اعتراض به ساخت فرودگاه در نزدیکی میراث تاریخی «پرو»

و به نقل از آرت نیوزپیپر، باستان‌شناسان، تاریخدانان‌، راهنماهای تورهای گردشگری و دیگر اقشار جامعه از دولت «پرو» می‌خواهند، برنامه ساخت یک فرودگاه بین‌المللی را در نزدیکی بنای تاریخی «ماچو پیچو» متوقف کند. طرح ساخت و ساز چندین میلیارد دلاری این فرودگاه که به منظور کوتاه کردن زمان مسافرت گردشگران عازم به این منطقه ارائه شده است، اوایل سال جاری در حالی آغاز شد که چندین بولدوزر بخش اعظمی از زمین‌های نزدیک به ورودی «دره مقدس» را هموار کردند. قرار است ساخت این فرودگاه تا سال ۲۰۲۳ به اتمام برسد.

گردشگران می‌توانند برای بازدید از این مکان تاریخی که نامش در فهرست میراث جهانی یونسکو ثبت شده از قطاری که مبدا آن شهر «کوسکو» است، استفاده کنند، با این وجود رسیدن به «ماچوپیچو» ۳ ساعت زمان می‌برد.

این مکان تاریخی هرساله بیش از یک میلیون بازدیدکننده را به این منطقه می‌کشاند. این رقم دو برابر چیزی است که یونسکو در قبال محافظت از این مکان تاریخی، وعده داده بود.

«ناتالی ماجلوف» تاریخدان هنری اهل «پرو» دانشگاه «‌کمبریج» که آغازکننده موج اعتراضات بود، معتقد است‌، برنامه ساخت فرودگاه در این منطقه بسیار کوته‌بینانه است و در بلندمدت آینده این مکان تاریخی را به خطر می‌اندازد.

وی بیان کرد: «ساخت فرودگاه در این منطقه، حفاظت از یکی از باارزش‌ترین مکان‌های تاریخی و باستانی جهان را به خطر می‌اندازد.»

دولت «‌پرو» معتقد است پروژه ساخت فرودگاه بین‌المللی در این مکان سبب ایجاد بیش از ۲ هزار شغل می‌شود و فرصت‌های اقتصادی مختلفی به ارمغان می‌آورد.

«ماچوپیچو» که از آن به عنوان شهر گمشده «اینکا» ها نام برده می‌شود، حدود سال ۱۴۵۰ میلادی در ارتفاعات امپراتوری اینکاها ساخته شد. این دژ در ۵۰ مایلی «کوسکو» پایتخت اینکاها قرار دارد و به همین دلیل هرگز مانند سایر شهرهای اینکاها پیدا و ویران نشده است.

در طول قرن‌ها، جنگل‌های اطراف این مجموعه رشد کرده و آن را پوشانده است و به همین دلیل از نظرها پنهان مانده و تنها عده معدودی از وجود آن اطلاع داشته‌اند.

در بیست‌وچهارم ژوئیه ۱۹۱۱ میلادی، «ماچو پیچو» به وسیله «هیرام بینگام»، تاریخ‌شناس آمریکایی در یک سخنرانی در دانشگاه ییل به دنیای غرب معرفی شد. او به‌وسیله راهنمایی محلی‌هایی که گه‌گاه به سایت مراجعه می‌کردند به آن‌جا هدایت شد.

«ماچو پیچو» به عنوان میراث جهانی یونسکو در سال ۱۹۸۳ میلادی به ثبت رسید و به عنوان یک شاهکار خالص معماری و نشانه‌ای منحصربه‌فرد از تمدن اینکاها اکنون به عنوان یکی از عجایب هفت‌گانه جدید شناخته می‌شود.

انتهای پیام