«تمر هندیِ» هوشنگ مرادی‌ کرمانی در بندر گناوه

، هوشنگ مرادی‌ کرمانی که از کاشت درخت «تَمرِ هندی» به نام خود به وجد آمده بود، گفت: اولین‌بار است که در ایران، درختی به یادبود حضورم در برنامه‌ای فرهنگی، به دست خودم کاشته می‌شود و این در میان تمامی برنامه‌هایی که تاکنون شرکت کرده بودم، یک کار نو بود.

او همچنین با تشکر از برگزارکنندگان مراسم خاطرنشان کرد: درخت نقش‌ برجسته‌ای در نوشته‌هایم دارد و با این کار بسیار خوشحال و شاداب شدم.

پیش‌تر در سلسله برنامه‌های انجمن «هوای تازه» بندر گناوه، به یاد بیژن نجدی «درخت لیل»، به یاد عباس کیارستمی «درخت زیتون»، به احترام دکتر ابوالفضل خطیبی «درخت برهان»، به احترام احمد آرام «درخت لوز» و به احترام حسن میرعابدینی «درخت مشعلِ جنگل» در بندر گناوه کاشته شده است.

همزمان با برگزاری این آیین، عیسی عباس‌زاده، مسئول برگزاری این گردهمایی با اشاره به سابقه حضور نویسندگان مختلف در گناوه و کاشت درخت توسط آن‌ها گفت: خوشحالیم که در قالب یک برنامه فرهنگی و ادبی توانسته‌ایم یادِ نویسندگان و فعالان ادبی و فرهنگی کشور را در بندر گناوه گرامی بداریم و به یمن این حضور، درختی به نام ایشان در این‌جا به یادگار بگذاریم.

همچنین در مراسم بزرگداشت استاد هوشنگ مرادی‌کرمانی، از یک عمر فعالیت ادبی و فرهنگی این نویسنده تقدیر شد.

بخش صبحگاهی این مراسم بر روی لَنج (کشتی) در آب‌های خلیج‌ فارس آغاز شد که با هنرمندی نوازندگان نی‌انبان و تنبک همراه بود و مخاطبان بیش از دو ساعت در فضایی صمیمانه با مرادی‌ کرمانی به گفت‌وگو پرداختند. همچنین حضور در «کلبه‌ فرهنگ و هنر» و بیان خاطراتی از چگونگی خلق داستان‌های «خمره»، «بچه‌های قالیبافخانه» و «قصه‌های مجید» بخش دیگری از این برنامه بود.

عصر این روز، بخش اصلی برنامه بزرگداشت هوشنگ مرادی‌ کرمانی در سالن کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان بندر گناوه برگزار شد و مهمانان و هنرمندان مدعو به این برنامه از ویژگی‌های این نویسنده گفتند. اولین سخنران لیلا گنجی (نویسنده گناوه‌ای) بود که از نقش و تأثیر بردباری، استقامت و امیدی گفت که شخصیتِ داستان‌های مرادی‌ کرمانی در او به وجود آورده، در زندگی‌اش تحول عظیمی ایجاد کرده و او را به‌سمت نویسندگی سوق داده است.

مهدی انصاری (نویسنده بوشهری) سخنران بعدی بود که از دیدگاه دستور زبان نقش‌گرای «هالیدی» و جنبه‌های «نمایشی»، داستان «لانه» را در شش نوع فرایند مادی، ذهنی، رابطه‌ای، رفتاری، بیانی و وجودی نقد و بررسی کرد.

همچنین حسین جلال‌پور (شاعر و استاد دانشگاه) با اشاره به نقش و جایگاه سفرنامه‌ها و زندگی‌نامه‌ها در تاریخ ادبیات فارسی گفت: شخصاً به خواندن زندگی‌نامه و سفرنامه شاعران و نویسندگان علاقه‌مند بوده‌ام و کتاب‌های بسیاری در این زمینه مطالعه کرده‌ام، اما واقعیت این‌ است که کتاب «شما که غریبه نیستید» در بیان جزئیات و وارد شدن به حوزه‌ رازهای مگو و گفتن مسائلی که دیگران از گفتنش ابا می‌کنند، در زبان فارسی بسیار عالی و بی‌نظیر است.

پس از آن علیرضا عندلیب (مدرس دانشگاه) که از شهر لار (فارس) به بندر گناوه آمده بود، به «بازتاب طنز در آثار هوشنگ مرادی‌ کرمانی» پرداخت. او استفاده از فرهنگ عامیانه و ضرب‌المثل‌های به‌کاررفته در داستان‌های این نویسنده را منحصربه‌فرد دانست و از شاخصه‌های مهم در نوشته‌های مرادی را دریافت پیام توسط مخاطب عام و پسندیدن آن توسط مخاطبان خاص عنوان کرد.

آخرین سخنران مراسم، محمد ولی‌زاده (نویسنده و ناشر) بود. او به ویژگی‌های شخصیتی و نوشته‌های مرادی‌ کرمانی از جمله بیان موضوعات و مشکلاتش به زبانی ساده و همه‌فهم با چاشنی طنز، تیراژ بالای کتاب‌های این نویسنده نسبت به دیگر نویسندگان، ترجمه آثار او به بیش از 30 زبان دنیا، دریافت جوایز متعدد و معتبر در سطح بین‌المللی، و توجه و استقبال دانشگاهیان و سینماگران از آثار منتشرشده‌ مرادی‌ کرمانی اشاره کرد و گفت خیلی از نویسندگان بنام معاصر به موفقیت‌هایی که او دست یافته، نرسیده‌اند.

پخش مستندی از زندگی هوشنگ مرادی‌ کرمانی و اجرای موسیقی محلی توسط گروه «یزله» از دیگر قسمت‌های این برنامه بود. از دیگر بخش‌های این مراسم، رونمایی از تابلوفرش منقش به چهره‌ مرادی‌ کرمانی بود که به همت زنان «گبه‌باف» روستای شول آماده شده بود.

در پایان این مراسم، هوشنگ مرادی‌ کرمانی با تشکر و قدردانی از همه‌ برگزارکنندگان این برنامه، با اشاره به سابقه‌ ۵۰ساله‌ نویسندگی و شمارش کتاب‌های چاپ‌شده خود گفت: تقریباً هر سه سال یک کتاب نوشته‌ام و هیچ‌کدام شکل دیگری نیست. همه‌ کتاب‌هایم را دوست دارم اما قضاوت را برعهده‌ خواننده‌ها گذاشته‌ام. او همچنین با یادآوری نمایشنامه «مَه‌پلنگ» نوشته‌ و ساخته‌ ایرج صغیری و رابطه‌اش با منوچهر آتشی و بیان خاطراتی از صادق چوبک، به نقش و جایگاه استان بوشهر در نمایش، شعر و داستان پرداخت.

انتهای پیام