بزرگان واقعی نیازی به واژه «استاد» ندارند/ رخوت در جامعه موسیقی

به گزارش خبرگزاری مهر، آئین نکوداشت استاد سید جواد بدیع زاده از هنرمندان فقید موسیقی کشورمان شامگاه روز پنجشنبه ۱۲ اردیبهشت ماه در فرهنگسرای ارسباران تهران برگزار شد.

رضا مهدوی کارشناس و پژوهشگر موسیقی که اجرای این برنامه را به عهده داشت، در ابتدای مراسم توضیح داد: جای جای سرزمین ایران در دوره‌های تاریخی سرشار از شخصیت‌های برجسته بوده و هست. جواد بدیع‌زاده پیامبر موسیقی ایران است. او نه تنها در موسیقی بلکه در عرصه اجتماعی، خانواده، دینداری و فرهنگی، سخنوری موفق بود به طوری که موسیقی او را عموم مردم درک می‌کردند. وی به واسطه بنیه و ریشه قوی با شعر و موسیقی الفت داشت.

مهدوی افزود: بزرگان موسیقی ما شخصیت‌های موجه و بی نظیری هستند که باید موسیقی را با آنها اندازه بگیریم. وقتی پرویز یاحقی ویولن می‌نوازد با روح سیال خود ایران را تداعی می‌کند. نوازندگی، خوانندگی، حنجره و آواز اصالت‌های درونی است که به واسطه روح الهی برون‌ریزی می‌شود و قابل کپی بردار نیست. آثار طنز بدیع‌زاده هم با لحن، شعر، موسیقی در بطن ایرانی بودن قابل درک و فهم است. وی نه برای شهرت بلکه برای بهره برداری نسل‌های بعدی می‌خواند و آثارش را حفظ می‌کرد. این موسیقی رگ و ریشه‌هایی دارند که با این نوآوری، ابزار و تکنولوژی نوین به آن نمی‌رسیم.

مهدوی تاکید کرد: جامعه موسیقی دچار رخوت شده و همه دنبال واژه استاد هستند. در حالی که بزرگان و اساتید واقعی موسیقی ما امضا و اعتبار این مرز و بوم هستند و نیازی به واژه استاد ندارند. موسیقی ایرانی را می‌توان به چاه نفتی تشبیه کرد که هنوز کشف نشده است اما من معتقدم با به کارگیری آثار بزرگان و شناساندن آنها به نسل‌های بعدی یک اعتبار بخشی دوباره در فضای فرهنگی کشور ایجاد می‌شود.

اهدای آثار بدیع زاده به موزه موسیقی

الهه بدیع زاده فرزند استاد جواد بدیع زاده هم در این برنامه یادآور شد: پدرم خیلی دوست داشت خاطراتش به چاپ برسد. چند بار آنها را گم کرد اما دوباره خاطراتش را بازنویسی کرد. به هر حال به همت سید علیرضا میرعلینقی نگارنده مقدمه کتاب این اتفاق افتاد و از سوی نشر نی به چاپ رسید. این کتاب در واقع تاریخ موسیقی ایران است.

کیوان بدیع زاده نیز خاطرنشان کرد: من از هجده سالگی از خانواده دور شدم برای تحصیل به کشور آلمان رفتم تنها چیزی که یاد دارم این بود که در خانه ما همیشه به روی هنرمندان باز بود. من خاطرات پدرم را به آلمان بردم که دست نخورده بماند و همسرم آن را به زبان آلمانی ترجمه کرد و به چاپ رساند. پدرم سال ۱۹۳۷ برای پر کردن صفحه به آلمان آمد. صفحات در لندن و بمبئی هند نگهداری می‌شود و من سعی دارم صفحات را به خانه موسیقی ایران هدیه کنم.

احمد مقدسی زاده با اعلام نوید تولید مجموعه آثار جواد بدیع زاده با خوانندگی سعید اسماعیل‌زاده و تهیه کنندگی علیرضا امینی اظهار داشت: شاید حضور من در مقابل بزرگان موسیقی پشت تریبون خوشایند نباشد اما به عنوان نماینده نسل جدید که با نگرش نو به موسیقی نگاه می‌کند خالی از لطف نیست. از سوی دیگر من معتقدم مطالب آموزشی دانشگاه موسیقی به اشتغال بعد از تحصیل کمکی نمی‌کند. البته ایرادی به موسیقی آکادمی وارد نیست اما بازار کاری برای فارغ‌التحصیلان این رشته دیده نمی‌شود.

علیرضا میرعلینقی مدرس و پژوهشگر موسیقی نیز در این مراسم دقایقی درباره طنز اجتماعی در آثار جواد بدیع زاده برای حاضران صحبت کرد.