خشایار اعتمادی که جزو اولین خوانندگان پاپ پس از انقلاب به حساب میآید و طی سالهای اخیر فعالیت کمی در عرصه موسیقی داشته، طی روزهای گذشته در اعتراض به وضعیت کیفی موسیقی پاپ و به دلیل عدم فضای مناسب و وجود نگاه صرفا تجاری به موسیقی، با ارائه یادداشتی از عرصه موسیقی خداحافظی کرده است.
این خواننده در گفتوگو با «ایلنا» درباره دلایل کنارهگیریاش توضیح داد: «من نزدیک به سه دهه پیش با تصور دیگری وارد عرصه حرفهای شدم. در دهه هفتاد فضای موسیقی پاپ عملا مسدود بود. در آن مقطع نگاهم به موسیقی با محوریت فرهنگ بود و هنوز به آن نگاه و منظر معتقدم. بهتر است بگویم در دهه هفتاد با نگاهی فرهنگی و نه صرفا هنری پا به عرصه موسیقی گذاشتم. در آن سالها با این نیت پا به میدان گذاشتم که با موسیقی اصطلاحا عاشقی کنم نه کاسبی. به همین دلیل شاید آنچه به لحاظ معنویات و مادیات در موسیقی هزینه کردهام، بسیار زیاد بوده است. طی سالها و دهههای گذشته اگر همکارانم با حمایت تهیهکننده به تولید اثر پرداختهاند، من این کار را نکردهام و آثارم هیچگاه تهیهکننده نداشتهاند و با هزینه خودم تولید شدهاند. ۱۰ آلبوم در کارنامه دارم که تهیهکننده همه آنها خودم بودهام. رویه به گونهای بوده که خودم آثارم را ساختهام و سپس آنها را به جریان پخش سپردهام و پخشکنندهها نیز هر طور که خواستهاند با خشایار اعتمادی و آثارش رفتار کردهاند.» اعتمادی افزود: «واقعیت این است که نه تنها آلبومهایم برایم سود نداشتهاند، بلکه باعث شدهاند، متضرر شوم. طی این روند، بیش از ضررهای مالی به لحاظ عاطفی ضرر کردهام و ضربه خوردهام. در حال حاضر، متاسفانه و بیتردید، بخشی از راهبران مدیریت موسیقی، مغرضانه به فکر اقتصاد و سودهای اقتصادی موسیقی هستند. آنها به صورت گزینشی کاسبکارهایی را کنار خود دارند و با انتخابهای سلیقهای، جریانی مافیایی ایجاد کردهاند. نسبت به وجود چنین رویه و مافیایی هیچ شکی ندارم.
برچسب ها
ثبت نظر