شماره جدید «سینما و ادبیات» ویژه سینمای فرانسه

، در معرفی شماره هفتادم مجله «سینما و ادبیات» آمده است:

خلق جهان منحصر به فرد و شخصی و رسیدن به یک سبک درونی  برسون را در جایگاه یک کارگردان یکه و برجسته نشانده است که منشأ الهام بسیاری از کارگردانان بعد از خود بوده است. در ترجمه‌ای از صالح نجفی در این شماره دیدگاه‌های نویی از سینمای این کارگردان به سوی مخاطب گشوده شده است.

موضوع چالش‌برانگیز «مدیریت سینمایی» محور بخش سینمای ایران در این شماره از «سینما و ادبیات» است. علیرضا رئیسیان، بهروز افخمی، علیرضا رضاداد و جواد طوسی به عوامل مهمی که منجر به شکل نگرفتن یک مدیریت سینمایی توانمند شده پرداخته‌اند. چه می‌شود که در دهه شصت رقابت در میان حوزه‌های مختلف سینمایی درمی‌گیرد. بازگشت به مدیریت کارا و توانمند از چه مسیری می‌گذرد؟ پاسخ کارشناسان این حوزه را که می‌تواند راهگشای مدیریت سینمایی او رونق  سینما در این مرز و بوم باشد، بخوانید و ببینید ضعف‌ها و قوت‌های مدیریت سینمایی چگونه می‌تواند موجب رکود با اعتلای سینمای ایران شود؟

بخش ادبی در این شماره موضوع «نانوشتن و نانوشته» را به بحث گذاشته است. نانوشته‌ها؛ چیزهایی که نوشته نشده ولی خواننده می‌تواند آن‌ها را بخواند. منیرالدین بیروتی در میزگرد می‌گوید «نانوشته‌ها به فاصله چیزی که نویسنده در ذهن دارد و چیزی که خلق کرده مربوط است». پیمان هوشمندزاده نگفتنی‌ها را بخشی از فرایند نوشتن می‌داند؛ بخشی که از آن آگاه نیستیم و نویسنده در بخش‌هایی که ننوشته به کشف خود می‌رسد. نوشته‌های احمد اخوت، شاپور بهیان، ابوتراب خسروی، ابراهیم دمشناس، فرشته مولوی، حافظ خیاوی و... را در مورد نانوشتن بخوانید.

بخش فیوژن در شماره ۷۰ سراغ زندگی و آثار ترومن کاپوتی نویسنده سرشناس آمریکایی رفته است. اقتباس سینمایی درخشان ریچارد بروکس از داستان «در کمال خونسردی» و سپس درام زندگینامه‌ای «کاپوتی» اثر بنت میلر که احوالات نویسنده را در هنگام نگارش «در کمال خونسردی» به تصویر کشیده مورد تحلیل قرار گرفته است.

هنر و سیاست این شماره ادای دینی کرده به هارولد پینتر. پینتر نویسنده‌ای بی‌پروا و صادق عنوان شده که نقش تأثیرگذاری در عرصه روشنفکری اروپا دارد. شاید سال‌ها باید بگذرد تا فضای فرهنگی و اجتماعی بریتانیا چهره‌ای چون او به خود ببیند.

«سینما و ادبیات» این شماره پرونده‌ای درباره داستایوفسکی دارد؛ امیرحسین خورشیدفر در پیشانی این پرونده می‌گوید امید دارد سویه و رویکرد مقالات، حتی‌المقدور به سنت‌هایی معطوف باشد که در فضای امروز نقد ایران در سایه مانده یا در نتیجه قرائت‌های دم‌دستی کارگاهی از سکه افتاده‌اند.

بخش نقد هنر پرونده کوتاهی در مورد نیما (با توجه به دو کتابی که اخیرا از او منتشر شده) تدارک دیده است. نیما هم‌تراز با بزرگ‌ترین نمونه‌ها در جهان خوانده می‌شود؛ ترکیب اعجاب‌آوری از اندیشه‌ورزی و احساسات‌گرایی. گفت‌وگو با شاپور جورکش باز هم به وجوه مغفول‌مانده این یگانه شمایل راستین مدرن ایران نوری می‌تاباند.

بخش هیروگلیف «نظریه آشوب در ادبیات خلاقه» را طرح می‌کند. نظریه‌ای که سیر پیدایش نظم‌های نوینی را شرح می‌دهد که با گذر از پنجره آشوب محقق می‌شود.» فیلم‌ها و احساس‌ها در این شماره  هم به سینمای نوین ترکیه می‌پردازد و این‌بار از مفاهیم خاطره و یادآوری در سینمای ترکیه سخن می‌گوید. گفت‌وگوی این بخش با زکی دمیر کوبوز سینماگر برجسته این کشور است.

 انتهای پیام