به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان، مرتضیقلیخان، مرد کار و صنعت بود؛ اصلاً آرام و قرار نداشت؛ میخواست برای رسیدن به آمال و آرزوهایش، ره صدساله را یک شبه طی کند. نواده «لَلِه باشی»، از آن دست آدمهایی بود که اگر امروز زندگی میکرد، دوست داشت اسمش را در کتاب رکوردهای «گینس» ثبت کنند! با این حال، مردی با این کمالات، وقتی به دوراهی صنعت و سیاست رسید، تصمیم گرفت عطای صنعت را به لقایش ببخشد و بر کرسی ریاست نخستین مجلس مشروطه ایران، تکیه بزند.
ثبت نظر