یادداشت- پیروز قهرمانی
در شرایطی که اوضاع و احوال اقتصادی تأثیر بسیاری بر وضعیت فرهنگی جامعه گذاشته و بسیاری از تهیهکنندگان، سرمایهگذاران و افرادی که با نگاهی فرهنگی در حوزه سینما، تئاتر و تلویزیون ورود میکنند با نگرانی بسیار از این محیط یا فاصله گرفتهاند یا میروند که بیزینسشان را تغییر بدهند و از سویی دیگر بعد از جشنواره فیلم فجر با اشباع شدن میل فیلم دیدن تماشاگران سینمایی باعث شده است سالنهای سینما خالیتر از قبل باشند و به جز یکی دو فیلم که به لطف حواشی قبلی خوب میفروشند بقیه سالنها حتی پول چراغ روشنشان را هم دشت نمیکنند با خبر شدیم مدیران سینما و شاید تصمیمگیرندگان مصمم به این شدهاند که قیمت بلیت سینما را به 20 هزار تومان افزایش دهند!
قبل از اینکه بخواهیم این تغییر و رشد قیمت بلیت را با منطق اقتصادی و تورم حاکم بر اقتصاد کنونی بررسی کنیم و به این تصمیم نمره قبولی بدهیم باید به این نکته اشاره کنیم که آیا وضعیت فرهنگی افراد جامعه و محصولات موجود در سبد هفتگی و ماهیانه خانوار از این تصمیم لطمه میبیند یا خیر؟
مگر چند درصد از افراد جامعه ما اهل دیدن فیلم در سالنهای سینما بودند که به یک باره ما بخشی از آنها را نیز از دست بدهیم؟
آیا با افزایش قیمت بلیت سینما بازگشت سرمایه افزایش پیدا میکند؟
جواب این سوال را میتوان در مقایسه روزهایی که بلیت سینما نیمبها است با روزهای دیگر، دریافت کرد. با یک بررسی معمولی در فروش به این نکته میرسیم که تعداد تماشاگران حاضر در سالنهای سینما در روزهایی که بلیت سینما نیمبها است به مراتب بیشتر از روزهایی است که بلیت سینما در حالت عادی به فروش میرسد و این یعنی افزایش قیمت بلیت سینما راهکار مناسبی برای رسیدن به وضعیت نامناسب اقتصاد سینما نیست.
قطعا اگر اعضای خانواده بر اساس نمودار مایحتاج روزانه و حتی ماهیانه و سالیانه خود بخواهند سینما را در لیست کالاهای مصرفی و هزینههای مرسوم قرار دهند در شرایط فعلی سینما در ردههای بسیار پایینی قرار میگیرد که نشاندهنده این تصمیم اشتباه است. در حقیقت جدا از صدمات فرهنگی افزایش قیمت بلیت سینما ما با این تصمیم اشتباه، حتی به فروش فیلمها و گیشهای که درصدی از آن قرار است هزینههای سالنهای سینما را پشتیبانی کند ضربه میزنیم.
خبرگزاری برنا در گفتوگو با خانواده سینما و سینماداران این موضوع را به چالش و بررسی میکشد.
ثبت نظر