او در کانال تلگرامی‌اش توضیح داد: «هیچ اشکالی ندارد که کسی کتاب «نمایش در ایران» بهرام بیضایی را نخوانده باشد تا بداند از بین دسته نمایش‌های کهن موسوم به تقلید، لال‌بازی آن‌قدر رایج بوده که عنوان مستقل پیدا کرده (ص ۵۷) یا مثلاً «سفرنامه اولیویه» فرانسوی را ندیده باشد که در شرح ضیافتی معمولی در یک کاروانسرا در زمان آغامحمدخان قاجار، از دعوت کردن سه نفر برای اجرای نمایش لال‌بازی گفته (ص ۹۰)... مشکل این‌جاست که درباره چیزی که نخوانده‌ایم، با قاطعیت نظر بدهیم.»

خبرآنلاین