پنی‌بیکر استاد مستندساز درگذشت

به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از ورایتی، دان آلن پنی‌بیکر کارگردان فیلم مستند و فیلمسازی که برای ساخت مستندهایش شهرتی جهانی داشت در ۹۴ سالگی درگذشت.

این مستندساز آمریکایی برای ساخت فیلم‌هایی چون «به عقب نگاه نکن» در سال ۱۹۶۷، «اتاق جنگ» در سال ۱۹۹۳ و «الن استریچ در آزادی» در سال ۲۰۰۲ شناخته می‌شود.

وی پنج شنبه شب در خانه‌اش به مرگی طبیعی درگذشت.

این فیلمساز که سال ۲۰۱۳ از سوی آکادمی علوم و هنرهای سینما بابت فعالیت‌های هنری‌اش جایزه اسکار افتخاری یک عمر فعالیت هنری را دریافت کرده بود سازنده چندین مستند در زمینه موسیقی بود که فیلمی از کنسرت دیوید بویی در سال ۱۹۷۳ با عنوان «زیگی استارداست و عنکبوت‌ها از مریخ»، فیلم جاده‌ای «۱۰۱» در سال ۱۹۸۹ و «پایین کوهستان» در سال ۲۰۰۰ درباره موسیقیدان‌هایی که ترانه‌های فیلم «ای برادر، کجایی» برادران کوئن را اجرا کردند، از جمله آنها هستند.

وی که برنده جوایزی همچون کمک‌هزینه گوگنهایم شده‌ بود، به عنوان تاریخ‌نگار وقایع فرهنگی دهه ۱۹۶۰ شناخته شده است.

او و همسرش کریس هگدوس که با هم در طول چندین دهه مستندهای متعددی ساختند، سال ۱۹۹۴ نامزدی اسکار را در بخش بهترین مستند برای «اتاق جنگ» دریافت کردند که فیلم پشت صحنه‌ای از کمپین انتخابات ریاست جمهوری بیل کلینتون در سال ۱۹۹۲ بود.

این دو یک نامزدی امی نیز در سال ۲۰۰۴ برای کارگردانی فوق‌العاده مستند «الین استریچ در آزادی» به دست آوردند که درباره زندگی الین استریچ بازیگر برجسته تئاتر برادوی و سینمای هالیوود بود.

یکی از جدیدترین مستندهای این زوج با عنوان «قفس‌ قفل نشده» درباره استیون وایز فعال حقوق حیوانات برای درهم شکستن دیواری که حقوق حیوانات را از انسان‌ها تفکیک می‌کند، بوده است.

این دو در سال ۱۹۷۷ مستندی پنج ساعته با عنوان «جنگ انرژی» درباره سیاست‌های مالیات نفت و گاز جیمی کارتر رییس جمهوری وقت آمریکا ساختند.

مستندی از باب دیلن با عنوان «به عقب نگاه نکن» درباره تور این چهره سرشناس دنیای موسیقی در سال ۱۹۶۶ در بریتانیا از دیگر آثار اوست.

«پادشاهان شیرینی‌سازی» در سال ۲۰۰۹ از جدیدترین فیلم‌های این زوج بوده است.

پنی بیکر که از سوی دوستانش به نام پنی شناخته می‌شد در اوانستون ایلینویز متولد شده بود و پدرس عکاس محصولات بازرگانی بود. او ابتدا در ام‌آی‌تی در رشته مهندسی تحصیل کرد و یک کمپانی مهندسی الکترونیک تاسیس کرد که اولین سیستم‌های رزرو هواپیمایی را ایجاد کرد. در جریان جنگ جهانی دوم او به عنوان مهندس در نیروی هوایی خدمت کرد و در نهایت به فیلمسازی علاقه‌مند شد و اولین فیلمش را سال ۱۹۵۳ که مستندی درباره ترنی‌ در نیویورک‌سیتی بود ساخت و از آن پس کارش را در این زمینه ادامه داد.

وی سال ۲۰۰۵ از انجمن بین المللی مستندسازان جایزه یک عمر دستاورد را کسب کرد.