یک فیلمساز در ارزیابیاش از شرایط اکران فیلمها در ایام ماه مبارک رمضان بیان کرد: من طعم شکست را تجربه کردم و متوجه شدم انگار هیچ نظارتی در سینمای ما وجود ندارد نکته اینجاست که روند این فیلم سوزیها سالهاست آرام آرام شروع شده و الان در یک شیب تند قرار گرفته است.
مجید قاری زاده با بیان اینکه او نیز طعم شکست را در زمان اکران فیلمهایش تجربه کرده است، اظهار کرد: من با اکران آخرین فیلمم یعنی "رفقای خوب" طعم شکست را تجربه کردم و متوجه شدم انگار هیچ نظارتی در سینمای ما وجود ندارد و سالندار رها شده و فقط دنبال بالابردن فروش خود است. نکته حائز اهمیت این است که چنین اتفاقی سالهاست آرام آرام شروع شده و الان در یک شیب تند قرار گرفته است.
او ادامه داد: سالها پیش به مسئول وقت سازمان سینمایی گفتم تعداد زیادی فیلم تولید میکنیم و در جشنواره به نمایش میگذاریم اما آیا همه این فیلمها رنگ پرده میبینند و اکران عمومی میشوند؟ من طعم زمین خوردن و شکست را میدانم به همین دلیل حال فیلمسازانی که اثرشان الان روی پرده است را به خوبی میدانم.
کارگردان فیلم "پسران آجری" و "زن امروز" تاکید کرد: بیعدالتی از جایی آغاز میشود که تهیهکننده، پخش کننده و سالندار یک نفر باشند. بیقانونیهای بسیاری در این مسیر رخ میدهد و این اختلاف به وجود آمده به نفع عدهای است و برای همین دوست ندارند برطرف شود. مسئولین سازمان سینمایی برای حل این مشکل باید از بدنه سینما پرس و جو کنند نه اینکه فقط به بازخوردهایی که شوراها و مشاورانشان که گاهی خود علت به وجود آمدن این شرایط شدهاند بسنده کنند.
این فیلمساز با اشاره به اینکه تا دهه هفتاد جدول اکران سالانه وجود داشته و زمان روی پرده رفتن هر یک از آثار سینمایی تا پایان سال مشخص بوده، عنوان کرد: من چندین فیلمم به همین صورت روی پرده رفت اما این شیوه به مرور حذف شد با این حال قرار نبود اتفاقی که الان افتاده است هم رخ بدهد. من در زمان آقای سیف الله داد در شورا بودم، آن زمان همه اهالی سینما سر جای خودشان بودند و یک تهیه کننده همزمان سالندار و پخش کننده نبود تا کلیه برگهای برنده در دستش باشد. در واقع هر ساله زمانی که جشنواره به پایان میرسید جدولی تدوین میشد که برنامه نمایش فیلمها از عید تا پایان اسفند را برنامه ریزی میکرد.
این نویسنده و تهیه کننده افزود: در آن زمان هم میگفتند عدالت برقرار نمیشود اما نسبتا بخش خصوصی راضیتر بود. با این حال ما نباید دوباره همان کارها را انجام دهیم بلکه باید از آن به عنوان یک تجربه استفاده کنیم. در شرایط فعلی به نظر میآید آرام آرام تهیهکنندههای بخش خصوصی از بین رفتهاند من نمیگویم دوباره برگردند بلکه باید برای مهار کردنشان قانونی به وجود بیاید. به طور مثال فیلم هایی که پروانه نمایش میگیرند باید نوبت اکرانشان رعایت شود و یا اینکه آماری تدوین شود تا مشخص کند پخش کنندهها چگونه با سالن داریشان به سینمای ایران ضربه میزنند همانطور که پیش از انقلاب با وجود فیلمهای وارداتی سینمای ما دچار مشکل شد اکنون به گونهای دیگر همین اتفاق در حال وقوع است.
مجید قاری زاده در پایان صحبتهای خود گفت: ما سالهایی را پشت سر گذاشتیم که در ماه رمضان فروشها بالا بوده است و اگر امسال این اتفاق نمیافتد، علتش این است که وقتی اکرانهای نوروز طولانی و زیاد میشوند و فیلمهای زیادی هم زمان روی پرده میروند تماشاچی جوان رقبتش به سینما را از دست میدهد. ما ذائقه تماشاچی را عوض کردهایم و به سمتی رفتهایم که هنرمان تنها بردن چند سلبریتی به یک کشور خارجی و فیلمبرداری در آنجاست. شرایط به گونهای است که انگار سینما بزرگتر ندارد. در نهایت این تاخت و تازها به ضرر کلیت سینما است و شرایط مطلوبی پیش رو نخواهد بود.
انتهای پیام
ثبت نظر