یکی از وظایف و کارکردهای سینما به روایت یک فیلم‌ساز

،به نقل از روابط عمومی جشنواره ادبیات سلامت، مسعود امینی تیرانی -مدیر بخش فیلمنامه  کوتاه جشنواره ادبیات سلامت-  اظهار کرد: یکی از وظایف و کارکردهای سینما، کمک به حوزه‌های فرهنگی و علوم اجتماعی و انسانی است. سینما امکان طرح معضلات و چالش‌ها و حتی فضیلت‌های انسانی را دارد و به دلیل قدرت و البته تاثیری که بر مخاطبان خود می‌گذارد می‌تواند به حل مسائل و چالش‌های انسانی در حوزه‌های مختلف کمک کند. سلامت جسم و روان انسان از مهم‌ترین حوزه‌هایی است که سینما ارتباط جدی و ذاتی با آن دارد چرا که اساسا موضوع  سینما را شاید با کمی اغماض  بتوان انسان و مسایل روانی و جسمی او دانست.

تیرانی با بیان این‌که  در سال‌های اخیر تعداد فراوانی از فیلم‌های کوتاه به شکل جدی و موثر به جنبه‌های مختلفی از موضوعات مرتبط با سلامت پرداخته‌اند، به  «سگ جون »، «ضدآب» ، «بچه خو» و«تو هنوز اینجایی» و «مثل بچه آدم»  اشاره کرد و افزود: در فیلم‌های کوتاه، فیلمسازان  جسارت بیشتری در طرح مسائل دارند چرا که بسیاری از مشکلاتی و محدودیت‌هایی که در اکران فیلم های بلند با آن روبه‌روییم  در این حوزه وجود ندارد و خودسانسوری‌هایی که در فیلم بلند اتفاق می‌افتد در این حوزه کمتر دیده می‌شود.  فیلم کوتاه آزادتر و جسورتر و بی‌پرواتر با جامعه برخورد می‌کند بنابراین مسائل را روشن‌تر بیان می‌کند. فیلم‌های بلند معمولا بسیار دیرتر و با مجموعه‌ای از محدودیت‌ها به موضوعات مربوط به سلامت روح و روان و جسم می‌پردازند ولی  فیلم‌های کوتاه بدون حاشیه به اصل موضوعات می‌پردازند.

او  سپس بیان کرد: در فیلم‌های بلند موضوعی مثل فیلم کوتاه «سگ جون» که با موضوع استفاده از هورمون‌ها در ورزش ساخته شده اساسا دیده نشده،  و یا فیلمی مثل  «روی بام» که به رفتار مردم با  مبتلایان «سندورم داون» پرداخته و یا  فیلم «بچه خور» که به شکل بی‌پروا و صریح به رفتار معتادان می‌پردازد. سینماگران بسیار زود می‌توانند متوجه مشکلات شوند. شاخک‌هایشان خیلی زود جهت مشکلات را تشخیص می‌دهد. برای نمونه سینماگران خیلی زودتر از بقیه جامعه به  طرح این نکته پرداختند که «اعتیاد یک بیماری است و نه جرم»  بنابراین در دیگر مسایل هم جامعه باید به سینماگران اعتماد کند. بخش‌های دیگر جامعه باید پیام سینماگران را درک کنند و براساس آن به فکر چاره جویی باشند. در مورد همین اعتیاد، بخشی که می‌توانست این موضوع را کنترل و رفع کند خیلی دیرتر از بقیه بخش‌های جامعه دست به کار شد و امروز به صورت یک چالش بزرگ با آن دست بگریبانیم.

مدیر بخش فیلمنامه جشنواره سلامت در ادامه اشاره کرد: حوزه فرهنگ و سینما ، حوزه درمان نیست و بخش‌های مربوط باید از پتانسیل تاثیرگذاری این حوزه استفاده کرده و کار خود را انجام دهند.

تیرانی درباره فیلم درمانی نیز گفت: فیلم‌ها امکان درد دل عمومی را فراهم می‌کنند، و درددل باعث کاهش و التیام درد و معضل  مخاطب می‌شود. با همذات پنداری با آنچه در فیلم‌ها مطرح می‌شود مردم می‌توانند به تجربه‌های مشترک برسند و عملا در مسیر درمان قرار گیرند. موضوع سلامت متوجه همه افراد جامعه و با هر وضعیت فرهنگی و یا اقتصادی است و بنابراین هر کسی در هر وضعیت نیازمند این ارتباط خواهد بود. در واقع سینما امکان یک گفت و گوی عمومی را فراهم می‌کند و هر چه این گفت و گوها جدی تر و موثرتر باشد جامعه در مسیر یک درمان عمومی قرار می‌گیرد. هر چه قدر امکان انجام وظیفه هنرمندان در جامعه فراهم شده و به آنها آزادی و اختیار عمل بیشتری داده شود،  امکان پیشگیری و درمان عمومی نیز بیشتر فراهم می‌شود.

مسعود امینی تیرانی  همچنین دربارره فیلمنامه‌های کوتاه ارسال شده به دبیرخانه جشنواره اظهار کرد: با توجه به این‌که این جشنواره برای اولین بار برگزار می‌شود استقبال قابل توجهی صورت گرفته و موضوعاتی در آثار مطرح شده که جای امیدواری است که تا این اندازه به موضوعات این حوزه توجه می شود . 

 او  درباره  امکان تولید برای آثار ارسالی، گفت: با قطعیت نمی‌توانم قولی بدهم ولی مذاکراتی انجام شده که حداقل برای آثار برگزیده امکان تولید فراهم شود .

کارگردان «بیداری برای سه روز» در خصوص هدف اصلی این جشنواره بیان کرد: توجه و تمرکز بخش هنری و فرهنگی جامعه به حوزه سلامت دغدغه اصلی ماست، این توجه موجب خلق آثار جدیدی در این حوزه خواهد شد.

 انتهای پیام