فیلمی که بخاطر استفاده از کلاه‌گیس به جای روسری، توقیف شد

به گزارش گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری برنا، یادداشت منتشر شده محسن آزرم به شرح زیر است:

به همین سادگی؟ ظاهراً که این‌طور است و «کاناپه»ی کیانوش عیاری قرار نیست هیچ‌وقت رنگ پرده‌ی سینما را ببیند؛

دست‌کم تا وقتی مدیران سینمایی همین مدیران باشند و در نهایت تأسف ذره‌ای از شجاعتی که فیلم‌سازی مثل عیاری دارد در وجودشان نباشد. راستش اگر اتفاقی جز این می‌افتاد عجیب بود و آن‌وقت می‌شد از جسارت مدیری سینمایی حیرت کرد. اما به‌هرحال مدیرْ مدیر است و دلش خوش است به میز و صندلی‌اش و دل عیاری به «کاناپه»ای خوش است که می‌داند چه‌قدر برایش زحمت کشیده و سر حوصله آن را ساخته.

«کاناپه» می‌توانست شروع دوره‌ای تازه‌ در سینمای ایران باشد اگر سینمای ما مدیران شجاع‌تری داشت و می‌توانستند مسأله‌ی کلاه‌گیس و روسری سر نکردنِ شخصیت‌ها در چهاردیواری خانه را حل کنند. حقیقت این است که سینمای ایران در همه‌ی این سال‌ها واقعاً «واقع‌گرا» و «واقع‌نما» نبوده؛ دست‌کم به همین دلیل ساده که زن‌ها در چهاردیواری خانه‌ی خودشان هم طوری ظاهر می‌شوند که انگار در معرض دید دیگران هستند. این کاری‌ست که عیاری در «کاناپه» نکرده؛ به این قاعده وفادار نمانده؛ چون هر قاعده‌ای برای شکستن است و عیاری این کار را به شیوه‌ی خود کرده؛ با کلاه‌گیس‌هایی که جای روسری‌ها را در چهاردیواری خانه گرفته‌اند.

راستش بعید است هیچ تماشاگری ده دقیقه بعدِ شروع فیلمْ هنوز حواسش به زن‌های بی‌روسری باشد؛ چون اتفاق‌های مهم‌تر و جذاب‌تری پیش روی‌شان می‌افتد.

چون آدم‌های دو خانه، آدم‌های دو خانواده، سرگرم بازی‌های خودشان هستند.

ولی ظاهرا مدیران سینمایی این‌طور فکر نمی‌کنند و فیلم را این‌طور ندیده‌اند؛ چون اگر این‌طور می‌دیدند بعید بود حواس‌شان جمع روسری نداشتن زن‌ها باشد. کاش روزی «کاناپه» را ببینید و آن‌وقت است که می‌فهمید چه چیزهایی را از سینمای ایران دریغ کرده‌اند. سال‌هاست که شماری از مدیران سینمایی یک عذرخواهی به سینمای ایران بدهکارند و حالا که ماجرای «کاناپه» پیش آمده و فیلم را با لبخندی ظاهراً برای همیشه در کشو میزشان گذاشته‌اند وقتش رسیده که قبول کنند سینمای ایران باید مدیرانی جسور و واقع‌بین هم داشته باشد. عیاری بی‌شک مهم‌تر از همه‌ی فیلم‌سازانی‌ست که این سال‌ها فیلم‌های مطلقا بی‌ارزشی ساخته‌اند که ماه‌ها روی پرده‌ی سینماها جا خوش می‌کنند. اگر سینمای ایران همین فیلم‌های ظاهراً کمدی‌اند، پس قطعا نباید فیلم‌های عیاری را در چنین سینماهایی نمایش داد. جای فیلم‌های عیاری، جای خودش، بالاتر از این‌هاست.