Fa
En
روز جمعه سینمای ایران با مراسم سیل مهربانی به کمک سیل‌زدگان ایران رفت. مراسمی که در سینما آزادی، با کمک هلال‌احمر و شهرداری تهران برگزار شد و فراخوان سینماگران برای کمک به آسیب‌دیدگان سیل از سوی مردمی که نشان داده‌اند دل در گرو سینمای ایران دارند، مورد اجابت قرار گرفت.
همایون اسعدیان، کارگردان باسابقه سینما و تلویزیون ایران که از مدیران خانه سینما نیز هست، یکی از افرادی بود که در برگزاری مراسم سیل مهربانی نقش مهمی داشت. در گفت‌وگوی پیش‌رو او به پرسش‌های «شهروند» درباره سیل مهربانی پاسخ داده است.
آقای اسعدیان عزیز؛ می‌توانید بگویید ماجرای سیل مهربانی از کجا آغاز شد؟
سیل و بعدتر آبگرفتگی فراگیری که در کشورمان آمد، مصادف شد با جشن‌های نوروزی که همه جا تعطیل بود، حداقل این‌که خانه سینما تعطیل بود و ما امکان این را نداشتیم که با اعضای خانه سینما ارتباط برقرار کرده و ترتیب مراسمی برای کمک به سیل‌زدگان را بدهیم.
پس همه چیز بعد از سیزده‌به‌در شکل گرفت؟
بله؛ بعد از سیزده‌به‌در، در صحبت با اعضای خانه سینما حس کردیم باید کاری کنیم تا فرهنگ و هنر و سینما هم در کمک به آسیب‌دیدگان سیل نقشی داشته باشند و ابراز همدردی کنند.
البته چند تن از هنرمندان در روزهای تعطیلات خودشان به مناطق سیلزده رفته بودند.
بله؛ البته آنها تلاش‌های منفردی بود، ولی ما به این نتیجه رسیدیم که گروهی از طرف خانه سینما به مناطق سیلزده رفته و همدردی‌مان را با آسیب‌دیدگان اعلام کنیم.
و قطعا ماجرای سیل مهربانی از آن‌جا آغاز شد که خواستید دست خالی به مناطق آسیب‌دیده نروید؟
بله؛ تصمیم بر این شد که فراخوانی بدهیم تا هم دست خالی نرویم و هم این‌که با گذر زمان این مسأله سرد نشود و از یاد نرود- که مردم فکر کنند چند وقتی از سیل گذشته و ساکنان آن مناطق دیگر نیازی به کمک ندارند.
پس این‌گونه نبود که هلال‌احمر و شهرداری از همان ابتدا در ایده‌پردازی چنین مراسمی حضور داشته باشند؟
نه. تجربه زلزله آذربایجان به ما آموخت که نهادهایی مانند خانه سینما نباید خودشان پول جمع کنند و به‌طور مستقیم درگیر مسائل مالی و کمک‌های غیرنقدی شوند؛ که قطعا نتایج خوبی به دست نخواهد آمد.
پس یعنی مبالغی که جمع‌آوری شده، در اختیار خانه سینما نیست و از همان ابتدا در اختیار هلال‌احمر و شهرداری قرار گرفته؟
بله بله؛ ما با این فرض قطعی جلو آمدیم که خودمان نباید به هیچ‌عنوان مسئولیت مسائل مالی را برعهده بگیریم. به هرحال نهادها و ارگان‌هایی وجود دارند که وظیفه‌شان چنین مسائلی است و قطعا اشراف بیشتری به این موارد دارند که باید کمک‌ها مثلا در کدام مناطق توزیع شوند.
و چنین شد که هلال‌احمر هم وارد این جریان شد...
ما از دوستان هلال‌احمر خواهش کردیم که بیایند و ما هم در کنارشان کمک می‌کنیم، اما هم صندوق‌های کمک‌های مالی همه مستقیم به هلال‌احمر رفته؛ و هم چادری که کمک‌های مردمی را جمع‌آوری می‌کرد، مستقیم به انبارهای هلال‌احمر منتقل شده و قرار است از طریق کامیون به مناطق سیلزده ارسال شود.
جناب اسعدیان؛ هنوز معلوم نشده که میزان کمک‌های مالی چقدر بوده است؟
نه. البته از دوستان خواهش کرده‌ایم که یک برآوردی بکنند تا بدانیم اوضاع چگونه بوده، اما باید بگویم که حداقل برای ما این‌که کمک‌ها چقدر بوده، چندان مهم نیست و آن‌چه اهمیت داشت، نفس حرکت است.
به جز کمک‌های انجام‌شده؛ آیا مورد دیگری هم بوده؟
دیروز همچنین تمام فیلم‌هایی که در سینما آزادی روی پرده آمدند که هفت فیلم بودند، اعلام کردند که فروش‌شان را در اختیار این حرکت می‌گذارند؛ که در این‌جا هم مهم نیست هر فیلمی چقدر فروخته، بلکه نفس این حرکت مهم است.
از مشارکت سینماگران راضی بودید؟ یعنی استقبال و حضور هنرمندان در حد انتظار و توقع‌تان بود؟
بله، در این‌که در یک روز بارانی وقت گذاشتند و آمدند، اتفاق خوبی بود که بسیار حس خوبی ایجاد کرد، به حدی که نمی‌دانم چگونه حس درونی خود را بگویم...
در کل می‌توان گفت که خانه سینما به اهدافش از این مراسم رسیده؟
یکی از اهدافمان با توجه به این‌که می‌دانیم دوستان هلال‌احمر در مناطق سیلزده بسیار زحمت کشیده‌اند، این بود که دوباره اعتماد مردم را نسبت به هلال‌احمر جلب کنیم. در روزهای آینده هم به صورت یک هیأت از سینماگران به مناطق سیلزده می‌رویم و کمک‌های جمع‌آوری‌شده را زیرنظر نمایندگان شهرداری تهران، هلال‌احمر و خانه سینما در این مناطق توزیع می‌کنیم.
آقای اسعدیان؛ موردی که وجود دارد این است که از همان زمان که خانه سینما اعلام کرد می‌خواهد مراسم سیل مهربانی را برگزار کند، برخی از رسانه‌ها و سایت‌ها شروع کردند به انتقاد؛ که خانه سینما هنوز تکلیف پول‌های جمع‌آوری‌شده زلزله ورزقان را روشن نکرده؛ یا اعلام نکرده که عیدی یک‌میلیاردی وزارت ارشاد را چگونه به مصرف رسانده!
یک تعدادی سایت وجود دارند که همه‌شان برای ما کاملا شناخته شده‌اند و می‌دانیم که چه کسانی پشت این سایت‌ها هستند و این را هم می‌دانیم و همگان هم باید بدانند مسائلی را که مطرح می‌کنند، به هیچ‌عنوان از حب علی نیست بلکه از بغض معاویه است. در مورد این انتقادات هم باید بگویم که اینان عادت به انتقاد دارند. یعنی ما وقتی در چنین فعالیتی درگیر می‌شویم، چنین انتقاداتی می‌کنند. اگر هم خودمان را کامل کنار می‌کشیدیم، باز هم یک چیزی پیدا می‌کردند که انتقاد کنند. ما اگر در عکس‌ها لبخند بزنیم، یک چیزی می‌گویند، اگر غمگین بایستیم جلوی عکاس، یک چیز دیگر می‌گویند. در جواب اینها هم ما یا نباید کاری کنیم، یا این‌که توان تحمل رفتار زشت و شنیع این سایت‌های زرد را داشته باشیم. ما فعلا تصمیم گرفته‌ایم تا زمانی که مسئولیت داریم، کارمان را درست انجام دهیم.
مطالب مرتبط
ثبت نظر