زیارت معنا و مفهوم والایی دارد، به حدی که زندگی انسان را یک زیارت بامعرفت میتوان تورق کند و روزهای تیرهوتار، تبدیل بهروزهایی شود که انسان در پیشگاه ذات اقدس الهی سرافراز باشد. حالا که نوبت به زیارت حرم رضوی رسیده است، مثل هر سال، در سرمای پاییزی، جمعیت زیادی به پابوسی امام مهربانیها آمدهاند. مسیر ناهموار را با کودک و سالمند خود طی میکنند، پاهایشان آبلهدار میشود؛ صورتشان از سرمای پاییزی یخزده و دستانشان پینه میبندد.
قدمها را بهسختی برمیدارند، اما در هر قدم لبیک یا رضا(ع) سر میدهند. با جان و دل آمدهاند، چرا که مولایشان گفته:«باید گریه کرد بر قبری که در طوس است». بیگمان در هر قدم امام مهربانیها آنها را همراهی میکند و دستان یخزده و لرزان آنها را در دست خود میفشارد، چراکه برای تسلی دل جوادش قدم برمیدارند تا مرهمی شوند بر قلب بیقرارش. یوسف زهرا را کنارشان میبینند وامیددارند قدمهایشان زمینهساز ظهور عظیم باشد. هر لبیک یا رضا(ع) درواقع لبیک یا صاحبالزمان(عج) است تا بگویند ما آمدهایم تا نشان دهیم بیتاب امام مهربانیها هستیم و برای ظهور فرزندش دعا میکنیم.
حالا اما در این سرمای زمستانی، ایجاد مرکزی برای اسکان و استراحت زائران ضرورتی است انکارناپذیر. مجاوران مهماننواز مشهد، خانه و کاشانه خود را عرصه خدمت به زائران کردهاند و با فراهم آوردن اسکان برای زائرین، خستگی را از تن زائران خسته میزداید.
،مساجد و ایستگاههای بینراهی و منازل مجاوران خورشید هشتم، پایگاههای شدهاند برای اسکان زائران پیادهای که زین پس از مسیرهای مختلف به شهر بهشت وارد میشوند. اینکه کسی منزل خود را در اختیار زائر آقا قرار میدهد، معنایی جز محبت به اهلبیت(ع) و رضا(ع) ندارد. خادم زائر میشوند و در فضای خانه خود، هر آنچه مهمان نیاز دارد در اختیارش قرار میدهند.
توفیق خدمت به زائران را از آقا میخواهم
مرتضی افقهی یکی از «خادمیاران رضوی» محله توس است و در منزل و مسجد امیرالمؤمنین(ع) همراه عدهای از دلباختگان به ساحت امام خوبیها، به زائران حضرتش خدمت میکنند. سالهاست در منزل و مسجد محل به زائران حضرت خدمت میکند و هر خانوادهای که پیاده به زیارت امام رئوف(ع) میآید را مهمان خانهاش میداند. این خادمیار انگیزهاش را دعای خیر زائرین میداند و میگوید:« دعای آنها بعد از خروج از منزل برایم ارزشی بالاتر از هر هدیهای دارد.»
افقهی از امام مهربانیها توفیق میخواهد تا هرسال به زائرانش خدمت کند و ادامه میدهد:«در مسجد امیرالمؤمنین(ع) هرساله 250 نفر از زائران پیاده حضرت اسکان مییابند و از خدمات مختلف مسجد استفاده میکنند». آرزویش فراگیر شدن خدمت به زائرین بیان میکند و میگوید:«دوست دارم همه مردم مشهد از همه داشتههای خود برای خدمت به زائران استفاده کنند.»
این خادمیار رضوی در برابر خدمتی که ارائه میدهد؛ از امام رئوف میخواهد که لحظه مرگ به فریادش برسد و دستگیر وی باشد. با خود میاندیشم که بیشک ضامن آهو -که هر خوبی را صدچندان پاسخ میدهد- ضامن او خواهد بود.
بهسازی مسجد برای حضور زائرین پیاده
محله خواجه ربیع مشهد، یکی دیگر از محلهایی است که در مسیر زائران پیاده قرارگرفته و همهساله، میزبان مهمانان عزیزی است که از سمت کلات و روستاهای مسیر، با پیمودن راههای طولانی، خود را به این محله قدیمی میرسانند.
بهزادنیا نام یکی دیگر از خادمیارانی است که در مسجد چهارده معصوم(ع) به همراه چند نفر دیگر از هممحلهایهای خود، زائران پیاده خورشید هشتم را اسکان میدهند. این خادمیار نیز با اشاره به فعالیتهای خود و دوستانش برای اسکان زائرین، میگوید:«مسجد محله ما نزدیک به محل رفتوآمد زائران است، از همین رو، زائرانی که از این مسیر عبور میکنند، برای استراحت به این مسجد میآیند.»
مسجد محله را برای پذیرای گرم از زائران بهسازی کردهاند تا زائر امام رئوف(ع) را در حد شأن و منزلتش پذیرایی کنند، چراکه میدانند، امام، غریبنواز است و زائرغریب امام رئوف، بهترین هدیه و فرصتی است که میتوان با تکریم او، عرض ارادت خود را به پیشگاه این امام بزرگوار ثابت کرد.
مردم خواجه ربیع گاه شبها نیز به خانه خود نمیروند و در مراکز اسکان زائران، آماده خدمترسانی هستند تا تماموقت خود را در این ایام، صرف بهترین همسایه عالم کنند.
برای رضایت رضای عزیزتر از جانم این مسیر را انتخاب کردهام
سوژه بعدی ما یکی از مجاوران امام هشتم(ع) است که دو باب منزلش را در اختیار زائران پیاده حضرت قرار داده است. بیش از ده سال است که زائرین پیاده را به خانه خود میآورد و از آنها پذیرایی میکند. آدرس منزل خود را به همه میدهد تا اگر حتی یک زائر خسته، شبانگاه از راه رسید و مکانی برای استراحت نداشت، به منزل او بیاید. میخواهد که نامش را نبریم، چراکه من فقط به عشق آقا و برای رضایت رضای عزیزتر از جانم این مسیر را انتخاب کردهام. میگوید: «مردم محله سهراه فردوسی، آدرس محلهای اسکان زائرین را میدانند زائرین را به منازل محل اسکان معرفی میکنند و هر جا هم که پر شود با هماهنگی با محل بعدی، به یکخانه دیگر ارجاع میدهند.»
از اینکه میتواند خدمتی به مهمانان امامش انجام دهد، خرسند است و میگوید: «هرسال منتظر زائران هستم و امیدوارم که شمس الشموس چراغ قبرم را روشن کند و دستگیر من در روز جزا باشد.»
اینجا «همه خادم الرضائیم»...
امام غریب به مهماننوازی شهره بوده و بیشک استراحت و پذیرایی از زائرین پیادهاش مهمترین دغدغه برای این امام رئوف است. به لطف سنت دیرین و فرهنگ ناب میزبانی ساکنان خطه خورشید وهمت «خادمیاران رضوی»، هیچکدام از مهمانان این امام همام درراه نخواهند ماند. امام رئوف، برای هر زائر، خادمی را قرار داده است چراکه اینجا، «همه خادم الرضائیم».
انتهای پیام
ثبت نظر