دوری از قرآن عامل خواری و ذلت مسلمانان است

، میکائیل بهاری در ادامه با تأکید بر انس با قرآن افزود: گرفتاری مسلمانان در زمان حاضر به دلیل دوری از قرآن و تعالیم آن است و همین امر باعث شده از قافله تمدن بشری عقب بیفتند و با وجود جمعیت بیش از یک میلیارد نفری مسلمانان خودباخته‌اند و از تفرقه رنج می‌برند. از این رو نیاز است که به این کتاب روی بیاوریم.

بهاری ادامه داد: در این دوران رشد علم، ذکر گوشه‌ای از تذکرات علمی آخرین کتاب الهی از ضروریات یک اقدام فرهنگی است تا انسان‌ها و به ویژه جوانان تشنه علم و معرفت به سوی دریای پربرکت قرآن رهنمون شوند.

وی با اشاره به آیه ۹ سوره اسرا گفت: راهی که قرآن پیشنهاد می‌کند استوارترین راه است اما در فضای مجازی شبهاتی را مطرح می‌کنند. از جمله این که با وجود علم چه نیازی به قرآن هست یا به جای علم چرا باید ارزش‌ها را با دین سنجید! اسلام عقل را در راستای وحی بیان می‌کند و عقل و علم نیاز به وحی دارند و در عرض هم و نه در طول هم قرار دارند.

این پژوهشگر تصریح کرد: کسانی بیان می‌کنند که با وجود علم چه نیازی به دین هست، مانند این است که فرزندی بگوید به راهنمایی‌های پدر نیازی ندارد. در واقع عقل و علم و دین در کنار هم سازنده هستند که بی‌اعتنایی به پیام‌های الهی محروم کردن بشر از یک کانال به مراتب گسترده‌تر از کانال تجربه است و چه ظلمی بالاتر از این که بشر، چشم و گوش خود را بر بخشی از دانستنی‌ها ببندد.

وی با اشاره به شبهه نیاز نداشتن به دین نیز بیان کرد: تمام کارخانجات دنیا برای تولیدات خود دفترچه راهنما تهیه و در کنار محصولات خود قرار می‌دهند، این دفترچه مشتریان را راهنمایی می‌کند، بنابراین ما نیز آفریدگار داریم و کتاب قرآن برای راهنمایی ماست.

بهاری گفت: چرا دانشمندانی که عمر خود را در راه شناخت پدیده‌ها گذرانده‌اند، ایمان نمی‌آورند. گوته می‌گوید که اگر چه همواره از قرآن روی برمی‌گردانیم و در همان مرحله اول از آن دوری می‌کنیم اما خیلی زود قرآن ما را به سوی خود جذب می‌کند.

وی در ادامه با اشاره به شکایت پیامبر (ص) به دلیل رها کردن قرآن بیان کرد: پشت کردن به قرآن در این دنیا برای مسلمانان ذلت و خواری به بار آورده و در روز آخرت نیز شکایت پیامبر (ص) از آنان را به دنبال خواهد داشت. در حالی که قرآن قانون و برنامه زندگی است و همه بشریت باید آن را مورد توجه قرار دهند.

بهاری ادامه داد: قرآن فقط کتاب تلاوت و تجوید نیست، بلکه کتاب تدبر و اندیشه است و تلاوت باید مقدمه باشد. همه مأمور به تدبر در قرآن هستیم، بنابراین تدبر اختصاص به گروه خاصی ندارد.

انتهای پیام