دنیایاقتصاد : شامگاه یکشنبه گذشته داوران جشنواره سینما حقیقت، برگزیدگان این دوره از جشنواره را معرفی کردند و به کار این رویداد یک هفتهای پایان دادند. اتفاق مهم در جشنواره امسال، گسترش استقبال عمومی از آن بود. اگرچه سالهای گذشته نیز علاقهمندان سینما به پردیس چارسو میآمدند تا تماشاگر بضاعت جشنواره سینما حقیقت باشند و فیلمهای راهیافته به بخشهای مختلف این جشنواره را تماشا کنند و تعدادشان هم کم نبود اما امسال شمار حاضران در چارسو بیش از همیشه بود و در بسیاری از سانسها علاقهمندان سینما جایی برای نشستن و حتی ایستادن در پلهها و راهروهای سالنها نداشتند.
در کنار این موضوع، اتفاق مهم دیگر نمایش برخی از فیلمها بود که نظر مثبت منتقدان و مخاطبان بسیاری را جلب کرد. سال گذشته نیز نمایش برخی از فیلمهای تاریخی بهویژه در حوزه تاریخ معاصر، رنگ و روی متفاوتی برای جشنواره ایجاد کرده بود، شاید همین موضوع باعث شد تا امسال تماشاگران به مراتب بیشتری در صفهای طولانی چارسو بایستند و تماشای مستندهای ایرانی و خارجی را به انتظار بنشینند. با همه این حرفها اما میراث جشنواره سینما حقیقت در سال ۹۷ تثبیت موقعیت فیلم مستند بهعنوان یک ژانر مهم در سینمای ایران بود. فیلم مستند در سالهای اخیر نسبت به دوران گذشته موقعیت متفاوتی پیدا کرده و بسیاری از علاقهمندان هنر هفتم به آن روی خوش نشان میدهند.
در روزگاری که سینمای ایران با آسیبهای فراوانی روبهروست و کمدیهای نازل در عرصه سینما یکهتازی میکنند تولید مستندهایی که شگفتی مخاطبان را برانگیخته اتفاق مهمی است. امسال در جشنواره سینما حقیقت فیلمهایی روی پرده رفتند که با اقبال مردمی روبهرو شدند و بیتردید تزریق آنها به سینمای بدنه و اکران روی پرده نقرهای میتواند حال و هوای سینما را دگرگون کند.البته قرار است آثار برگزیده به سیاق سال گذشته در گروه هنر و تجربه نمایش داده شوند. با این حال در جشنواره امسال فیلمهایی به نمایش درآمدند که بهرغم ویژگیهای قابلتوجه خود نتوانستند نظر هیات داوران را جلب کنند و به همین دلیل به نگاه داوران این رویداد احترام میگذاریم و در این فرصت به معرفی فیلمهای برگزیده و فیلمسازانشان میپردازیم تا مخاطبان این صفحه را با مستندهای بلند و مهم این جشنواره آشنا کنیم.
برچسب ها
ثبت نظر