می‌شد تا رافائل و میکل‌آنژ مشاجره‌های زیادی با هم داشته باشند. به هر حال برخلاف میکل‌آنژ، رافائل هنرمندی اجتماعی بود که در میان عامه مردم از چهره‌ محبوب‌تری برخوردار بود.

رافائل سال ۱۵۰۸ توسط پاپ جولیوس دوم به رم دعوت می‌شود تا روی دیوار برخی از اتاق‌های کاخ واتیکان نقاشی بکشد. در همان زمان میکل آنژ در کلیسای سیستین، تابلوی بزرگ قضاوت نهایی را خلق می‌کرد. 

یکی از مهمترین و ماندگارترین آثار رافائل در کاخ واتیکان، نقاشی معروف مدرسه آتن است که در آن جمعی از فلاسفه و دانشمندان مشهور جهان را در یک قاب به تصویر کشیده است. افلاطون و ارسطو در مرکز این اثر در کنار هم ایستاده‌اند. افلاطون با دست چپ «نیمائوس» کتاب مشهور خود را در دست گرفته و دست راست خود را بالا برده و با انگشت به آسمان اشاره می‌کند. این ژستِ افلاطون نمایانگر گرایشات ایده‌آلیستی و فراواقعی اوست. شاگردش ارسطو نیز دست راستش را موازی با زمین گرفته که بیانگر تفکرات واقع‌گرایانه اوست و با دست دیگر کتاب «اخلاقیات» خود را نگاه داشته است. 

در بخش دیگری از تصویر سقراط با لباسی سبز رنگ دیده می‌شود و به گفت‌وگوهای معروف سقراطی خود مشغول است. اسکندر مقدونی، شاگرد ارسطو نیز به‌ عنوان پادشاهی حکیم در این قاب به تصویر کشیده شده است. 

فیثاغورث، فیلسوف و ریاضیدان یونانی نیز در گوشه‌ای دیگر از تصویر دیده می‌شود که روی زمین نشسته و مشغول نگارش است. اقلیدس، ریاضی‌دان یونانی و پایه‌گذار علم هندسه نیز در گوشه دیگری از تصویر در حال ترسیم اشکال هندسی به‌روی تخته سیاه است.

دیوژن، فیلسوفی که به رهایی از تعلقات دنیوی باور داشت نیز بر خلاف سایر شخصیت‌های این قاب، تنها و بی‌خیال روی پله‌ای نشسته است. او از تمام زندگی فقط یک کاسه داشت که با آن آب می‌نوشید. این کاسه نیز در تصویر دیده می‌شود. 

هراکلیتوس، پارمنیدس، اِفلوطین، دموکریتوس و ... از دیگر شخصیت‌هایی هستند که در این تصویر دیده می‌شوند و رافائل خودش را هم در این نقاشی به تصویر کشیده است. 

با وجود اینکه رافائل دیوارنگاره «مدرسه آتن» را در جوانی خلق کرد، اما این نقاشی تأثیر بسیار زیادی در تاریخ هنر جهان داشت و حتی برخی از هنرمندان بارها از شخصیت‌های موجود در این اثر در خلق آثارشان استفاده کردند. 

از آنجا که رافائل بسیار تحت تاثیر سبک لئوناردو داوینچی قرار داشت و حتی تکنیک نور را هم از او یاد گرفته بود، بسیاری از آثارش نیز با آثار داوینچی مشابهت داشت. بخش زیادی از آثار او به کشیدن چهره‌ حضرت مریم و عیسی مسیح (ع) اختصاص داشت و به باور بسیاری از تاریخ‌پژوهان هنر او توانست سبک جدیدی از نقاشی مذهبی را ارائه کند. 

رافائل به عنوان یک معلم که توانست هنرمندان زیادی را تربیت کند نیز شناخته می‌شد. او یکی از بزرگ‌ترین مدرسه‌های هنری را در رم تاسیس کرد و شوق و علاقه‌ای که به هنر و آموزش داشت، منجر به شهرت هر چه بیشتر این مدرسه شد.

او اپریل سال ۱۵۷۰ درگذشت و هزاران نفر در مراسم تشییع پیکر او شرکت کردند. رافائل میراث ماندگار و چشم‌گیری برای جامعه هنری به جا گذاشت و با وجود گذشت قرن‌ها هنوز هم از او به عنوان یکی از بزرگ‌ترین نقاشان تاریخ هنر در دانشگاه‌ها و مراکز علمی یاد می‌شود. 

انتهای پیام