شوخی با شاهان قاجار در تابلوهای نقاشی

، مجتبی کاکی درباره تازه‌ترین آثارش که در معرض نمایش گذاشته است، می‌گوید: دوران قاجار یکی از پر رونق‌ترین نقش‌ها را در آثار هنرهای تجسمی دارد که گاهی به دیده طنز از آنها بهره گرفته شد و گاهی به مکتب‌های هنری آن زمان توجه شده است.

او ادامه می‌دهد: اساسا این دوره تاریخی حائز اِلمان‌هایی است که می‌تواند به کارِ هنرمند امروز بیاید. تاریخ و تک تکِ عناصرِ آن، زبانِ گویایی برای سخن گفتن دارد. در این بین، من نیز با مجموعه «دیوارهای آن خانه» به سراغ این عناصر رفته و با آمیختن تاریخ و رنگ و تصویر، سعی کرده‌ام قصه‌های کهنه را بازگو کنم.

این هنرمند درباره ایده این مجموعه اظهار می‌کند: ایده این کار در حقیقت به سال ۱۳۸۷ برمی‌گردد؛ البته در ارائه آثار این مجموعه به شکلی که امروز ملاحظه می‌کنید، شکیبا پرورش همراهی‌ام کرد تا آثار منسجم‌تر ارئه شوند. مقصود ابتدایی نوعی شوخی با شاهان قاجار بود و در این میان ابتدا مظفرالدین شاه سوژه یکی از کارها قرار گرفت.

کاکی اضافه می‌کند: همان‌طور که می‌دانید مظفرالدین شاه همواره بیمار بود و برای شوخی با او تصمیم گرفتم کنار تصویر او یک بسته قرص استامینوفن بگذارم تا به صورت تلویحی بیمار بودنِ همیشگی این شاه نشان داده شود؛ البته این طرح استعاره‌ای از بیمار بودنِ شرایطِ کلی جامعه ایران در آن برهه تاریخی است پس از آن بود که سراغ شاهان دیگر مثل احمد شاه، ناصرالدین شاه و ... رفتم.

او درباره دلایل این انتخاب که در این سال‌ها از سوی هنرمندان با شاهان قاجار بسیار شوخی شده است می‌گوید: به اعتقاد من در دوره قاجاریه از لحاظ اجتماعی، اقتصادی و سیاسی اتفاقاتی روی داد که تاثیرات آن هنوز هم حتی بعد از گذشت یک قرن در حافظه تاریخی ایران مانده است. به عنوان مثال عکس‌هایی که از ناصرالدین شاه قاجار به همراه زنان حرمسرا در دسترس است، زن باره‌گی فتحعلی شاه، ندانم کاری‌ها و ول خرجی‌های شاهان قاجار و ... طبعا مایه‌هایی از طنز را درون خود دارند که هنوز هم برای مردم جذاب است.

این هنرمند همچنین درباره‌ی انتخاب اسم نمایشگاه «دیوارهای آن خانه»، اظهار می‌کند: حقیقتا از ابتدای کار اسمی برای نمایشگاه انتخاب نشده بود. در این آثار که هم کفِ زمین و هم روی دیوار کار شده است، دیوار اِلمانِ مشترک تمام کارها شد. البته این نکته کمی کار را سخت می‌کرد چرا که عمق و پرسپکتیو در کار به طور کلی از بین می‌رفت. اما به طور کلی جذابیت دوره قاجار و عناصر آن، این امکان را به من می‌داد تا پرسپکتیو نیز در آثار پوشش داده شود. بنابراین به جهت اینکه دیوار، عنصر مشترک تمام کارها بود بهترین عنوانی که می‌توانست برای این مجموعه انتخاب شود «دیوارهای آن خانه بود» بود.

کاکی درباره تکنیکی که در آثار به کار رفته است، نیز توضیح می‌دهد: «دیوارهای آن خانه» نخستین نمایشگاه انفرادی من است اما در این سال‌ها تکنینک‌های متفاوتی را کار کرده‌ام. آثار این مجموعه بر مبنای چند تکنیک توأم با رنگ روغن، اکرولیک و ترکیب مواد کار شده‌اند. در بعضی از کارها این تکنیک تلفیقی کمک بسیاری در رساندنِ فضای تاریخی مورد نظر کرد تا آثار با کهنگی دوره قاجار همخوانی داشته باشد.

این هنرمند می‌گوید: آثار حاضر در این نمایشگاه با بهرهگیری از اِلمان‌هایی از دوره قاجار مانند تصاویرِ پادشاهان این سلسله، حقیقتی تلخ از دل تاریخ را در پرتویی از رنگ و نقش غبارروبی می‌کند و پیش روی مخاطبِ امروز می‌آورد.

، در شرح این نمایشگاه آمده است: «آدم‌ها می‌آیند و بی‌صداتر از آمدنشان می‌روند، اما در این فاصله قصه‌هایشان را به‌جا می‌گذارند. قصه‌ها در شکاف دیوارهای خانه‌ای که در آن متولد شده‌اند، خانه‌ای که همواره کوچک‌تر شده و به‌ تاراج می‌رود، پنهان می‌شوند.»

نمایشگاه «دیوار آن خانه» عصر جمعه ۲۵ آبان‌ماه افتتاح شد و تا هفتم آذرماه در گالری فرشته واقع در شریعتی، پایین‌تر از پل صدر، پلاک ١٦٧١ دایر است.

انتهای پیام