به گزارش خبرنگار حوزه قرآن و عترت گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان،عرش در مدح پروردگار در تسبیح و ستایش است آسمان و زمین و همه هستی تسبیح خداوند را به جا میآورند؛ معبودی که عالمیان در مدح بزرگیش آوای زیبای عبودیت را مینوازند، مهربانیش را بر آدمیان ارزانی داشته و تمام هستی و نعمات الهی را برای آنها به ارمغان آورده است؛ حال بندگی انسانها و پاسخ موهبت پرودگار عالمیان چگونه است؟ اشرف مخلوقات بودن جایگاه کمی نیست؛ این نعمت بزرگ الهی لازمه مدح و ستایش پروردگاری است که از بین تمام آفریده هایش انسان را برای این مقام و منزلت برگزیده و تنها انتظار میرود برای سلامتی جسم، روح و روان آدمی؛ امانت بزرگش را همانگونه که بر انسان به ارمغان داده است به سوی او بازگرداند؛ اما غافل از این همه نعمات خداوند متعال نفس سرکش، پاکی و زلالی را از آدمی میرباید و از معشوق جدا میکند؛ خداوندی که با تمام بی مهری بندگانش راه را برای آنها باز میگذارد تا توبه کنند؛ اما باز نفس سرکش انسان غفلت را بر سر راه آنها میگذارد و عمر زودگذر آدمی زمان را همچون باد و چشم بر هم زدنی از بندگان پرورگار میگیرد و دیگر فرصتی برای جبران وجود نخواهد داشت و جز افسوس برای آدمیان باقی نمیماند.
ثبت نظر