آزیتا موگویی: مجبورم زندگی واقعی آدم‌های پولدار را درست تصویر کنم

به گزارش گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری برنا، در ابتدای این نشست بهزاد عبدی درباره ویژگی های موسیقی در این فیلم، بیان کرد: با توجه به تحلیلی که کارگردان دادند سعی کردم تلفیقی از موسیقی دنیا را استفاده کنم و خیلی به موسیقی لوکال توجه نکردم، بیشتر مفهومی بود.

آزیتا موگویی در پاسخ به پرسشی مبنی بر اینکه فکر نمی کنید زمان فیلم های زرق و برق و لاکچری تمام شده است؟ بیان کرد: در تیتراژ فیلم  اسم سرمایه گذاران زده شده است. از خیلی وقت پیش از اعلام شفافیت های مالی استقبال کردم. درباره بودجه فیلم هم که ممکن است سوال بعدی باشد باید بگویم که در این فیلم سفرهای زیادی شده و بازیگران سرشناسی دارد اما بودجه آن کمی بیش از 4 و نیم میلیارد تومان است و زمانی که برآورد ساخت آن را می کردیم یورو هشت هزار تومان بود. ما سعی کردیم هزینه ساخت فیلم بیشتر از آنچه برآورد کردیم نشود. اینکه زمان فیلم های زرق و برق تمام شده است را زیاد متوجه نشدم . وقتی صحبت از مبالغ میلیون دلاری است پس مجبورم زندگی واقعی آدم های پولدار را درست تصویر کنم.

مریلا زارعی هم در ادامه صحبت‌های آزیتا موگویی درباره فیلم‌های لاکچری، گفت: بیشتر از اینکه اخبار سینمایی را دنبال کنم اخبار اجتماعی و سیاسی کشورم را دنبال می‌کنم. چند وقت پیش مقاله‌ای در مورد اجاره املاک در شهر تهران خواندم. املاک با ودیعه 500 میلیون تومانی و ماهی 45 میلیون تومان اجاره. ما در شرایطی زندگی می‌کنیم که مردم از نظر اقتصادی در سختی هستند. نکته جالب این است که املاکی ها می‌گفتند بر سر گرفتن این آپارتمان‌ها رقابت وجود دارد. صاحبان آن آپارتمان‌ها بخشی از این جامعه هستند و خانم موگویی علاقه‌مند بودند که بگویند هنوز چنین اتفاقاتی هست. بنابراین به نظرم این سوال کمی کلیشه است و بهتر است که اینطور قضاوت نکنیم.

او تاکید کرد: وضعیتی که ما داریم، شکاف عمیق طبقاتی بین مردم جامعه است. کسانی هستند که آنقدر دارند که نمی‌دانند چه کنند و برعکس هم وجود دارد، مردمی هستند که آنقدر ندارند که آنها هم نمی‌دانند چه کنند.

موگویی در پاسخ به پرسشی درباره تدوین دو نما در قاب و تکرار سکانس ها، گفت: آقای دهقان تدوین‌گر فیلم چون در خارج از ایران هست، نتوانست در این مراسم حاضر شود، این پیشنهاد او بود و استدلالش این بود که به فیلم کمک می‌کند اما حتما در اکران نسخه عمومی بعد از جشنواره تغییراتی در آن خواهیم داد.

موگویی درباره اینکه چرا درباره فساد اقتصادی فیلم ساخته است، گفت: چهلمین سال انقلاب است. زمانی که انقلاب شد، نسل ما بچه بود و خیلی چیزها را به خاطر نمی آوریم  اما بسیاری از برهه های دیگری مثل سازندگی، عدالت، تدبیر و امید را دیده  و شنیده ایم. 

او ادامه داد: فکر می کنم باید در چهل سالگی انقلاب رو در بایستی را کنار بگذاریم و درباره مسائل اطراف مان واقع‌بینانه فکر کنیم. بزرگترین زشتی های اطراف ما ریشه در مسائل اقتصادی دارد و قبح همه چیز در این زمینه ریخته شده است. ما بسیاری از این مسائل را می دانیم. تمام مشکلاتی که گریبان ما را گرفته این است که عده ای همه چیز را برای خودشان می خواهند و شایسته سالاری کمتر می تواند پیروز باشد.  آدم هایی که می خواهند ببرند و هیچ عِرقی به این مملکت ندارند. 

این کارگردان اضافه کرد:  حتی ترسیدم. شاید افرادی باشند که اجازه بیشتری برای ورود بیشتری به این مسائل داشته باشند اما من در حد توانم توانستم گفتمانی را باز کنم که امیدوارم  در پس لوکس بودن ماشین های زیبا آن را گم نکنیم و سطحی ترین برداشت می تواند زشت ترین حالت از این داستان باشد. 

عربی هم در این باره توضیح داد: من فیلمنامه را نوشتم اما قصه اولیه برای آقای کریمی بود و در اجرای فیلمنامه از یکسری اتفاقات واقعی در فساد اقتصادی کمک گرفته ایم. در پرونده متهمان اقتصادی می بینید که آقایی به نام کارگر خانه اش میلیاردها پول گرفته و شاید آن فرد هم اطلاعی در این باره نداشته است.

در ادامه نشست، صدیقیان درباره بازی در این فیلم گفت: فیلمنامه ایده اصلی برای من بسیار جذاب بود. من چون در سر یک سریال نمایش خانگی هستم طبیعتا نمی‌توانم در نقش اصلی یک فیلم حضور داشته باشم. به همین دلیل این نقش به نظر خودم جذاب به من پیشنهاد شد.

هانیه توسلی درباره بازی در فیلم «ایده اصلی»گفت: به نظرم این فیلم بسیار خوش ساخت است. نقش لاله جزو نقش‌هایی که کم بازی کرده بودم. ایده اصلی، فیلم‌نامه پیچیده‌ای دارد. خوشحال هستم که در این فیلم بازی کردم. 

بهرام رادان درباره بازی در فیلم آزیتا موگویی بیان کرد: دفعه اولی که خانم موگویی چند خطی از قصه فیلم ایده اصلی را برایم تعریف کردند. در آن موقع به نظرم جاه طلبی از منظر خوبش به نظر می‌‌آمد. زمانی که به فیلمبرداری نزدیک می‌شدیم، قیمت دلار در حال افزایش بود و ساخت این فیلم به نظر رویا می‌آمد. من از او پرسیدم واقعا می‌خواهی این فیلم را بسازی و خانم موگویی مصمم‌تر از همیشه بود.

او تاکید کرد: سینما باید در اصل سرگرم‌کننده باشد. همه آن مناقشه‌هایی که هست، سینما در ابتدا باید سرگرم‌کننده باشد. ما سعی کردیم شما را سرگرم کنیم. شاید پشت این سرگرمی برداشت‌‌های متفاوتی باشد. خوشحال هستم در این پروژه در کنار همه کسانی بودم که اینجا هستند.

مریلا زارعی با اشاره به اینکه از بودن در این فضا خوشحال است گفت: جذابیت این نقش از جایی شروع شد که به عنوان بازیگر علاقه‌مند هستم مخاطب به من این اجازه را بدهد، نقش‌هایی که با آن در چالش قرار می‌گیرم را تجربه کنم. گاهی ممکن است این چالش مورد قبول قرار بگیرد و یا نگیرد. با فیلم دو زن تهمینه میلانی بود که من وارد سینما شدم. دوتا از جایزه‌های سینمایی‌ام را در کار فیلمسازان زن گرفتم. همیشه این نکته را مد نظر داشته‌ام که با فیلمسازان زن کار کنم.

او ادامه داد: همیشه تعلق احساسی داشتم. کار کردن با خانم موگویی برایم جذاب بود. این تجربه دوم خانم موگویی است. در برهه‌ای که ما سر فیلمبرداری بودیم، همانطور که آقای رادان اشاره کردند وضعیت خوب نبود. اما خانم موگویی همه بار را به دوش داشت.

آبنار درباره صداگذاری این فیلم گفت: معمولا هر سال دقیقه 90 فیلم به دست ما می‌رسد. دو ماه ما شبانه‌روزی کار می‌کردیم تا به جشنواره برسد. حتی یک بار هم بعد از میکس فرصتی نداشتیم که فیلم را به جشنواره ببینیم. اما وقتی فیلم را در سینمای کوروش با پسرم دیدم، او گفت که فیلم به نسل جوانی که تازه وارد کار می‌خواهند بشوند، بسیار کمک می‌کنند. خواهش می‌کنم در این شرایط که مسائل اقتصادی چنین شده هوای سینما را داشته باشید.