از ایرباس به گلوبال هاوک؛ رسوا می‌شوید

، این کنوانسیون در کنفرانسی در شیکاگو با حضور بیش از ۵۰ کشور که به دعوت دولت ایالات متحده گرد هم آمده بودند، برگزار شد.

معاهده شیکاگو به تأسیس سازمان بین‌المللی هواپیمایی (ایکائو) انجامید و اساس‌نامه آن نیز به شمار می‌رود. با امضای قرارداد شیکاگو کنوانسیون ۱۹۱۹ پاریس و معاهده هواپیمایی بازرگانی ۱۹۲۸ هاوانا نسخ شدند.

ایران نیز یکی از کشورهای مؤسس ایکائو و از اولین امضاءکنندگان معاهده بود. قانون اجازه الحاق دولت ایران به این کنوانسیون در ۳۰ تیر ۱۳۲۸ به تصویب مجلس شورای ملی رسید.

این کنوانسیون در ۹۶ ماده در ۲۲ فصل و یک شیوه‌نامه امضا در ۷ دسامبر ۱۹۴۴ در شیکاگو به زبان انگلیسی نوشته شده و متن‌های انگلیسی، فرانسوی و اسپانیایی آن ارزش برابر دارند.

آمریکا از امضا کنندگان این معاهده است و البته جزو اولین کشورهایی بود که آن را نقض کرد. یکی از مصادیق نقص این کنوانسیون توسط آمریکا ساقط کردن هواپیمای مسافربری ایران در مقطع پایانی جنگ تحمیلی عراق علیه ایران بود.

آمریکا و هم‌پیمانانش در آن زمان فشارهای پیاپی را بر روی ایران متمرکز کردند و دلیل هدف قرار گرفتن چاه‌های نفت ایران و ایجاد جنگ شهری توسط عراق در خاک ایران تحمیل اراده خودشان به ایران بود تا ایران جنگ را آن طور خودشان می‌خواهند تمام کند و نه باعزت.

دوازدهم تیرماه ۱۳۶۷ یادآور شهادت مظلومانه مسافران هواپیمای مسافربری جمهوری اسلامی ایران است که با حمله ناو آمریکایی وینسنس، روزی که طبل رسوایی شیطان بزرگ را به صد درآورد چهره کریه مدعیان دروغین حمایت از حقوق بشر را نمایان ساخت. در این تاریخ، ناو آمریکایی وینسنس، یک فروند هواپیمای مسافربری ‏ایران را در خلیج فارس هدف قرار داد و همه ۲۹۰ سرنشین آن را به شهادت رساند. این خبری بود که در زمان خودش با بهت فراوان از سوی رسانه‌های جهان منتشر شد.

هواپیمای ایرباس شرکت هواپیمایی جمهوری اسلامی ایران، در پرواز معمولی برنامه‬ ‏ریزی شده ۶۵۵، از بندرعباس به مقصد دبی در حالی که هنوز سقف پرواز مورد نظر را به دست نیاورده بود بر فراز آب‌های سرزمینی ایران و در آب‌های اطراف جزیره هنگام، به دلیل شلیک دو موشک از ناو آمریکایی وینسنس سقوط کرد. ۱۱۸ نفر از این مسافران بی‏گناه، زن و کودک بودند. همچنین ۲۰ هندی، یک ایتالیایی، ۶ پاکستانی، ۱۳ نفر تبعه امارات و ۶ یوگسلاو نیز در میان مسافران هواپیما دیده می‌شدند.

مروری بر جریانات پیش آمده، واقعیت این اقدام وحشیانه آمریکا را آشکار می‌کند:

ساعت ۹ صبح تعدادی از قایق‌های تندروی سپاه پاسداران انقلاب اسلامی که مشغول گشت‏زنی ‏در جنوب قشم بودند، با تهاجم نیروهای آمریکایی مواجه شدند و بلافاصله به مقابله با نیروهای آمریکایی مستقر در ناوها پرداختند. در جریان این درگیری، چند فروند چرخبال آمریکایی برفراز قایق‏های‏‬ تندرو به پرواز درآمده و به سوی آن‌ها شلیک کردند. دلاورمردان سپاه اسلام، همزمان با مقابله با ناوهای آمریکایی به آتش چرخبال‌ها نیز پاسخ می‌دهند و در این درگیری یک فروند چرخبال آمریکایی مورد هدف قرار گرفته و به قعر آب‌های نیلگون خلیج‏فارس سقوط می‌کند

ساعت ۱۰ صبح، هواپیمای جمهوری اسلامی ایران با ۱۵ دقیقه تأخیر در ساعت ۱۰:۵ از برج مراقبت فرودگاه بندرعباس تقاضای پرواز کرد، مدت پرواز تا دوبی ۳۰ دقیقه و حداکثر ۱۴ هزارپا تعیین شد. در ساعت ۱۰:۱۷ دقیقه، هواپیمای ایرباس ۳۰۰ به پرواز درآمد. دقایق نخستین پرواز و مراحل اوج‏گیری تا ارتفاع ۱۲ هزارپایی مطابق طرح پرواز انجام شد و خلبان به طور پیوسته با برج مراقبت فرودگاه بندرعباس و مرکز کنترل راه‌های هوایی ایران و امارات تماس داشت.

در خلیج فارس ناو جنگی آمریکایی «وینسنس» که هفتم خرداد از بندر «سان دیه گو» وارد خلیج‏فارس شده بود، به قصد یک ماجراجویی هوایی به آب‌های مرزی ایران نزدیک شد. «

«ایچنرمارک» قلب این رزم‏ناو به شمار می‌رفت. وظیفه اصلی آن، کشف هدف‌های پرنده، اعم از موشک، هواپیما و پردازش اطلاعات، تعقیب صدها هدف به طور همزمان و کنترل آتش آن‌ها بود، هم‏چنین این رزم‏ناو به موشک‌‏های‏‬ زمین به هوا با برد ۴۰۸ کیلومتر نیز مجهز بود. چند لحظه پیش از ورود هواپیمای ایرباس ۳۰۰ به منطقه کنترل هوایی امارات، در محلی به نام «مولبیت»، خلبان به مرکز کنترل هوایی کشور اطلاع داد که قصد دارد به ۱۴ هزارپایی صعود کند.

ساعت ۱۰:۲۲ دقیقه، ناو وینسنس که خود را به بهترین و نزدیک‌ترین موقعیت رسانده بود، به دستور ناخدا «ویل راجرز»، فرمانده ناو، موشک استاندارد ۲ به سوی پرواز ۶۵۵ شلیک کرد. ناگهان هواپیما از صفحه رادارهای زمینی محو شده و در طوفانی از دود و آتش به پهنه آب‌های نیلگون خلیج‏فارس فرو رفت.

با عدم اطلاع از سرنوشت هواپیما، برج مراقبت فرودگاه بندرعباس، در تماس با دوبی، پیگیر سرنوشت پرواز ۶۵۵ شده ولی آن‌ها اظهار بی‏اطلاعی کردند.

بلافاصله پس از این جنایت هولناک، مقامات آمریکایی اعلام کردند که یک فروند هواپیمای «اف ۱۴» جمهوری اسلامی ایران را مورد هدف قرار داده‏اند. پس از روشن شدن نوع هواپیما، آمریکایی‌ها سعی کردند تا به نحوی وانمود کنند که در این مورد مرتکب اشتباه شده‏اند، اما شواهد بعدی، این نظر آنان را کاملاً مردود جلوه داد

. مقامات نظامی آمریکا اعلام کردند که هواپیمای ایرباس در خارج از دالان هوایی پرواز می‌کرده و رزم‏ناو آمریکایی نیز هفت‏بار اخطار رادیویی برای‏هواپیمای ایران مخابره کرده ولی جوابی دریافت نکرده است! این ادعا کاملاً غیر قابل قبول بود، زیرا: قطعات متلاشی شده هواپیما و اجساد سرنشینان آن در سطح وسیعی از آب‌های سواحل جنوبی جزیره هنگام، درست در داخل آب‌های ایران پراکنده شده بودند. این محل درست در زیر مرکز دالان هوایی بین‏المللی بندرعباس دوبی (آمبر ۵۶) قرار دارد و نشان می‌دهد که هواپیما درست در مسیر پیش‏بینی شده در حال پرواز بوده است و همانطور که چهار سال بعد روزنامه «نیویورک تایمز»، در گزارشی که حاوی چندین نکته تازه بود، گفت که ناو وینسنس در آب‌های فلات قاره ایران بوده است نه در آب‌های بین‏المللی و پنتاگون (وزارت دفاع آمریکا) در آن زمان بر این حقیقت سرپوش گذاشته شده است. ضمن آنکه هواپیمای مسافربری ایرباس از نظر حجم، شکل، اندازه و توانایی پرواز کاملاً با هواپیمای اف ۱۴ متفاوت است

با توجه به ارتباط کلامی و ارتباط ناوبری هر هواپیمای بازرگانی و مسافربری، ناو آمریکایی‏ می‌توانست به راحتی با شنیدن مکالمات خلبان به ماهیت هواپیمای ‏مسافربری پی ‏ببرد.

اساساً در همان زمان و بعدها دلایل روشن بسیاری بر دروغگویی مقامات آمریکایی ارائه شد چنانچه هنگامی که در شهریور ۶۲ یک هواپیمای بوئینگ ۷۴۷ شرکت هواپیمایی کره‏جنوبی (ک. ال. ال) در حالی ‏که با ۲۶۹ مسافر از مسیر عادی خود منحرف شده بود و حدود ۵۰۰ کیلومتر مسافت را زمانی نزدیک به دو ساعت در داخل خاک شوروی سابق طی کرده بود، به دلیل بی‌توجهی به اخطارهای مکرر هواپیماهای شکاری این کشور توسط سیستم دفاع موشکی‏ شوروی سرنگون شد

در این ماجرا «ریگان» ابراز عقیده کرد که هیچ مطلبی نمی‌تواند توجیه‏کننده سرنگون ساختن یک هواپیمای غیرمسلح باشد.

وی اعلام کرد: شوروی (سابق) با حمله به یک هواپیمای مسافربری، دست به یک عمل تروریستی زده است و یکی از اعضای کمیته امور خارجه مجلس آمریکا، دولت این کشور را به مقابله به مثل ترغیب کرد.

در هر حال آمریکایی‌ها به ‏صورت جسارت‏آمیزی دلایل این جنایت خود را بیان و تأکید کردند که هدف آمریکا از ساقط کردن هواپیمای ایرباس ایران، وادار کردن جمهوری اسلامی به پذیرش صلح و پایان جنگ تحمیلی بود، چنان‏ که رونالد ریگان، رئیس جمهور وقت آمریکا در این زمینه اظهار کرد: «این فاجعه (سقوط هواپیمای مسافربری ایران از سوی آمریکا) ضرورت دست‏یابی به برقراری صلح را با حداکثر شتاب، دو چندان ساخته است» به عبارتی هدف آمریکا رهاندن گریبان صدام جنایتکار از دستان پرقدرت رزمندگان اسلام بود. رفتار مزورانه آمریکا در این میان نیز قابل مطالعه است. از یک سو، رونالد ریگان، رئیس جمهور وقت آمریکا، در اعلامیه‏ای، با اظهار تأسف از این رویداد تلخ، به سرنگون شدن هواپیمای مسافربری ایران اعتراف کرد، ولی اقدام ناو آمریکایی را عمل دفاعی بجا دانست و مدعی شد هواپیمای ایرباس ایرانی در حال کاهش ارتفاع و شیرجه رفتن به سوی ناو آمریکایی بوده است. از سوی دیگر، به فرمانده ناو وینسنس که موجب سقوط هواپیمای مسافربری ایران شده بود نشان افتخار داد و بر جنایت او مهر تأیید زد. این تناقض آشکار، از عوام فریبی ریاکارانه دولت آمریکا و نیات شوم سردمداران این کشور خبر می‌داد. عوام فریبی و جنایت‌هایی که همچنان ادامه داشته و در ذات حاکمیت آمریکا نهادینه شده است.

در حقیقت یکی از اهداف آمریکا از این جنایت تقویت متجاوزان رژیم بعث عراق در جبهه‌های جنگ و تحت فشار قرار دادن مسئولان نظام جمهوری اسلامی ایران بود.

متعاقب این تجاوز آشکار، جمهوری اسلامی ایران در روز ۱۴ تیر ۱۳۶۷ طی نامه‌ای به رئیس شورای امنیت خواستار تشکیل جلسه فوری شورا برای رسیدگی به موضوع شد.

۲۵ تیرماه ۱۳۶۷ مطابق با ۱۶ ژوئیه ۱۹۸۸ میلادی، شورا تشکیل جلسه داد. از سوی جمهوری اسلامی ایران دکتر ولایتی وزیر امور خارجه وقت و از جانب آمریکا جرج بوش معاون وقت رئیس جمهوری در جلسه حضور داشتند. وزیر خارجه جمهوری اسلامی ایران در بخشی از سخنانش در این جلسه گفت: حضور نظامی آمریکا در خلیج فارس تنها منادی مرگ و بی‌قانونی و شرارت بوده و جز ناامنی چیزی به ارمغان نیاورده است. عمل جنایتکارانه آمریکا در حمله به هواپیمای کشوری به هیچ وجه در قالب دفاع مشروع قابل توجیه نیست.

قطعنامه ۶۱۶ شورای امنیت (۱۹۸۸)

شورای امنیت پس از استماع سخنان دکتر ولایتی و جرج بوش در جلسه شماره ۳۸۳۱ خود در تاریخ ۳۰ ژوئیه ۱۹۸۸ طرح قطعنامه‌ای پیشنهادی را تصویب کرد.

متن قطعنامه به شرح زیر است:

شورای امنیت، با بررسی‌نامه مورخه ۵ ژوئیه ۱۹۸۸ جانشین نماینده دائم جمهوری اسلامی ایران خطاب به رئیس شورای امنیت و با استماع بیانات نماینده جمهوری اسلامی ایران، (وزیر امور خارجه وقت علی اکبر ولایتی) و سخنان نماینده ایالات متحده آمریکا (معاون رئیس جمهوری جرج بوش)، با ابراز تأسف عمیق از اینکه یک هواپیمای غیرنظامی «ایران ایر» در پرواز برنامه‌ریزی شده بین‌المللی ۶۵۵، در پرواز بر فراز تنگه هرمز به وسیله موشک شلیک شده از ناو جنگی ایالات متحده آمریکا (وینسنس) منهدم شده است بر ضرورت تبیین حقایق سانحه توسط بازرسی بی‌طرفانه در منطقه خلیج فارس تاکید داشته و اظهارات خود را به شرح زیر اعلام کرد:

۱- تأسف عمیق خود را از ساقط ساختن هواپیمای غیرنظامی ایران به وسیله موشکی که از یک ناو جنگی آمریکا شلیک شده و تسلیت عمیق خود را به خاطر از دست رفتن غم انگیز جان انسان‌های بی‌گناه ابراز می‌دارد.

۲- همدردی صمیمانه خود را به خانواده‌های قربانیان سانحه غم‌انگیز و دولت‌ها و کشورهای آنان اعلام می‌دارد.

۳- از تصمیم سازمان بین‌المللی هواپیمایی کشوری در پاسخ به درخواست جمهوری اسلامی ایران مبنی بر ایجاد گروه تحقیق برای بررسی تمام حقایق موجود، همچنین از اعلام ایالات متحده آمریکا و جمهوری اسلامی ایران مبنی بر تصمیم‌شان برای همکاری با بررسی سازمان هواپیمایی کشوری استقبال می‌کند.

۴- از تمامی اعضای کنوانسیون ۱۹۴۴ شیکاگو، درخواست می‌کند که در همه شرایط، مقررات و رویه‌های سلامت هوانوردی کشوری به ویژه ضمائم آن کنوانسیون به منظور جلوگیری از چنین پیش آمدهایی را دقیقاً مراعات کنند.

۵- لزوم اجرای فوری و کامل قطعنامه ۵۹۸(۱۹۸۷)، شورا را به عنوان تنها مبنای حل جامع، عادلانه، شرافتمندانه و پایدار، منازعه میان ایران و عراق ابراز و پشتیبانی خود را از دبیرکل برای اجرای این قطعنامه اعلام و خود را ملتزم به همکاری با دبیر کل برای تسریع در اجرای طرح اجرایی او می‌کند.

آمریکا با ساقط کردن هواپیمای مسافربری ایران آن هم بر فراز آب‌های سرزمینی کشورمان یک بار دیگر نشان داد که حقوق بشر را تا جایی به رسمیت می‌شناسد که تضادی با اهداف توسعه‌طلبانه و زیاده‌خواهی‌های آن و هم‌پیمانانش نداشته باشد.

از دیروز تا امروز:

هدف اصلی آمریکا از ساقط کردن هواپیمای مسافربری و حمله به سکوهای نفتی ایران در مقطع پایانی جنگ هشت ساله عراق علیه ایران، وادار کردن ایران به عقب‌نشینی از حملات متعدد بر علیه عراق و ترس از پیروزی ایران در این جنگ بود و تصور می‌کرد همچنان سوار بر اسب قدرت بر یکه‌تازی‌هایش ادامه خواهد داد؛ غافل از اینکه مردم ایران با بهره‌گیری از تجربیات دفاع هشت ساله‌اش، عظمت و پیشرفت خود را به تمامیت‌خواهان نشان خواهد داد و سال‌ها بعد تبدیل توانایی‌های بالقوه به توانایی‌های بالفعل، حیرت جهانیان را درپی داشت. این توانایی‌ها در عرصه‌های مختلف بروز و ظهور و چهره علمی کشور را دگرگون کردند که یکی از این توانایی‌ها، پیشرفت‌های قابل‌توجه در عرصه‌های دفاعی و نظامی بود. اگر تنها به نشاندن سالم پهباد آمریکایی «ار کیو ۱۷۰» که با رخنه کردن نیروهای جنگ الکترونیک کشورمان در سامانه هدایتگر پهپاد، تحت کنترل درآمد و ساقط کردن پهباد جاسوسی گلوبال هاوک (Global Hawk)اشاره کنیم بخش کوچکی از توانایی‌های کشورمان تنها در عرصه جنگ الکترونیک و سیستم‌های رادار و کنترل که زمانی در اختیار چند کشور قرار داشت، مشخص می‌شود.

نکته جالب در این میان، سقوط دو پرنده در داخل محدوده جغرافیایی ایران طی دو برنامه از پیش تعیین شده است که در هر یک، رد پای آمریکا به وضوح قابل مشاهده است. سرنگونی هواپیمای مسافربری ایران و پهباد جاسوسی «گلوبال هاوک (Global Hawk)».

۱۲ تیرماه سال ۱۳۶۷، آمریکا هواپیمای مسافربری ایران را ساقط کرد تا به صورت مستقیم خود را درگیر جنگ با ایران کرده باشد زیرا در پیش‌بینی‌هایش پیروزی ایران را در جنگ هشت ساله‌ای که خودش از عاملان آغاز آن بود، نزدیک می‌دانست و سال‌ها بعد و در ادامه زیاده‌خواهی‌هایش، سی‌ام خرداد سال ۱۳۹۸ با وارد کردن یک فرود پهباد جاسوسی به حریم هوایی ایران قصد جمع‌آوری اطلاعات از داخل کشورمان را داشت. بنابراین در هر دو واقعه تجاوز آشکار آمریکا به حریم ایران چه در سال‌های زمان جنگ تحمیلی و چه در حال حاضر بر هیچ کسی پوشیده نیست. اما یک تفاوت اساسی دارد و آن اینکه ایران، امروزه یک قدرت تأثیرگذار در منطقه و جهان است و با استفاده از امکانات بازدارندگی و دفاعی‌اش اجازه سو استفاده را به هیچ قدرتی نمی‌دهد و همین بازدارندگی بود که پهباد جاسوسی گلوبال هاوک (Global Hawk) مجهز به پیشرفته‌ترین سیستم‌های راداری و جنگ الکترونیک که به حریم سرزمینی کشورمان وارد شده بود سرنگون شد و رسوایی دیگری برای آمریکا رقم زد. آمریکا وقتی هواپیمای مسافربری ایران را ساقط کرد برای کاستن از فشار افکار عمومی جهانی، ادعا کرد در تشخیص نوع هواپیما که آیا جنگی بود یا مسافربری، اشتباه کرده است اما ایران در راستای دفاع از منافع ملی، با بهره‌گیری از سیستم‌های بومی راداری و کنترل، در تشخیص و ساقط کردن پهباد جاسوسی گلوبال هاوک ذره‌ای شک نکرد.

مشخصات پهپاد گلوبال هاوک

پهپاد گلوبال هاوک (Global Hawk) محصول شرکت نورثروپ-گرومن آمریکا با نام اختصاری RQ-۴ است که به منظور اجرای عملیات‌های جاسوسی و شناسایی توسط نیروی هوایی و دریایی ایالات متحده آمریکا به کار گرفته می‌شود.

برد عملیاتی این پهپاد حدود ۱۲ هزار و ۳۰۰ ناتیکال مایل (بیش از ۲۲ هزار کیلومتر) است و قادر به اجرای مأموریت در تمام شرایط آب و هوایی خواهد بود. بر اساس اطلاعات منتشر شده توسط شرکت سازنده «گلوبال هاوک» از جمله ویژگی‌های بارز این پهپاد، مداومت پروازی زیاد (بیش از ۳۲ ساعت بدون سوختگیری) در ارتفاع پروازی زیاد (۶۰ هزارپا معادل با ۱۸ کیلومتر از سطح زمین) برای انجام مأموریت اصلی خود یعنی تصویربرداری و نقشه‌برداری آنلاین مناطق وسیع به وسیله دوربین‌ها و سنسورهای مختلف است به طوری‌که قادر است محوطه‌ای به مساحت ۱۰۰ هزار کیلومتر مربع را در یک روز اسکن و نقشه برداری کند و اطلاعات خود را با استفاده از تجهیزات ارتباطی با سرعت ۵۰ مگابایت بر ثانیه ارسال کند.

بیشترین وزن این پهپاد در هنگام برخاستن، کمی بیشتر از ۱۴.۵ تن است که می‌تواند محموله‌هایی تا وزن ۱۳۶۰ کیلوگرم را با خود حمل کند.

بدنه این پهپاد از جنس آلومینیوم است و طراحی بدنه آن نیز به گونه‌ای طراحی شده تا از سطح مقطع راداری آن کاسته شود. از سویی این پهپاد مجهز به سیستم گرمایش سوخت است که به پرواز آن در ارتفاع بالا کمک خواهد کرد.

گلوبال هاوک را می‌توان از جمله تسلیحات گران قیمت ارتش آمریکا برشمرد چراکه قیمت هر فروند از این پهپاد با احتساب هزینه‌های عملیاتی و نگهداری آن، به بیش از ۲۲۰ میلیون دلار می‌رسد و از این حیث یکی از گران‌ترین پهپادهای آمریکایی محسوب می‌شود.

گلوبال هاوک (ار کی و-۴) دور بردترین پهپاد عملیاتی جهان است. هواپیمای بدون سرنشینی است با دو بال بلند بدون پس‌گرایی شبیه به بال یک گلایدر، که برای سوار شدن روی هوا و کاهش مصرف سوخت در ارتفاع بالا کاربرد بسیار دارد. دارای دو دم وی(V) شکل بوده که در میان آن‌ها غلاف موتور توربوفن قرار دارد. هواپیما در قسمت جلوی بدنه (روی بدنه) دارای یک انتن بزرگ ارتباط ماهواره‌ای است که باعث برآمدگی در قسمت جلوی بدنه شده‌است. دارای مخازن سوخت داخلی در درون بال و بدنه است و از یک موتور توربوفن «رولز ریس ای ایی ۳۰۰۷ اچ» بهره می‌برد که با نام «اف ۱۳۷» نیز شناخته می‌شود و دارای توان ۷۰۵۰ پاوند است. بدنه هواپیما آلومینیومی است. این هواپیما توان حمل یک محموله ۹۰۰ کیلوگرمی حاوی سنسورهای شناسایی را دارد.

این مدل می‌تواند تا ارتفاع ۶۵ هزارپایی پرواز کند و ۴ خدمه آن را کنترل می‌کنند.

انتهای پیام