زندگی با زبان فارسی در اروگوئه

تکوابه غُنزالِز (Tacuabé González Cavada)، دانشجوی زبان فارسی اهل اروگوئه که در دو رشته پزشکی و مردم‌شناسی دانشگاه جمهوری اروگوئه نیز تحصیل می‌کند، در گفت‌وگویی مکتوب به پرسش‌های ایسنا پاسخ داده است که متن آن در پی می‌آید.

چرا به یادگیری زبان و ادبیات فارسی تصمیم گرفتید؟ و چگونه آن را آموختید؟

من به فرهنگ شرق و غرب علاقه‌مند بودم، و با پدرم از آن صحبت می‌کردیم. عمویم هم به عنوان خبرنگار جنگی فعالیت داشته است. به عنوان مثال در عراق در سال ۲۰۰۳ فعالیت داشته است. برای همین من هم شروع به یادگیری فرهنگ شرق میانه کردم.

شش ماه قبل از شروع به یادگیری زبان فارسی، من شروع به یادگیری زبان عربی کردم، بنابراین می‌دانستم که چگونه باید با الفبای عربی بخوانم و بنویسم. وقتی دیدم که برای یادگیری زبان فارسی فرصتی دارم، آن را پذیرفتم. هنگامی که به یک دوست بسیار فرهنگی درباره آن گفتم، او به من گفت که «این فرصتی عالی برای خواندن شاعران فارسی است». اما صادقانه می‌گویم، من از این شاعران چیزی نمی‌دانستم تا این‌که شروع به مطالعه زبان فارسی کردم. 

در کشور شما مردم چقدر با زبان و ادبیات فارسی آشنا هستند و واکنش آن‌ها نسبت به این زبان و تمدن آن چگونه است؟

مردمی که در این‌جا زبان فارسی را می‌دانند، مردم ایران هستند. ادبیات فارسی اغلب در میان برخی از افراد تحصیل‌کرده، بیشتر در حوزه علوم انسانی شناخته شده است. ما یک خواننده ملی به نام «ادواردو دَرنُوشَنس» داریم که در یک ترانه به عمر خیام اشاره می کند، اما همانند این مورد بسیار نادر است. چشم‌انداز مردم ما از ایران و خاورمیانه به طور کلی به شدت تحت تاثیر رسانه‌های غربی است، بنابراین متاسفانه تعداد بسیار کمی از مردم ما از فرهنگ‌ ایرانی می‌دانند (به عنوان مثال، تفاوت بین اعراب و ایرانیان) و پر از تعصبات هستند.

بازار کار برای فارسی‌آموزان در کشور شما چطور است و کسی که فارسی یاد می‌گیرد چه میزان می‌تواند آینده شغلی خوبی داشته باشد؟

در کشور من برای مطالعه فرهنگ و زبان فارسی فرصت کمی برای دانش‌آموزان وجود دارد و برای مطالعات فارسی فرصت‌های زیادی را ارائه نمی‌دهند، زیرا متاسفانه جامعه ما نزدیک به فرهنگ فارسی نیست. دانش‌آموزان (من فکر می‌کنم افرادی که از فعالیت‌های فرهنگی سازمان‌یافته از گذشته رشد کرده‌اند) به دنبال یادگیری زبان فارسی می‌روند، زیرا فرصتی عالی برای یادگیری فرهنگ شما است.

از این که کرسی‌های زبان فارسی را خطر تعطیلی تهدید می‌کرد باخبر هستید؟ و به نظر شما تعطیلی آن‌ها چه آسیب‌هایی به دنبال دارد؟

این وضعیت خیلی ناراحت‌کننده است، گرچه وضعیت سیاسی بین‌المللی در ایران در حال حاضر دشوار است. من فکر می‌کنم ما در روند و رویکردی قرار داریم که در آن زبان، ادبیات، موسیقی، جشن‌ها، تاریخ و دیگر فعالیت‌ها وجود دارد که این‌ها می‌تواند ما را به یک درک متقابل و بهتر برساند. من به این‌ها اعتماد دارم برای این‌که بتوانیم دوستی را بین کشورها و فرهنگ‌های‌مان ارتقا دهیم.

انتهای پیام