پدرخوانده سینمای آوانگارد آمریکا درگذشت

او متولد لیتوانی بود و در دوران جنگ جهانی برای مخفی شدن از دست نازی‌ها مدتی پنهانی زندگی کرد و سرانجام در اواخر دهه ۴۰ به آمریکا مهاجرت کرد. او که دانش‌آموخته فلسفه از دانشکاه ماینتس بود به محض ورود به آمریکا با مقداری قرض از آشنایان خود یک دوربین بولکس ۱۶ میلی‌متری خرید و با ضبط تصاویری از زندگی خود قدم به دنیای سینما گذاشت. مکاس رفته رفته جذب دنیای هنرهای آوانگارد شد و با هنرمندان شاخص این حوزه همچون آلن گینزبرگ، اندی وارهول، جان لنون و یوکو اونو دمخور شد.

او در طول زندگی خود بیش از ۶۰ فیلم ساخت که بسیاری از آنان از سبکی امپرسیونیستی و روایتگرگونه برخوردار هستند. آثار او تاثیر عمیقی بر فرهنگ سینمای غیرهالیوودی و تجربی آمریکا گذاشت و الهام‌بخش نسلی از سینماگران بزرگ از جان واترز گرفته تا جیم جارموش شد.

خبر درگذشت یونا مکاس با این جملات در صفحه فیسبوک او منتشر شد: یوناس امروز صبح زود در صلح و آرامش درگذشت. او در خانه‌ و در کنار خانواده‌اش بود. به شدت دلتنگ او خواهیم بود ولی نور او همیشه خواهد درخشید.

«گم‌گشته، گم‌گشته، گم‌گشته» شاید مطرح‌ترین فیلم مکاس باشد اما آخرین فیلمِ ۱۶ میلیمتری وی فیلم حدودا ۵ ساعته‌ای است به‌نام «همین‌که به جلو می‌رفتم بارقه‌ای از زیبایی را دیدم» در سال 2000 ساخته شد و شخصی‌ترین و حماسی‌ترین فیلم‌اش به حساب می‌آید. فیلمی متمرکز بر زندگی خانوادگی‌اش از اواسط دهه‌ ۱۹۷۰ تا اواخر دهه‌ی ۱۹۹۰ که شاید بتوان آن را بهترین اثر این کارگردان دانست.