دیدن «دیوها» که کاری ندارد

، مصطفی داننده در عصر ایران نوشت: «این روزها بسیاری از مردم از ترامپ و دیوانه‌بازی‌هایش حرف می‌‎زنند. برخی در فضای مجازی عکس بی‌حجاب بازیگران در فرنگ را دست به دست می‌کنند و عده‌ای دیگر به سلبریتی می‌تازند که گفته بود بچه پولدارها حق دارند از ثروت پدرشان لذت ببرند.

این روزها خیلی‌ها به دنبال سود بیشتر در بازار پرتلاطم اقتصاد ایران هستند. آنها می‌خواهند از بی در و پیکر بودن بازار برای خود بروج و بارویی دست و پا کنند و به خیال خودشان زندگی راحتی داشته باشند.

در این میان اما راننده‌ای هم در شهر قزوین پیدا می‌شود که روی شیشه خودروی خود نوشته: «کرایه نداری برو، حلالت نگو ندارم، برو بسلامت»

چه بخواهیم و چه نخواهیم امروز خیلی‌ها به دنبال سود خود هستند. برخی هر کاری می‌کنند قبل از آن چرتکه انداخته‌اند و تمام جوانب مالی آن را سنجیده‌اند. وقتی می‌گویم هر کاری شامل روابط خانوادگی هم می‌شود.

این که عشق‌ها در پول و ماشین خلاصه می‌شود، نشان از حال بد جامعه ایران دارد اما آدم‌های خوب هم هنوز هستند. در همین گوشه کنار اما بسیاری از ما دوست نداریم آنها را ببینم. آدم‌هایی که هنوز «پول» کَر و کورشان نکرده است. هنوز « پول» برایشان خدا نشده است. برای این افراد هنوز وجدان مهم‌تر از هر مسئله دیگری است.

رفتار این راننده قزوینی یا آن پیرمرد تبریزی که  قبل از وزن کردن چای، پاکت خالی چای را وزن می‌کند و می‌گوید: «من به شما چای کیلویی می فروشم نه پاکت پس به ازای وزن پاکت باید چای بدهم!» آدم را به آینده امیدوار می‌کند.

هر وقت تلخی می‌بینیم از آن می‌نویسیم. کلا خبرهای تلخ طرفداران بیشتری دارد اما حالا روا نیست از این کارهای خوب به راحتی بگذریم.

بیاییم وقتی این خبرها را می‌بینم آن را دست به دست کنیم. بیایم دهان به دهان از خوبی این آدم‌ها با هم حرف بزنیم. بگذاریم مردم بدانند که خوبی هنوز در این جامعه وجود دارد.

کارگر فاضلاب خوزستان یادتان هست؟ مرد جوانی که به داخل فاضلاب فرو رفت تا  گرفتگی آن را حل کند و مردم را از بوی بد آن منطقه نجات دهد.

پوریای ولی، تختی و حتی فردین فیلم‌های فارسی در کنار ما زندگی می‌کنند. کافی است تنها و تنها آنها را ببینم. دیدن «دیوها» که کاری ندارد.

در کنار نوشتن از تمام زشتی‌های جامعه و نشان دادن حقیقت به مردم باید از این جوان‌مردها هم نوشت چون آنها هم بخشی از این جامعه هستند. بخش مهمی که می‌توانند امید را در ما زنده نگه دارند.»

انتهای پیام