علی قمصری، نوازنده و آهنگساز موسیقی ایرانی پس از اعلام خبر تمدید این برنامه در ۱۶ دی ماه از اجرای یک بخش متفاوت در کنسرتهای تهران خبر داد و گفت: «بادی پرکاشن شاید یکی از بخشهای متفاوت و جالب اجرای تازه ما در تهران باشد. یکی از حرفهای تازه موسیقی قرن بیست، رهایی از وزن قید دیوارهای خط میزانهای کلیشهای بود. این رهایی که برای غرب دستاوردی مدرن بود در سنتهای کهن شرق از دیرباز وجود داشته است. به همان شدت که شرق در حال بازنمایی دیروز غرب است، غرب در حال کشف شرق کهن است. ریتمهای موسیقی جنوب، کرمانج، بلوچستان و... حکایت از نوعی رهایی دارند که حصار میزان نماها محدودشان نمیکند. ادوار ایقاعی موسیقی قدیم ایران که امروز در موسیقی سنتی ترکیه بیشتر از موسیقی خودمان معمول هستند نیز از همین رهایی حکایت دارند. بدنکوبی همراه با ارکستر که نمونههای بدوی آن در زمان ساسانیان کاربرد داشته و البته نمونههای پیشرفتهای در غرب از آن وجود دارد، برای من دو وجه کاربردی دارد؛ اول به رسمیت شناختن بدن بهعنوان یک ساز کامل که نوازندهاش با به صدا درآوردن اجزایش، به بازکردن گرههایی که سالها در آن ایجاد شده میپردازد و دوم رهایی از قید ریتمهایی که در چارچوب میزان نماها خاک گرفتهاند و دست و جسارتی برای بیرون کشیدنشان لازم است.» «آنگاه، نگاه، گاه، آه» روایتی موسیقایی از مجموعه ساختههای جدید علی قمصری است که با اشعاری از هوشنگ ابتهاج، احسان افشاری و امیرحسین اللهیاری، خوانندگی بهادر صحت و همراهی نوازندگان گروه «همنوازان حصار» به صحنه میرود.
ثبت نظر