فیلم نامه مهم تر است یا کارگردانی؟!

بعد از گذشت دو سه روز از جشنواره فیلم فجر و اکران بیش از شش فیلم در ژانر های مختلف و سبک های متفاوت و نظر سنجی از مخاطبان عام، مخاطبان خاص و منتقدان و البته خانواده سینما به این نتیجه می توان رسید که جایگاه فیلم نامه در تولیدات سینمایی بسیار مهم و حیاتی است.

گرچه بسیاری از بزرگان سینما معتقد هستند که یکی از ارکان مهم سینما فیلم نامه است و پرداختن به یک قصه جذاب و بکر رمز اول موفقیت و اقبال یک فیلم سینمایی است با این حال دیده می شود که بسیاری از فیلم ها در خط اول یعنی سوژه یابی، تحقیق و بررسی، نگارش فیلم نامه و دیالوگ نویسی دچار نقص هستند و اصولا فیلم به رغم تکنیک و کارگردانی درست، ماهیت لازم برای تبدیل شدن به یک اثر دراماتیک جذاب را ندارد.

در جشنواره امسال به جز چند فیلم، بسیار شاهد این هستیم که فیلمنامه ها فاقد حرف جدیدی هستند، و ما کمتر شاهد شخصیت جذاب در فیلم ها هستیم.

اگرچه برخی از آثار، موضوع جذابی را به عنوان دست مایه فیلم نامه قرارداده اند اما شخصیت های دم دستی و رو، روایت های تخت و تک خطی، استفاده از تکنیک های بی ربط در برخی از لحظات نشان  دادهاند  که فیلم نامه حرف اول را درساخت و موفقیت یک فیلم سینمایی می زند و متاسفانه عدم وجود فیلم نامه های قوی و حرف دار نقطه ضعف بیشتر فیلم های سینمای ماست. که می توان متصور بود که قصه، نقطه عطف و موفقیت آثار سینمایی است.

در میان تولیدات امسال هم اگر فیلمی توانسته نظر مخاطبش را جالب کند قطعاً حرف اول را از روی کاغذ زده است.