به هنرمندان در زمان حیاتشان توجه کنیم

، این مراسم دارای دو بخش بود که ابتدا با نصب سردیس شهنواز و نامگذاری خیابان گلستان به نام او و سپس بخش اصلی مراسم با رونمایی از کتاب «روزگار همایون» که توسط محمد ولی زاده تألیف و گردآوری شده بود، همراه بود. همچنین در این مراسم فیلم «آن همایون هنر» ساخته شهرام اسدی برای اولین بار در این مراسم اکران شد.

بخش دوم این مراسم با قرائت قرآن آغاز شد. در ادامه شهباز شهنواز برادر همایون شهنواز از حضار و کسانی که در برگزاری این مراسم همکاری کرده بودند، تشکر کرد.
او ادامه داد: همه ما می‌دانیم که مرگ حق است ولی زمانی که انتظار آن را نداشته باشید باور و پذیرش آن خیلی سخت. من برادر، دوست، همسایه و همکلاسی همایون در دانشگاه تهران بودم و دوران خوشی را با هم گذراندیم. همایون آدمی بود که اطرافیانش از طنز و سرخوشی او استفاده می‌کردند. همایون یک هنرمند تک وجهی نبود و ادیب خوبی بود، فرش می‌شناخت و به خوبی با هنر ایران آشنا بود و در کل دید بسیار وسیعی داشت. بارها به او اجازه ندادند کارهایش را بسازد و خیلی او را اذیت کردند و اجازه ندادند آنگونه که باید دیده شود.

در ادامه، پوران درخشنده -کارگردان سینما- ضمن ابراز تأسف بابت از دست دادن همایون شهنواز، گفت: همایون واقعاً عاشق بود و با عشق کار می‌کرد. او آگاه بود و دنیای خود و هنر را به خوبی می‌شناخت. او عاشق زندگی و مردم بود. طرح‌های بسیار زیادی داشت، طرح‌هایی که ساخته نشد. او دوست داشت هر چه که می‌داند به دیگران آموزش دهد. وقتی فیلمی را می‌ساخت دوست داشت عکس‌العمل‌ها را ببیند تا بتواند کار خود را بهتر انجام دهد.

درخشنده ادامه داد: خوشحالم که توانستیم خیابانی را به اسم یک کارگردان نام گذاری کنیم. همایون اینگونه در روزگار خود برای مردم ماندگار خواهد بود و دیده خواهد شد.
همچنین منوچهر شاهسواری -مدیرعامل خانه سینمای ایران بیان کرد: زمانی که وارد رادیو و تلویزیون شدم سال‌ها بود که همایون در رادیو و تلویزیون فعالیت می‌کرد و وقتی بیرون آمدم باز هم همایون زودتر از من بیرون رفته بود. آنچه که همه ما به آن اعتقاد داریم این است که هنر ماندگار است و مرد هنر. خیلی‌ها می‌گویند که همایون نتوانست آنگونه که می‌خواست کار کند ولی به نظر من ساخت سریال خوش ساختی مثل دلیران تنگستان او را در اوج نگه داشت. همیشه برای انسان‌های بزرگ موانع زیادی وجود دارد ولی حتی اگر یک کار بزرگ و خوب کرده باشند برایشان کافی خواهد بود و با همان کار برای همیشه بزرگ خواهند ماند.

او ادامه داد: من باور دارم بزرگی به آن چیزی است که تو انجام می‌دهی. به همین دلیل است که الان تمایل به بزرگان، پیشکسوتان و هنر سنتی ایران در حال پیشرفت است. امثال همایون در تاریخ ایران کم نبوده و کم نخواهد بود.
لادن طاهری مدیر موزه سینمای ایران نیز گفت که قصد نداشته صحبتی داشته باشد چون همه آنچه که باید درباره شهنواز گفته شد.
او اضافه کرد: وقتی درباره برخی از هنرمندان صحبت می‌کنیم لازم نیست که حتماً چندین کار از آنها به یاد ما بیاید چراکه این افراد حتی یک کار هم کرده باشند آن را به خوبی انجام داده‌اند.
رضا حسن زاده -مجسمه ساز- بیان کرد: خیلی خوشحالم که این ایده از طرف شورای شهر مطرح شد که از هنرمندان به این شکل تقدیر شود. من تا به حال با شهرداری‌ها کار نکرده بودم ولی به خاطر شور و اشتیاق آقای شهسواری حاضر به انجام این کار شدم. ابتدا تصاویری از همایون شهنواز به دست من رسید که برای کار مناسب نبود ولی در نهایت تصاویر خیلی بهتری به من رسید که خوشبختانه توانستم کار بهتری ارائه دهم. خوشحالم که در این کار همکاری داشتم. از امسال سالی یک یا دو تندیس و یا نیم تنه از بزرگان سینمای ایران خواهم ساخت.

محمدجواد حق شناس نیز درباره سینما و همایون شهنواز گفت: شما امروز برای سالگرد همایون شهنواز نیامده‌اید، برای بزرگداشت هنر، اخلاق، علم، احترام به ایران دوستی و معرفت ایرانی حاضر شده‌اید. شهنواز در خلق یک اثر تاریخی هنر معاصر نقش بزرگی داشته. سریال «دلیران تنگستان» کاری بسیار اثر گذار بود و برای اهالی تنگستان همانند تولدی دوباره و حتی بالاتر از تولد اول بود. هنر سینما باید قدر ببیند، در صدر بنشیند و محترم شناخته شود. سینما نتیجه تمام هنرهای قبل از خود است. می‌توان تمام هنرهای دیگر را با تمام پیچیدگی‌ها و اعجزاهای‌شان در کنار هم در سینما دید. سینما است که می‌تواند تصویری دقیق و شایسته به مخاطب دهد و پلی بین گذشته و آینده باشد و همچنین باعث حفظ یک فرهنگ و تمدن شود.

او ادامه داد: یکی از اتفاقات خوب انقلاب ما تحول و رشدی بود که در سینمای ما رخ داد. سینمای ما توانسته خود را در بین سایر سینماهای دنیا جا بیندازد و شاخص باشد. سینمای ایران برگ زرینی است که نام و پرچم ایران را به اهتزاز درآورده. چقدر قابل احترام است که تهران به عنوان پایتخت سینمای خاورمیانه معرفی شده. سینمای ایران مثل رشته کوهی است که صدها قله را در خود جا داده که هر کدام از دیگری راسخ‌تر است. شورای شهر برای نام گذاری یکی از خیابان‌های تهران به نام شهنواز کار بزرگ و خاصی نکرده است. ما شرمنده‌ایم که چرا نمی‌توانیم آنچه را که باید بکنیم. زیرا همایون نزدیک به پنجاه سال برای سینما و تلویزیون ایران زحمت کشیده ولی در آخر حتی حقوق خود را هم نگرفته و حتی از تلویزیون اخراج شده است. نباید تنها در فقدان هنرمندان در کنار هم جمع شویم بلکه باید در زمان حیاتشان به آنها توجه شود.

شهرام اسدی نیز در پایان گفت: خیلی سال نیست که همایون را می‌شناسم و تنها در تلویزیون سلام علیکی داشتیم تا زمانی که بر روی فیلم نامه او به نام «شب واقعه» کار کردم. خیلی از شهنواز یاد گرفتم و این فیلم را در ادای دین به این دوستی و آموختن‌ها ساختم.
انتهای پیام