ساز ایرانی در خارج از کشور فراموش شده!

ایمان شگرفی چنین بیان می‌کند: فقط خوانندگان و نوازندگان سنتی که تورهای کنسرت خارجی برگزار می‌کنند از سازهای سنتی استفاده می‌کنند.

او که حدود ۱۰ سال است در حوزه ساخت ساز فعالیت می‌کند، ادامه می‌دهد: من مهندس متالوژی هستم و بعد از ۹ سال کار در شرکت نفت استعفا دادم و به دلیل علاقه شخصی در این حوزه فعالیت می‌کنم. گرچه نسبت به کار قبلی‌ام از آن راضی هستم اما این کار نسبت به هنر و زمانی که برای آن می‌گذارم، درآمد ندارد.

این سازنده با بیان اینکه هنرمندان ساکن تهران در این حوزه شناخته شده‌تر هستند، اضافه می‌کند: افرادی که به بازار تهران دسترسی دارند و با استادان معروف این حوزه فعالیت می‌کنند، خیلی بهتر کار می‌کنند؛ با وجود آنکه شاید کیفیت ساز آنها نسبت به هنرمندانی که در شهرستان‌ها کار می‌کنند، ضعیف‌تر باشد.

شگرفی ادامه می‌دهد: فرض کنید یک سازنده ساز با یک استاد موسیقی صحبت می‌کند و یک نمونه از سازش را هم هدیه می‌دهد. استاد مربوطه هم دیگر سازهای سازنده را که ۵۰۰ هزار تومان می‌ارزد به مبلغ یک میلیون تومان از او می‌خرد و آن را با مبلغ چهار میلیون تومان به شاگردانش می‌فروشد. این موضوع به منبع درآمد خوبی برای برخی از سازندگان تبدیل شده است.

او که به صورت خود آموخته ساخت ساز را یاد گرفته است و پروانه تولید هم از صنایع دستی اصفهان دارد، به صورت انفرادی در این زمینه فعالیت می‌کند و به گفته‌ی خودش مشتری‌های خارجی هم از کشورهای کانادا و آمریکا دارد.

این سازنده ساز درباره وضعیت این هنر در استان اصفهان نیز اظهار می‌کند: اگر مسوولان می‌خواهند به این هنر ـ صنعت توجه کنند باید یکسری امکانات مثل وام یا شرایط فروش بهتر در اختیار هنرمندان بگذارند. در حالی که دو سال و نیم پیش با یک سال دوندگی به سختی توانستم از صندوق کارآفرینی امید وام بگیرم.

شگرفی می‌گوید: سازهایی که ساخته‌ام با مبلغ یک چهارم قیمت سازهای سازندگانی که در تهران فعالیت می‌کنند، در دومین نمایشگاه «ساز خانه» که در حال حاضر در خانه هنرمندان دایر است، عرضه می‌کنم.  

او با بیان اینکه بیشتر مشکلات ما در استان اصفهان، مربوط به فروش است، اضافه می‌کند: یعنی دلال و واسطه در این حوزه مانور زیادی می‌دهند و اگر به نحوی این واسطه‌ها کنترل شوند، شاید ما هم بتوانیم به صورت عادلانه‌تری فروش داشته باشیم.  

این هنرمند بیان می‌کند: طبیعت و نظام خداوند، گردش سنگینی داشته تا بتواند این چوب را به حدی برساند که ما از آن یک ساز بسازیم. شاید یک درخت ۲۰۰ سال زمان برده تا بتوانیم از چوب آن برای این کار استفاده کنیم. چوبی که من می‌خرم را دو سال نگه می‌دارم تا خشک شود و تا زمانی که استفاده شود ممکن است پنج سال زمان ببرد و به یک ساز تبدیل شود.

شگرفی با بیان اینکه ما در اصفهان تلاش می‌کنیم تا این وضعیت را کنترل کنیم، اظهار می‌کند: یکی دو نفر از استادان حوزه موسیقی نیز با این حرکت مخالفت کردند که شما می‌خواهید ما را حذف کنید در حالی که ما فقط می‌خواهیم برخی از واسطه‌ها را کنترل کنیم.

او همچنین با اشاره به مشکلات موجود در تهیه مواد اولیه، اعلام می‌کند: برخی چوب‌هایی که از خارج از کشور وارد می‌شوند قیمت‌های نجومی پیدا کرده‌اند و شاید اگر بخواهم طلا بخرم قیمت آن مناسب‌تر باشد. اما تاکنون تلاش کردم قیمت مواد اولیه روی قیمت تمام شده سازهایم تاثیر نداشته باشد زیرا وقتی خودت فروشنده باشی تلاش می‌کنی مشتری‌هایت را حفظ کنی؛ بنابراین از جیبت هزینه می‌کنی تا چرخه‌ کارت بچرخد به همین دلیل برای حفظ قیمت سازهایم تلاش می‌کنم.

سازهای ایمان شگرفی در دومین نمایشگاه «ساز خانه» که تا ۲۵ آبان ماه از ساعت ۱۳ تا ۲۰ در گالری‌های همکف خانه هنرمندان دایر است، نمایش داده می‌شود.

انتهای پیام