نیما جاویدی: سعی کردیم ادای دینی به «رستگاری در شاوشنگ» داشته باشیم

به گزارش گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری برنا، در ابتدای این نشست، نیما جاویدی، کارگردان درباره پایان بندی باز فیلم، گفت: پایان بندی فیلم بسته است و به وضوح مشخص است سرگرد زندانی را رها کرد تا برود.

او درباره شباهت فیلمش با فیلم «مسیر سبز» بیان کرد: نه هیچ شباهتی نداشت اما سعی کردیم ادای دینی به فیلم «رستگاری در شاوشنگ» باشد.

این کارگردان در پاسخ به پرسشی مبنی بر اینکه عدالت مهم است یا قانون؟ بیان کرد: به نظر من عدالت خیلی مهم است و قوانین را وضع می کنیم که از قوانین صیانت کنیم.

نوید محمدزاده درباره ایفای نقش در این فیلم و شخصیتی که بازی کرده، گفت: درباره بخش فیزیکال 12 کیلو وزن اضافه کردم و یک کارهایی باید انجام می دادم ولی شخصی کنار ما بود که من خودم خیلی از ایشان یاد گرفتم. تیمسار کورنگی اینجا هستند.

نیما جاویدی در معرفی تیمسار کورنگی گفت: ایشان رئیس زندان قصر در دهه 40  و زندان های بسیاری بودند و خیلی در مواردی به ما الگو دادند و کمک کردند.

کارگردان سرخپوست همچنین در پاسخ به این سوال که چرا این داستان در زمان پهلوی اتفاق افتاده گفت: از یک تاریخی به بعد دوربین های مداربسته در زندان ها می آید و وقتی دوربین باشد قصه و منطق این فیلم درنمی آید. مجبور شدیم به قبل از آن تاریخ برگردیم. وقتی به آن رسیدیم دیدیم به لحاظ سیاسی تاریخی است که شهرستان ها اصلا زندانی سیاسی نداشتند و برای همین به عقب تر برگشتیم.

ستاره پسیانی هم درباره نقشش در این فیلم گفت: من اول باید یک تشکر خیلی بزرگ از ایمان امیدواری و شیما میرحمیدی داشته باشم و از آقای امین میری که معلم لهجه من بودند و یک پروسه ای برای تمرین زبان و لهجه داشتیم چون این زبان مربوط به همان دهه 40 است. 

رامین کوشا آهنگساز هم درباره همخوانی موسیقی متن با بافت فیلم گفت: من و آقای جاویدی از ابتدا که فیلمنامه را خواندم درباره این موضوع حرف زدیم که چطور بتوانیم هم قسمت عاشقانه و هم مرموز را به وجود بیاوریم و بعد اینکه چه سازهایی را استفاده کنیم و اندازه ارکستر را صحبت کردیم. خیلی در مورد قسمت پایانی و شروع فیلم ورژن های مختلف درست کردم و در آخر به این نتیجه رسیدیم که بیشتر ارکسترال باشد و از سازهای ایرانی استفاده کنیم.

نصرالهی درباره پرسشی مبنی بر دکور ساختگی فیلم گفت:  تماما دکور است. جا دارد از تیم تولید و کسانی که در این فیلم به من  کمک کردند تشکر کنم. زمانی که آنجا را طراحی کردم فکر نمی کردم که این زندان را بسازند اما من را همراهی کردند و این اتفاق افتاد.  

جاویدی- کارگردان هم به پرسشی درباره نشانه گذاری فیلم پاسخ داد و گفت: این فیلم نشانه گذاری دارد. بازخوردهایی که از مردم می بینیم بخش عمده ای از فیلم را می پذیرند.

از نوید محمدزاده درباره تغییر نقشش در این فیلم پرسیده شد او در پاسخ گفت: من از نیما جاویدی ممنونم که به من اعتماد کرد و این نقش را به من سپرد. حتما من بازیگر به دنبال بازیگوشی و یاد گرفتن چیزهای تازه هستم. مهم این است که در سینما ما این اتفاق بیفتد که بدانند بازیگرها به وقتش می توانند تغییر کنند و کاراکترهای متفاوتی را بازی کنند. من بازیگر برای «ابد و یک روز» 58 کیلو می شوم و اینجا 76 کیلو می شوم. من این کار را می کنم و میان همه فیلم نامه هایی که به من داده بودند من سرخپوست را انتخاب می کنم چون فیلمی است که سینما است و من دوستش دارم. من خیلی با این اتفاق و این نقش حالم خوب است.

مجید مطلبی تهیه کننده درباره سرمایه فیلم و اینکه چه چیزی باعث شد این فیلم را بسازید، گفت: سرمایه را از حسابم بانک سامان و یک بخشی هم از سرمایه گذار فیلم گرفتم. ایده برای آقای جاویدی بود که من پسندیدم و شروع به کار کردیم. تمام تلاشمان را کردیم و امیدوارم کار خوبی پیش آمده باشد.

نیما جاویدی هم درباره ایده گفت: دعوایی بین فرودگاه و زندان یاسوج. فرودگاه می خواست باندش را توسعه بدهد و در مسیرش یک زندان بود. این خبر را سه چهار سال پیش جایی یادداشت کردم و در نهایت به این نقطه رسید. فکر می کنم این فیلم مجموعه ای از سازها در یک ارکستر است از فیلمبرداری خوب هومن بهمنش، طراحی صحنه نصراللهی و گریم و بازی ها و همه عوامل است. 

کارگردان سرخپوست در ادامه در پاسخ به سوالی درباره اینکه فیلم قبلی اش جوایز زیادی در جشنواره های خارجی گرفته و آیا امیدی برای اینکه این فیلم هم جایزه بگیرد یا نه گفت: روی کاغذ اصلا. فیلم هایی در فستیوال های خارجی موفق می‌شوند که موضوع روز اجتماعی داشته باشند واقعیت این است که من برای فستیوال فیلم نمی سازم. اگر این فیلم این قدرت را داشته باشد که مسیر فیلم ها را از علاقمندی به فیلم های اگزاتیک منحرف کند کار خودش را کرده است. هدفمان بیان یک داستان سرراست و خوب کردن حال مخاطب در این شرایط و روزگار سخت بوده است.

جاویدی در ادامه درباره اینکه چرا سرخپوست نشان داده نشد، گفت: چالش مهمی برای خودم بود. من فکر می کنم حتی اگر چشم های سرخپوست را نشان می دادم بخشی از این سوالات کمتر می شد. خواستم سرخپوست را نشان ندهم که هم ذات پنداری نکنیم که این سوال به وجود بیاید که آیا ما اگر باشیم می بخشیم؟

آتیلا پسیانی نیز درباره نقش اش در فیلم «سرخپوست» گفت: اولین باری که نوید محمدزاده  فیلمنامه کار را به من داد، گفت بخوان و نظرت را بگو، من هم این کار را کردم. به نظرم این فیلمنامه  جزو فیلمنامه های خوبی است که در چند سال اخیر خواندم و دیدم که نقشم کوتاه است اما آن را پذیرفتم.

حبیب رضایی نیز درباره نقش اش و تجربه این کار بیان کرد: وقتی فیلمنامه را خواندم با سینمای قصه گویی مواجه شدم که در سینمای ایران خیلی کم یا بنا به دلایلی به سراغ آن نمی روند بنابراین از قصه هیجان زده شدم و ایده هایی برایش داشتم. با آقای جاویدی صحبت کردم و به این اجرا رسیدم. 

او ادامه داد: نقش کوچک و بزرگ نداریم، معتقدم وقتی مجموعه ای اتفاق خوبی رقم می زند من هم باید در آن نقشی داشته باشم. ممکن است در بسیاری موارد اسم من نیاید اما اینجا تصویر من هم آمده است و خوشحالم در کنار بازیگران خوبی بودم. 

پریناز ایزدیار هم درباره نقش در «سرخپوست» بیان کرد: خیلی خوشحالم که عضوی از این کار هستم. خودم خیلی آن را دوست دارم و حالم خوب بود که پیشنهاد بازی در سرخپوست به من داده شد. من فیلم قبلی جاویدی «ملبورن» را هم دوست داشتم. 

جاویدی در پاسخ به پرسشی مبنی بر اینکه وقتی فراستی از کارش تعریف کرد، چه احساسی داشت، گفت: واقعا شوک شدم. آقای فراستی جزو منتقدهایی بودند که هر وقت وارد نقد می شد من مثل یک فیلم آمریکایی جذاب نقدهایشان را گوش می کردم و تحلیل هایشان برایم جذاب بود. من عاشق سینمای هیچکاک هستم و سینمای آمریکا را دوست دارم و احساس کردم وجه اشتراکی بین من و آقای فراستی وجود دارد اما واقعیت این است که از نقد او خوشم آمد. وقتی نقد او را شنیدم به خودم گفتم دمت گرم،  فراستی از تو تعریف کرده است.

نوید محمدزاده در ادامه گفت: من از بیرون می بینم که وقتی یک نقش بی نظیر مثل ناصر خاکزاد قاچاقچی به من پیشنهاد می شود بازی می کنم، اینجا یک رئیس زندان را بازی می کنم. خدا را شاکرم که این پیشنهادها به سمت من می‌آید ولی می خواهم اینجا بگویم که قطعا سال بعد من در فجر فیلم نخواهم داشت. برای اینکه کمی به گذشته برگردند و فیلم های من را مرور کنند و همه کارهایی که من کردم را ببینند، برای همین احساس می کنم نباید فیلم داشته باشم.

مهدی بدرلو مدیر تولید «سرخپوست» درباره تولید این فیلم، گفت: برای خود من این فیلم سخت ترین فیلمی بود که تا الان کار کردم. به لحاظ اجرایی حدود سه چهار هزار متر دکور کار کردیم. خود این زندان سه بخش بود. خودش یک جا بود، بیرونش یک جا و جاده ها سمت دیگر. چیزی که این کار را خیلی جذاب می کرد این بود که همه بچه های این کار آمده بودند که نهایت تلاششان را بکنند.