آن مرد بی‌ساز آمد

، چراغ سانس اول سومین شب فستیوال آینه‌دار با موسیقی و آیین‌های مردمی مازندران روشن شد. این اجراء با لالایی‌خوانی زنان مازنی آغز شد و با اجرای آیین مراسم عروسی این منطقه به اوج رسید. گروه آیینی‌ای را که با موسیقی این منطقه مثل تشت‌زنی، کشتی‌گیری، مراسم حنابندان و اصلاح سر داماد همراه بود، حرمت یوسفی، فاطمه فغانی، آزاده حسن‌نژاد، ستاره حیدری، زهرا فضلی، فاطمه، سجاد و شهباز پاریاو فلاح، یلدا طاهری، زلیخا مظفری، لیلا مظفری، ساغر حسینیان، سجاد و اکبر حسنی، محمد الیاسی، مهدی کارگر و هستی حسن‌نژاد به سرپرستی علی حسن‌نژاد به صحنه بردند.

در بخش دیگر سانس اول، حسین بندگی کمانچه به‌دست به همراه علی‌رضا میرشکاری با لباس‌های خاص منطقه مازندران به صحنه آمدند و موسیقی گوداری را اجراء کردند. بندگی که شغلش شوپه (نگهبان مزرعه) است ۶۰ سال دارد و همچنان دست به کمانچه‌ای که سه سیم دارد، می‌شود.

پرویز عبداللهی - نوازنده قرنه و سرنا که همچنان برخی از عروسی‌های مازندارن با سازهای او برگزار می‌شوند نیز، به همراه همسرش گلدسته زارع - نوازنده دِسَر کوتِن- و فرزندش امیر ارسلان عبداللهی - نوازنده تنبک- آخرین اجرای اولین سانس از سومین روزِ پنجمین فستیوال آینه‌دار را به عهده داشتند.

همچنین  گروهی که قرار بود شادیانه‌های گوداری مازندران را اجراء کنند، به برنامه نرسیدند و قرار شد این گروه در چهارمین شب به صحنه بروند.

سانس دوم اجراهای سومین شب فستیوال آینه‌دار با اجراهای سه روایت نی توسط پیشکسوتان منطقه تالش همراه شد.

مقام اصلی تالشی توسط  ذبیح‌الله پوربابا- نوازنده للوا- ۷۰ ساله از رضوان‌شهر گیلان آغاز شد و با صدای للوای ایمان دلیری ۷۰ ساله از ییلاقات ماسال، سپس شکور شعبانی ۶۰ ساله از شاندرمن ادامه پیدا کرد.

فیروز امانی و اشرف قربانی نیز به عنوان گروه دیگر این شب روایت خاص خودشان را از اطراف رضوان‌شهر گیلان به نمایش گذاشتند و آواز تالشی سردادند.

اما رفیع رفیعی- نوازنده للوای گیلکی-  با زخمی که در سازش داشت، نواخت. او در زلزله سال ۱۳۶۹ در رودبار دو دختر، یک پسر و بسیاری از اقوامش را از دست داده و اجرایش را با  قطعه‌ای با نام حضرت موسی(ع) شروع کرد و سپس «بنفشه گل» را نواخت. این هنرمند با ۶۹ سال همچنان للوای گیلکی می‌نوازد.

حسین‌علی مشکین- نوازنده سرنا- و گیلان‌خان خوش‌نواز- نوازنده نقاره- نیز از سیاهکل به تهران آمدند تا بخشی از موسیقی اقوام گیلان را به نمایش بگذارند.

به گفته علی مغازه‌ای- دبیر هنری فستیوال آینه‌دار- گیلان‌خان خوش‌نواز یکی از برجسته‌ترین نوازنده‌های گیلان است که ۹۴ سال دارد اما از دو سال پیش بر اثر سانحه تصادف دیگر مثل قدیم نتوانسته بنوازد و در سومین شب آینه‌دار به تهران آمده تا نقاره‌ای را که بیش از ۷۰ سال می‌نواخته، به صدا دربیاورد.

 این دو هنرمند، موسیقی آیین «شتی بران» را اجراء کردند. در واقع  خانواده داماد این مراسم را برای کمک به داماد در اوایل زندگی برگزار می‌کند تا اهالی فامیل جمع شوند و خوراک زندگی را تامین و در سینی‌های مسی با صدای سرنا و نقاره روانه‌ی منزل داماد کنند.

آواها و ترانه‌های فولکلور گیلان به شکل دیگری و با همراهی یک گروه ۱۰ نفره کیلگی دوباره اجراء شد. این بار محمد آفریدون، فرشاد بالایی، رضا علوی، شقایق دلیر، علی زحمتکش، لیدا قویدل، مریم دهقان، بهزاد زمانی، سانیا شکری و فتانه آل‌ابراهیم  با لباس‌های رنگارنگ گیلکی و جوراب‌های پشمی دست‌بافت خاص منطقه گیلان به روی صحنه تالار رودکی رفتند و قطعاتی از جمله «یه روزی بوشوم کونوس کله» را اجراء کردند.

شب موسیقی گیلان با صدای گِل فیشه (سوتک یا سوت گِلی) که توسط محمد آفریدون اجراء شد، به پایان رسید.

، پنجمین دوره از فستیوال آینه‌دار با تمرکز روی موسیقی دامنه‌های شمالی البرز (گیلان، مازندران و گلستان) از روز جمعه ۹ آذر آغاز شده و تا روز دوشنبه ۱۲ آذر در تالار رودکی ادامه دارد. آیین پایانی این دوره روز سه‌شنبه ۱۳ آذر در تالار وحدت برگزار می‌شود.

انتهای پیام