ادای احترام به آخرین امپراتور سینمای ایتالیا

،‌ «مارتین اسکورسیزی» کارگردان ۷۶ ساله هالیوودی که خود نیز متولد ایتالیاست در مطلبی به بهانه درگذشت «برتولوچی» نوشت: در سال ۱۹۶۴ و در دومین جشنواره فیلم نیویورک به تماشای یک فیلم ایتالیایی نشستم که «پیش از انقلاب» نام داشت و ساخته کارگردان جوانی به نام «برناردو برتولوچی» بود. وقتی از سالن نمایش بیرون آمدم گیج و بُهت‌زده بودم چرا که بسیار تحت تاثیر سطح هنری و استعداد این فیلمساز قرار گرفتم و به نوعی از آزادی این فیلم و همچنین ارجاعات فرهنگی آن به عنوان یک فیلمساز شگفت‌زده شدم و از آن الهام گرفتم. 

فیلم «پیش از انقلاب» درهای زیادی را به روی من و بسیاری دیگر از فیلمسازان جوان گشود  و «برتولوچی» همچنان به گشودن درهای جدید با فیلم‌هایش ادامه داد؛ با ساخت فیلم‌هایی چون «دنباله‌رو» که تاثیر عمیقی در فیلمسازی هالیوود داشت، «آخرین تانگو در پاریس» به عنوان یک رویداد بزرگ فرهنگی و همچنین «آخرین امپراتور» و «آسمان سرپناه» که تعریفی جدید از فیلم‌های تاریخی و حماسی ارائه دادند. 

زمانی که به «برتولوچی» به عنوان یک انسان و هنرمند فکر می‌کنم، واژه‌ پالایش به ذهنم خطور می‌کند. بله او در پی جلب توجه و برانگیزنده بود اما با ظرافت و جذابیت خود را ابراز می‌کرد و درک عمیقش از فرهنگ و تاریخ خودش موجب شده بود که فیلمسازی و حضور او بسیار خاص و جادویی باشد. 

«برناردو» در سال‌های آخر زندگی خود روی صندلی چرخدار بود که شرایط بسیار دشواری را برای او رقم زده بود. این موضوع برای ما که او را می‌شناختیم بسیار غم‌انگیز بود چرا که او می‌خواست کارهای بسیار زیادی انجام دهد و احتمالا فیلم‌های بسیار بیشتری بسازد. زمانی که به او نگاه میکنم همواره یک مرد تا ابد جوان در ذهنم نقش می‌بندند. 

**

«تیری فرمائو» دبیر باسابقه جشنواره فیلم کن نیز در صفحه توئیتر خود نوشت: «برتولوچی» در سال ۱۹۹۰ رئیس هیات داوران جشنواره فیلم کن بود و در سال ۲۰۱۱ میلادی نیز با دریافت جایزه نخل طلای افتخاری به پاس یک عمر دستاورد سینمایی مورد تقدیر قرار گرفت و کن میزبان فیلم‌های «پیش از انقلاب»، «دنباله‌رو»، «۱۹۰۰» و «تراژدی مرد مضحک» از ساخته‌های وی بود. او چهره‌ای بزرگ در سینمای ایتالیا بود و برای همیشه یک چراع هدایت ‌کننده درسینمای جهان باقی خواهد ماند. 

**

«روبرتو بننی» بازیگر و کارگردان برنده اسکار ایتالیایی نیز در بیانیه‌ای به بهانه درگذشت «برتولوچی» آورد: بزرگ‌ترین آنها و آخرین امپراتور سینمای ایتالیا ما را ترک کرد. او جزئی از خانواده ما، یک دوستِ برادر، دوست‌داشتنی، سرشار از شور، غیرقابل پیش بینی، بسیار قدرتمند و بی پروا در گفتن حقیقت به ما بود. سینمای او در میان عجایب قرن بیستم میلادی باقی خواهد ماند. 

**

«گیرمو دل‌تورو» کارگردان مطرح مکزیکی نیز در چند توئیت اقدام به معرفی سه فیلم مورد علاقه خود از میان آثار «برتولوچی» کرد: ۱. «دنباله‌رو»، ۲. «۱۹۰۰»، ۳. «آخرین امپراتور»

**

«پائولو براتا» رئیس دوسالانه ونیز هم نوشت: جشنواره فیلم ونیز در غم از داست دادن «برتولوچی» است که در شصت‌و چهارمین جشنواره فیلم ونیز شیر طلای افتخاری جشنواره را دریافت کرد و در سال‌های ۱۹۸۳ و ۲۰۱۳ نیز ریاست هیات داوران بخش رقابتی ونیز را بر عهده داشت. او در میان بزرگ‌ترین اساتید سینمای ایتالیا و سینمای بین‌الملل ماندگار خواهد بود. 

**

«آنتونیو باندراس» بازیگر اسپانیایی نیز گفت که امروز یک استاد بزرگ سینمای ایتالیا و جهان ما را ترک کرد. برای این همه استعداد از تو تشکر می‌کنیم.

**

«کارلو شاتریان» رئیس جشنواره فیلم لوکارنو دبیر آتی جشنواره بین‌المللی فیلم برلین هم نوشت که سینمای جهان یکی از شعرای خود را از دست داد. 

«برناردو برتولوچی» کارگردان نامدار و برنده اسکار ایتالیایی  روز گذشته و پس از چند سال مبارزه با بیمار سرطان در سن ۷۷ سالگی درگذشت.

وی از کارگردانان نئورئالیست ایتالیا به‌شمار می‌رود که با ورود به سینما در چند فیلم دستیار کارگردانان سرشناس ایتالیا، ازجمله «پازولینی» بود. این کارگردان ایتالیایی خالق آثار به‌یادماندنی چون «آخرین تانگو در پاریس» و «آخرین امپراتور» است و  طی پنج دهه فعالیت سینمایی، حدود ۱۵ فیلم سینمایی ساخته که آثار تحسین‌شده‌ای چون «۱۹۰۰»، «آسمان سرپناه»، «رویابین‌ها» و «بودای کوچک» از آن جمله‌اند. 

«پیش از انقلاب» (۱۹۶۴)، «جاده نفت» (۱۹۶۵)، «عشق و خشم» (۱۹۶۹)، «دنباله‌رو» (۱۹۷۰)، «۱۹۰۰» (۱۹۷۶)، «ماه» (۱۹۷۹)، «زیبایی ربوده شده» (۱۹۹۶)،«محصور» (۱۹۹۸) و یک اپیزود از فیلم «دقایق مرده: ویولون‌سل»(۲۰۰۲)  از دیگر مهم‌ترین آثار «برناردو برتولوچی» محسوب می‌شوند.

انتهای پیام