بدون اینکه بخواهی به تو حسادت می کنند! / هیولای بازیگری، بازیگر به دنیا آمده است

معدود هستند بازیگرانی که در سینما و تلویزیون ما فرصت دیده شدن در شکل و شمایل مختلف را داشته باشند. در حقیقت نه تولیدکنندگان آثار سینمایی این ریسک را می کنند که نقش های متفاوت را به بازیگران پیشنهاد دهند و نه بازیگران می توانند از کلیشه هایشان فاصله بگیرند و در نقش های متفاوت دیده شوند. 

در حقیقت سینما بیشتر علاقه دارد از برگ های برنده اش برای رسیدن به موفقیت استفاده کند تا اینکه فرصت دوباره دیده شدن را به آرتیست های جلوی دوربین بدهد. حال آنکه در این شرایط، بازیگری بتواند تمام توانمندی اش را در فرصت های مختلف پیش آمده محک بزند و استعداد و خلاقیتش را به رخ بکشد یک موهبت است که شانسش برای هر بازیگری رقم نمی خورد.

فرهاد اصلانی را خوب می شناسید...

قطعا او را در قاب های مختلف دیده اید...

با جنس و نوع بازیگری او آشنا هستید...

کمتر کسی است که بتواند در لحظه او را تنها با یک نقش در ذهن متصور باشد. چرا؟

اینکه او در ایفای شخصیت های مختلف از پلیس و وکیل گرفته تا شخصیت هایی منفی و مثبت  و خاکستری، گاه عاشق پیشه و گاه شر و شیطان و حتی کاراکترهای تاریخی موفق عمل کرده است مستقیما به این مسئله مرتبط می شود به اینکه اصلانی بازیگری ست به دور از حاشیه و اصولا نقش است که او را درگیر خودش می کند نه حواشی سینما.

اینکه او را اصولا در آثار مختلف سینمایی و تلویزیونی به جای بازی، مشغول به زندگی کردن می بینیم نشان از این دارد که اصلانی به شدت از تکنیک و حس و توامان آن در بازیگری مطلع است. سالها سابقه کار تئاتر به او یادآور شده است که چگونه نقشی را که بازی می کند به تماشاگرش دیکته کند و او را گرفتار خودش سازد.

اگرچه او در سینما با «روسری آبی» رخشان بنی اعتماد حوالی سال 1370 دیده شد و رسانه ملی را با امام علی (ع) در سال 1372 تجربه کرد اما در میان کارنامه پر و پیمان او نقش هایی دیده می شود که نمی توان از کنار آنها به سادگی گذشت.

بازی در سریال های «گاو صندوق»، «آشپزباشی»، «وفا» و ایفای یک نقش متفاوت در «مختارنامه» داوود میرباقری (ابن مرجانه) از بازیگر سریال «کیف انگلیسی» یک بازیگر خوش کارنامه در تلویزیون ساخته است. او با «راه بی پایان» همایون اسعدیان و «خانه ای در تاریکی» سعید سلطانی، تلویزیون را با دو کارگردان با سبک های مختلف تجربه کرد. اگرچه شاهگوش داوود میرباقری را خیلی ها ندیدند اما بسیاری او را در قالب یک طناز پذیرفتند. سفر به چزابه به کارگردانی کارگردان فقید سینمای دفاع مقدس مرحوم رسول ملی قلی پور استارتی بود بر سر و صدا کردن او در سینما به عنوان یک بازیگر صاحب سبک.

نقش کوتاه او در «پاداش سکوت» را با حضور درخشان او در زندگی «زندگی خصوصی» محمدحسین فرح بخش مقایسه کنید تا به راحتی به این نتیجه برسید که اصلانی در سکوت محض یکی از ستاره های سینمای ایران است.

او «دوران عاشقی» را با علیرضا رئیسیان تجربه کرد تا نشان دهد در کنار دو ستاره سینمایی نیز می تواند ستاره باقی بماند. بازیگر «زیر سقف دودی» پارتنر مریلا زارعی شد تا شاید خاکستری ترین نقش زندگی حرفه ای اش را با پوران درخشنده تجربه کند. قطعا او یکی از ستاره های فیلم «مغزهای کوچک زنگ زده» است. چرا که می داند چگونه باید از قالب همیشگی اش فاصله بگیرد و تمام فیزیکش را درگیر نقشی کند که حالا حالا ها در کارنامه او تکرار نخواهد شد.

اصلانی با فیلم «متری شیش ونیم» یا سریال «آشپزباشی» ثابت کرد بازیگری است که در عرض نقش عرض اندام می کند و در واقع طول نقش و مدت زمان حضورش جلوی دوربین برای او اولویت محسوب نمی شود.

اینکه تو به عنوان یک بازیگر تمام متریال ایفای یک نقش را از فیزیک و بیان و حس  و تکنیک با ادبیات هنری آرتیستیک خودت ترجمه کرده باشی، می توانی در فیزیکی متفاوت جلوی دوربین مرد متفاوتی چون مهران مدیری، هیولای بازیگری باشی....

برای زادروز بهاری ات در خرداد 98 می نویسم که تو کماکان می درخشی و بدون فریاد ستاره ای بر شانه های سینمای ایران هستی!