در سالهای گذشته حداقل یک شبکه تلویزیونی تلاش میکرد با پخش سریالی کمدی، شور و نشاطی را در ساعتهای انتهایی شب به خانواده ها هدیه کند، اما مدتی است دیگر خبری از سریالهای طنز نیست و کارگردانها و بازیگران محبوبی مانند رضا عطاران و سعید آقاخانی عطای تلویزیون را به لقایش بخشیده اند و عمده فعالیتشان را معطوف به سینما کرده اند، حتی طنزپردازانی مانند جواد رضویان و مهران مدیری در سریال های تلویزیونی دیده نمی شوند و عیار طنز جعبه جادویی در ایران به شدت افت کرده است. از سوی دیگر سریال های جدید رسانه ملی قصههایی بر پایه اختلاف میان اعضای خانواده، اعتیاد، کلاهبرداری، فساد، قتل، خشونت و ... دارند که نه تنها حال مردمِ خسته از فشارهای اقتصادی را بهتر نمیکند بلکه غم سرنوشت نقش اول مجموعه های تلویزیونی هم به غصههایشان می افزاید.
بیقراری برای گریه
این روزها سه سریال ملودرام از شبکههای تلویزیونی پخش میشود که یکی از آنها «بیقرار» است؛ سریالی که فصل دوم آن به نویسندگی و کارگردانی فلورا سام پس از چهار سال وقفه سرانجام روی آنتن شبکه دو رفت. اگرچه وقفه چند ساله در پخش فصل دوم این مجموعه دلیل مشخص و روشنی نداشته و ممکن است همین وقفه طولانی باعث لطمه خوردن به کار هم شده باشد اما تلویزیون با پخش خلاصهای از فصل اول، تلاش کرد داستان را برای مخاطب یادآوری کند. «بی قرار» داستان زندگی زنی به نام «رعنا» با بازی لاله اسکندری را روایت میکند که با فرار از خانه پدری در ۱۶ سالگی به امید زندگی بهتر و رفاه درگیر مشکلات و مسائل مختلف میشود.
همسرش «رامین پایور» با نقش آفرینی کامران تفتی، «رعنا» را وادار به حمل و پخش مواد مخدر کرده و از طرفی تنها دختر دو ماههشان را به خانوادهای به نام «فروهر» فروخته و «رعنا» پس از آزادی از زندان درصدد باز پس گرفتن فرزند خود است. او با ترفندی وارد خانواده فروهر شده تا به دخترش «هانیه» نزدیکتر شود. «رعنا» در کنار تلاشی که برای بازپس گرفتن فرزندش میکند، به دنبال رضایت و حمایت پدرش است که درنهایت تا حدودی میتواند این رضایت را به دست بیاورد.
فلورا سام، نویسنده و کارگردان سریال «بیقرار» درباره علت پخش این مجموعه آن هم در شرایطی که مخاطبان نیاز به تماشای برنامهها و مجموعههای نشاطآور دارند، به ایسنا گفت: شاید چهار سال قبل که این سریال ساخته شد، اینقدر فشار عصبی روی مخاطب نبود. اگر مدیریت سازمان صداوسیما را عهدهدار بودم، پخش سریالها را تقسیمبندی می کردم و در کنار کارهای ملودرام جدی، مجموعههای طنز نیز پخش میکردم؛ بنابراین این مشکل منِ فیلمساز نیست بلکه به عدم برنامهریزی سازمان صداوسیما برمیگردد که همزمان چند سریال ملودرام را پخش میکند.
کارگردان سریال «بیقرار» در پاسخ به این سوال که قصه این سریال تا چه میزان در جامعه فراگیر است، گفت: طرحی که ارائه میدهیم از سوی تلویزیون تصویب میشود، به ما میگویند آن را بنویسیم و سرانجام کار به تولید میرسد. شخصا در حال حاضر دو کار آماده تولید دارم که یکی از کارها ملودرام است و البته ملودرام آن تا این حد شدید نیست و دیگری کار طنز است که اگر به من بگویند کدام را ترجیح میدهید بسازید، ترجیح میدهم کار طنز بسازم. چرا فقط از سریال «بیقرار» صحبت میشود که مناسب جامعه نیست؟! مگر موضوع سریالهای دیگر بهتر است؟ آنها نیز خیانت، غصه و گریه در قصهشان دارند. در هر صورت این مسئله به من ارتباطی پیدا نمیکند.
تلویزیون نمیگذار طنز بسازند!
فلورا سام در ادامه گفت: سال گذشته بر سر ساخت مجموعه طنز، با مدیر مربوطه تلویزیون بحث کردم که به من میگفت سلیقهاش طنز نیست و من هم گفتم سلیقه شما مهم نیست و جامعه نیاز به طنز دارد. بنابراین این که تلویزیون سریالهای طنز پخش نمیکند و تعداد سریالهای ملودرام افزایش پیدا کرده، دیگر دست من نیست. این انتقادها نیز متوجه من نمی شود بلکه برای کسانی است که در تلویزیون برنامهریزی میکنند.
این کارگردان تلویزیون با تاکید بر اینکه پخش همزمان سه سریال ملودرام در تلویزیون، اتفاقی تعمدی نبوده، در عین حال گفت: اگر عمدی هم نیست پس مدیران در سازمان صداوسیما چه می کنند؟ در حال حاضر سریال «باغ سرهنگ» از شبکه پنج تلویزیون بازپخش میشود، بسیاری از مخاطبان ترجیح میدهند این سریال تکراری را ببینند تا اینکه یک سریال جدی جدید ببینند؛ چرا که معتقدند سریال طنز حالشان را بهتر می کند.
یک سال و نیم است، متن ۵۰ قسمت سریال طنز اجتماعی را آماده کردهام، مجموعهای مثل «باغ سرهنگ» اما اجازه ساخت آن را نمیدهند. مرتب تولیدات ملودرام و غصهدار. این مشکل من فیلمساز نیست، بلکه به خود تلویزیون و مدیران آن برمیگردد. تلویزیون در حال حاضر حق انتخابی به بیننده نداده است و مخاطب هر شبکهای را که میبیند گریه و زاری است.
مردم احتیاج به طنز و شادی دارند
کارگردان «بیقرار» درباره محتوای غمگین این سریال و اینکه چرا در شرایطی که مخاطبان این روزها نیاز به تزریق شادی و امید از طریق رسانهها دارند، چرا پس از مدتها دوری از تلویزیون سراغ کار طنز نرفته است؟ اظهار کرد: برای من هم عجیب است در حال حاضر هیچکدام از شبکهها سریال طنز پخش نمیکنند! خوب است که یادآوری کنم از سال گذشته بنده نگارش سریال طنزی را آماده کردم اما اجازه تولید به آن نمی دهند و چرای آن را هم نمیدانم. در مورد مسئله طنز و شادی مردم، کاملاً موافق هستم و بنا به نیاز جامعه حس کردم طنز احتیاج داریم، نگارش این مجموعه را نیز خودمحور شروع نکردم، بلکه از سوی تلویزیون این طرح سفارش داده شد من نیز طرح را ارائه دادم و تصویب شد.
لااقل سالهای گذشته شبکه سه سیما مجموعه طنز پخش میکرد اما در حال حاضر هیچ سریال طنزی از تلویزیون نمیبینیم و این اشکال بزرگی است که تلویزیون با آن روبهروست و متاسفانه مدیران توجهی به آن نداشتهاند. البته اینکه مردم احتیاج به طنز و شادی دارند دلیل بر این نمیشود که هر مجموعهای که ساخته میشود، طنز باشد، بلکه باید همه نوع ژانری در تلویزیون ساخته شود، اما این اشکال وارد است که اگر قرار است دو سریال درام و اجتماعی از تلویزیون پخش شود، یک سریال طنز هم باید در کنار آنها روی آنتن برود.
فلورا سام درباره وضعیت تلویزیون با بیان اینکه، متاسفانه در چند سال اخیر در تلویزیون اتفاقات خوبی نیفتاده، گفت جابجایی اخبار تلویزیون، ماجرای مسعود فراستی، آوردن دختر ۱۶ ساله و اعتراف گرفتن از او و ... اتفاقات بدی است و مرتب هم ادامه دارد، کسی هم کاری به کارشان ندارد. اما اشکالش این است که مخاطب را از دست میدهند.
ثبت نظر