ادای احترام به نویسنده برنده دو اسکار

به نقل از گاردین، «ویلیام گُلدمن» رمان‌نویس آمریکایی که بیشتر برای نگارش فیلم‌نامه‌های «بوچ کسیدی و ساندنس کید»، «همه مردان رئیس‌جمهور» و «عروس شاهزاده» شناخته می‌شود روز گذشته (۲۵ آبان) در سن ۸۷ سالگی در شهر نیویورک درگذشت.

«بن استیلرز» کمدین آمریکایی مجموعه آثار «گلدمن» را نقطه عطف در سینمای هالیوود نامید و «ادگار رایت» نیز در صفحه توئیتر خود «ویلیام گُلدمن» را یک ماجراجوی افسانه‌ای توصیف کرد. 

«لین مانوئل میراندا» کارگردان فیلم «همیلتون» نیز گفت تنها واکنش مناسب به درگذشت «گلدمن» این است که به نشانه قدردانی از وی سر تعظیم خم کنیم. «ران هاوارد» کارگردان برنده اسکار فیلم «ذهن زیبا» نیز «ویلیام گلدمن» را یکی از موفق‌ترین فیلمنامه‌نویسان تاریخ، یک دوست و مربی خواند. 

«گُلدمن» یکی از چهره‌های کلیدی موج نو سینمای هالیوود (هالیوود نو) بود که با مجموعه‌ای از چندین فیلم شاخص، انقلابی در صنعت سینمای آمریکا ایجاد کردند. او در سال ۱۹۳۱ در شهر شیکاگو متولد شد و پس از گذراندن دوره‌ای در نثر خلاق تصمیم گرفت رمان‌نویس شود و اولین رمان خود را به نام «معبد خدا» در سال ۱۹۵۷ منتشر کرد. 

این نویسنده از دهه ۱۹۶۰ و پس از استخدام برای اقتباس از رمان «گل‌هایی برای الجرنون» نوشته «دنیل کیز» به عرصه فیلمنامه‌نویسی قدم گذاشت، گرچه این فیلمنامه هیچ‌گاه ساخته نشد اما سرآغازی برای ادامه فعالیت «گلدمن» در این حرفه شد که از آن جمله می‌توان به نگارش فیلمنامه پلیسی «هارپر» با بازی «پل نیومن» اشاره کرد که در سال ۱۹۶۶ توجه زیادی را به سمت خود جلب کرد و راه‌ را برای موفقیت  «گلدمن» گشود.

«گلدمن» که به صورت متناوب رمان و فیلمنامه‌ می‌نوشت در سال ۱۹۶۹ فیلمنامه «بوچ کسیدی و ساندنس کید» را به عنوان اولین فیلمنامه اصلی (اوریجینال) نوشت که با بازی «پل نیومن» همراه شد. این فیلمنامه علاوه بر دستمزد بالایی که برای «گلدمن» داشت اولین جایزه اسکار بهترین فیملنامه اصلی را برای او به ارمغان آورد. 

او در سال ۱۹۷۳ رمان کمدی رومانتیک «شاهزاده عروس» و در سال ۱۹۷۴ «مرد ماراتن» را منتشر کرد که دو  سال بعد به یک فیلم موفق تبدیل شد. در سال ۱۹۸۷ نیز فیلمی بر اساس رمان «عروس شاهزاده» به سینما آمد. 

این نویسنده آمریکایی دومین جایزه اسکار خود را هم در سال ۱۹۷۷ برای فیلم «همه مردان رئیس‌جمهور» در شاخه بهترین فیلمنامه اقتباسی کسب کرد. 

در دهه ۱۹۸۰ میلادی شهرت «گلدمن» به عنوان یک فیملنامه‌نویس فروکش کرد و به همین دلیل او این فرصت را یافت تا کتاب «ماجراهایی در تجارت سینما» را درباره سینمای دهه ۱۹۷۰ هالیوود بنویسد. در سال ۱۹۹۰ و ۲۰۰۰ نیز دو کتاب خاطرات با عنوان‌های «هایپ اند گلوری» و «من چه دروغی گفتم؟» را نوشت. 

فعالیت سینمایی «گلدمن» در اواخر دهه ۱۹۸۰ میلادی مجددا احیا شد و فیلمی بر اساس رمان «عروس شاهزده» او ساخته شد. او همچنین برای نگارش فیلمنامه «میزری» با اقتباس از رمانی نوشته «استفن کینگ» تحسین‌ها را برانگیخت. «گلدمن» در برهه‌ای نگارش فیلمنامه برای دیگران را بدون ذکر نام بر عهده می‌گرفت. 

او با ادامه همکاری با بزرگان سینمای هالیوود در دهه ۱۹۷۰ میلادی چندین فیلمنامه دیگر نوشت که از آن جمله می‌توان به نگارش فیلمنامه «قدرت مطلق» در سال ۱۹۹۷ برای «کلینت ایستوود» و همچنین «دختر فرمانده» در سال ۱۹۹۹ با بازی «جان تراولتا» اشاره کرد. آخرین فیلمنامه نوشته «گلدمن» که به سینما آمد فیلم «کابوس‌گیر» به کارگردانی «لاورنس کاسدن» در سال ۲۰۰۳ بود. 

انتهای پیام