این موسیقی رگ و ریشه‌ای دارد که با تکنولوژی به آن نمی‌رسیم

به نقل از روابط عمومی فرهنگسرای ارسباران، آیین نکوداشت «استاد سیدجواد بدیع زاده» ۱۲ اردیبهشت ماه با حضور اهالی موسیقی برگزار شد.

رضا مهدوی کارشناس مجری برنامه گفت: جای جای سرزمین ایران در دوران‌های تاریخی سرشار از شخصیت‌های برجسته بوده و هست. جواد بدیع‌زاده نه تنها در موسیقی بلکه در عرصه اجتماعی، خانواده، دینداری و فرهنگی، سخنوری موفق بود و موسیقی او را عموم مردم درک می‌کردند. وی به واسطه بنیه و ریشه قوی با شعر و موسیقی الفت داشت.

او در ادامه افزود: بزرگان موسیقی ما شخصیت‌های موجه و بی نظیری هستند که باید موسیقی را با آنها اندازه بگیریم. وقتی پرویز یاحقی ویلن می‌نوازد با روح سیال خود ایران را تداعی می‌کند. نوازندگی، خوانندگی، حنجره و آواز اصالت‌های درونی است که بواسطه روح الهی برون ریزی می‌شود و قابل کپی برداری نیست.

او با ابراز تاسفی از اینکه امروز گرایش موسیقی ایرانی به سوی غرب است خاطرنشان کرد: آثار طنز بدیع زاده با لحن، شعر، موسیقی در بطن ایرانی بودن قابل درک و فهم است. وی نه برای شهرت بلکه برای بهره برداری نسل‌های بعدی می‌خواند و آثارش را حفظ می‌کرد. این موسیقی رگ و ریشه‌هایی دارد که با این نوآوری، ابزار و تکنولوژی نوین به آن نمی‌رسیم.

مهدوی تاکید کرد: جامعه موسیقی دچار رخوت شده و همه دنبال واژه استاد هستند. بزرگان و اساتید واقعی موسیقی ما امضا و اعتبار این مرز و بوم هستند و نیازی به واژه‌ی استاد ندارند.

وی موسیقی ایرانی را به چاه نفتی تشبیه کرد که هنوز کشف نشده است و ادامه داد: با به کارگیری آثار بزرگان و شناساندن آنها به نسل های بعدی یک اعتبار بخشی دوباره در فضای فرهنگی کشور ایجاد می‌شود.

در ادامه الهه بدیع زاده (فرزند جواد بدیع‌زاده) یادآور شد: پدرم خیلی دوست داشت خاطراتش به چاپ برسد. چند بار آنها را گم کرد اما دوباره خاطراتش را بازنویسی کرد. به هر حال به همت سید علیرضا میرعلینقی (نگارنده مقدمه کتاب) این اتفاق افتاد و از سوی نشر نی به چاپ رسید. این کتاب در واقع تاریخ موسیقی ایران است.

کیوان بدیع زاده  (دیگر فرزند جواد بدیع‌زاده) هم خاطرنشان کرد: من از هجده سالگی از خانواده دور شدم برای تحصیل به کشور آلمان رفتم، تنها چیزی که یاد دارم این بود که در خانه ما همیشه به روی هنرمندان باز بود. من خاطرات پدرم را به آلمان بردم که دست نخورده بماند و همسرم آن را به زبان آلمانی ترجمه کرد و به چاپ رساند. پدرم سال ۱۹۳۷ برای پر کردن صفحه به آلمان آمد. صفحات در لندن و بمئی هند نگه‌داری می‌شود و من سعی دارم صفحات را به خانه موسیقی ایران هدیه کنم.

احمد مقدسی زاده از دیگر حاضران این برنامه هم از تولید مجموعه آثار جواد بدیع زاده با خوانندگی سعید اسماعیل‌زاده و تهیه کنندگی علیرضا امینی خبر داد و گفت: بعد از مواجه شدن با آثار جواد بدیع زاده، دیدم کاملاً از ردیف تاثیر می‌گیرد بنابراین با ارتباط تنگاتنگ آثار با کلام برای بازخوانی هم مشکل ایجاد می‌شد و هیچ تغییری نمی‌توانستیم ایجاد کنم، چون موجب آسیب می‌شد. قرار شد آثار با تنظیم دقیق با کمترین تغییر در ملودی اورتور تولید شود.

سپس علیرضا میرعلینقی پژوهشگر موسیقی دقایقی درباره پاپیولار و طنز اجتماعی در آثار جواد بدیع زاده برای حاضرین صحبت کرد.

انتهای پیام