شخصیت جاه‌طلبی که به دنبال تغییر جهان است

،امیرحسین سرداریان درباره ویژگی‌های شخصیت «جان گابریل بورکمان» که خودش نقش آن را بازی می‌کند، گفت: ویژگی های بورکمان چندان ناآشنا نیست و مشابه آن در کاراکترهایی مانند فیتز کارالدوی اثر هرستوگ و دکتر فاوست قابل مشاهده است.

وی افزود: آنچه باعث تفاوت بورکمان می‌شود تلاش خستگی ناپذیر این شخصیت برای به چنگ آوردن قدرت در راستای رسیدن به هدفی است که جنبه شخصی ندارد.

سرداریان افزود: بورکمان مانند همه شخصیت‌های جاه طلب به دنبال خلق و استفاده از موقعیت است، اما برخلاف بسیاری از کاراکترهای مشابه این کار را در راستای هدفی بزرگ‌تر یعنی تغییر جهان و گسترش رفاه انجام می‌دهد.

بازیگر نقش «بورکمان» درباره این نمایشنامه گفت: داستان نمایش مربوط به زمانی است که جان گابریل بورکمان مدت زیادی خود را در خانه حبس کرده است و تقریباً هیچ ارتباطی با همسر و پسرش ندارد.

وی ادامه داد: درک نسبت بین شخصیت‌ها و در واقع تمام ماجرا تنها زمانی میسر می‌شود که به حدود سیزده سال پیش برگردیم؛ یعنی زمانی که بورکمان به جرم اختلاس محکوم به پنج سال زندان شده است و پس از آن نیز هشت سال در اتاق خود با افکارش تنها بوده و منتظر اظهار پشیمانی از طرف مردم نسبت به رفتاری است که با او داشته‌اند.

بازیگر نمایش‌های «مفیستو» و «هملت و دن‌کیشوت» افزود: «جان گابریل بورکمان» اثر پرشخصیتی نیست و بیشتر کاراکترها در روند پیشبرد داستان، اهمیت مرکزی دارند. پسر و همسر بورکمان و روابط خصمانه آنان بخش مهمی از نمایش هستند، همچنین خواهر همسر بورکمان که پس از گذشت دو سوم از نمایش متوجه ارتباط او با جان در جوانی می‌شویم که گره گشای بخش اعظم معماهای این نمایشنامه است.

سرداریان با اشاره به دراماتورژی نمایشنامه «جان گابریل بورکمان» اثر هنریک ایبسن برای این اجرا گفت: دیالوگ‌ها و فضای کلی این نمایش به میزان زیادی به متن اصلی پایبند بوده و اجرایی مینیمال از متن اصلی است.

کارگردان نمایش «رسیتالی برای آخرین مترسک زمین»  با اشاره به ارجاعات برون متنی این نمایشنامه دراماتورژی شده افزود: مخاطبین آثار ایبسن و علاقه‌مندان به فرهنگ و تمدن غرب در مواجه با ارجاعات پنهان و آشکار این متن، ردی از فرهنگ باستان و تأثیر اندیشه فیلسوفانی مثل هگل و نیچه را خواهند یافت.

وی اجرای بورکمان توسط این گروه را تجربه سلوک درونی و اقدامی با هدف بومی کردن مفاهیم روشنگری در جامعه‌ دانست و درباره همکاری با «سعید کریمی» کارگردان این اثر گفت: سعید کریمی از دوستان قدیمی‌ام است و همکاری‌مان به سال‌ها پیش و زمان آغاز فعالیت تئاتری‌ام در سال ۱۳۸۰ بازمی‌گردد و نمایش «بورکمان» که سال گذشته در دانشگاه تهران روی صحنه رفت به این همکاری شکل جدیدی داد.

بازیگر نقش بورکمان درباره «هنریک ایبسن» خالق این نمایشنامه گفت: تا پیش از ایبسن، نمایشنامه‌های مطرحی با زبان نروژی نوشته نشده است و بیشتر آثار آن دوره جامعه نروژ، متأثر از متون فرانسوی است. ایبسن با آگاهی از این موضوع، به نوشتن آثاری با زبان نروژی اقدام کرده و به شکلی باعث زنده ماندن این زبان در ادبیات نمایشی می‌شود. این اقدام او در مقیاسی کوچک‌تر با نقش فردوسی در حفظ ادبیات فارسی، همچنین دانته و گوته در تداوم ادبیات ایتالیا و آلمان قابل‌مقایسه است.

وی نمایشنامه «جان گابریل بورکمان» را متأثر از زندگی شخصی ایبسن دانست و گفت: تأکید ایبسن بر رابطه «جان» و پدرش در این متن به رابطه این نویسنده با پدر خود اشاره دارد و ترک شدن «جان» توسط پسرش «ارهارت» نیز ملهم از آسیبی است که نویسنده در زندگی‌اش تجربه کرده است و این نشانه‌ها مخاطب را به این نتیجه می‌رساند که بورکمان از قلب شخصی ترین تجربه های ایبسن بیرون آمده است.

نمایش «جان گابریل بورکمان» به کارگردانی سعید کریمی از ۱۰ آبان تا ۲ آذرماه ۹۷، ساعت ۲۰:۳۰ در سالن اصلی مجموعه تئاتر مولوی روی صحنه رفته است.

انتهای پیام