عبور از آبگرفتگی با توجه به عمق کم آب که حداکثر دو متر و حداقل بیست سانتیمتر بود، کار بسیار مشکلی بود و نیازمند وسیلهای بودند که عمق بیست سانتیمتری با عمق دو متری برایش تفاوتی نداشته باشد.
به گزار ایسنا، در عملیات «کربلای۵» به علت نبود عقبه در منطقه شلمچه، هنگامی خط حد و حوزه عمل نیروهای قرارگاه کربلا بهعنوان قرارگاه اول مشخص شد، تصمیم بر این گرفته شد تا نیروهای تحت این قرارگاه پلهای روی کانال ماهی، منطقه پنجضلعی و پَد بوبیان و سیلبندهای آن را تصرف کنند. به همین منظور باید از آبگرفتگی سمت «پاسگاه زید» یک فلش داخل پنجضلعی و یک فلش هم به سمت کانال ماهی میگذاشتند.
بههمین دلیل عبور از آبگرفتگی با توجه به عمق کم آب که حداکثر دو متر و حداقل۲۰ سانتیمتر بود، کار بسیار مشکلی بود و نیازمند وسیلهای بودند که عمق۲۰ سانتیمتری با عمق دو متری برایش تفاوتی نداشته باشد. از همین رو با توجه به پستی و برآمدگیهایی که داخل آب وجود داشت، نفربرهای خشایار که به تعداد زیاد در ارتش وجود داشت انتخاب شد.
این نفربرها قادر بودند که نیروها را سریع به مناطق خشکی برسانند و نیروها قادر باشند با دشمن درگیر شوند. بدینترتیب با این تصمیم به وسیله خشایار و پی.ام.پی نیروها از آبگرفتگی عبور کردند و مسیرهایی را ایجاد کردند تا یگانها بتوانند در ۲۴ ساعت اول نیروها را پشتیبانی کنند. تا بعد عقبه باز شود.
انتهای پیام
ثبت نظر