سیدمهرداد ضیایی: گوش‌شنوایی برای رفع آسیب‌های تولید درام وجود ندارد/  غیرحرفه‌ای‌ها و سفارشی‌های تلویزیون مشخص‌اند!

به گزارش تسنیم، در سریال‌های تاریخی و قسمت بالایِ تلویزیون یک پایِ میدان، سیدمهرداد ضیایی است. اتفاقاً در «بوی باران» شبکه یک هم یکی از نقش‌های محوری و پردردسر را او ایفا کرده است. نقشِ رستگار بازپرس سریال را برعهده دارد که یکی از نقدهای ویژه منتقدین به منفعل بودن این نقش و ذاتاً بازپرسی و امورات قضایی «بوی باران» است.

ضیایی در حال حاضر بازیگر «آچمز» مهرداد خوشبخت است و پیش از این «گاندو» جواد افشار را هم بازی کرده بود. پیش از این هم در سریال «تاریکی شب، روشنایی روز» و «از یادها رفته» حضور داشت. در سینما هم «به رنگ ارغوان» ابراهیم حاتمی‌کیا، «به نام پدر» و «شب دهم» و «کتاب قانون» را در کارنامه خودش دارد.

این بازیگر سینما و تلویزیون در پاسخ به انتقادات پیرامون منفعل‌بودن و ضعف در ایفای نقشِ بازپرس سریال «بوی باران» به خبرنگار خبرگزاری تسنیم، گفت: شخصیت‌‌پردازی بخشی مشترک میان خلق اثر توسط فیلمنامه و اجرای آن کاراکتر به واسطه ایفای نقش بازیگر است. سارا زارع وکیل داستان آدمی است برون‌گرا که دائماً فراز و فرود او به رخِ مخاطب کشیده می‌شود. در حالیکه شخصیت بازپرس شخصیتی است درون‌گرا! شخصیتی که به جای اینکه نکته‌ای را ابراز کند دردهایش را بیشتر برای خودش نگه می‌دارد.

وی افزود: رستگار(بازپرس) فقط با دو نفر یکی سارا زارع به صورت ملتهب و دیگری محدود با عباس، ارتباط دارد. بنابراین ما باید انتظار داشته باشیم نوع رفتار بازپرس و وکیل کاملاً متفاوت باشد. سارا آدمی است که به شیوه و راه دیگری انرژی خودش را صرف می‌کند در حالیکه بازپرس هم باید رفتارِ خانم زارع را مدیریت و کنترل کند و هم اینکه به کار خودش برسد. از طرفی دیگر مشکلات عاطفی خودش را نیز تا حدودی حل کند.

ضیایی در پاسخ به این سوال که چرا برخی از بازیگران هرچند مشهور در سینما و تلیوزیون مخاطب را گرفتار بازی‌های تکراری خود کرده‌اند، افزود: این اتفاق یکی از همان کلیشه‌هایی است که بر آن تأکید دارم؛ گاهی اوقات برخی از پیش‌فرض‌ها را برای برخی از بازیگران می‌نویسند که باعث می‌شود در طول زمان به آن دیالوگ‌ها، رفتارها و اتفاقات بازیگری عادت کنند. بعدها می‌بیند از آن بازیگر فقط آن تِمِ رفتاری را انتظار دارند.

وی خاطرنشان کرد: سینما و تلویزیون آنچه تولید می‌کنند بخش بزرگی صنعت است و در واقع صنعت به علاوه درام. در تئاتر بخش هنر بزرگتر است از بخش تولید، صنعت و سرگرمی‌سازی؛ در حالیکه در تلویزیون و سینما این‌طور نیست. بنابراین شما انتظار دارید که قواعد بازار و باز تولید شدن برخی از آثار را حتی در نقش بازیگران حوزه سنیما و تلویزیون ببینید؟! در صورتیکه یکی از ویژگی‌های جهان سرمایه، صنعت و سرمایه‌داری، فرهنگساز و سرگرمی‌ساز هم هست.

بازیگر سریال «مختارنامه» در پاسخ به این سوال که به تلویزیون انتقاد دارند از بازیگران نیمه‌حرفه‌ای استفاده می‌کند که هم در ادای فیلمنامه و رسیدن به کاراکتر ضعیفند و هم هنرِ قابل وصفی از خود بروز نمی‌دهند، عنوان کرد: من اعتقاد دارم این‌ها نه تنها نیمه‌حرفه‌ای بلکه کاملاً غیرحرفه‌ای و بی‌ربطند. البته باید توجه داشت همیشه هم مشکل این نیست. بسیاری از مواقع مشکل متن و فیلمنامه است و در عین حال فرآیند تولید. در عین حال هم می‌توان آدم‌هایی که در حوزه بازی به عنوان کاملاً غیرحرفه‌ای و رابطه‌ای آمدند را تشخیص داد. البته اینکه چقدر مانا هستند را زمان نشان می‌دهد.

وی در خصوص ساخت و تولید سریال‌های تلویزیونی عجله‌ای و بدون درنظر گرفتن وسواس‌های گذشته، خاطرنشان کرد: نکته‌ای که بسیاری اشاره دارند تلویزیون عجله‌ای سریال می‌سازد و کمتر وسواس و ظرافت به خرج می‌دهد این آسیب‌شناسی تولید درام در تلویزیون است. البته این آسیب‌شناسی انجام شده ولی انگار گوش‌شنوایی برای برطرف کردن برخی از این آسیب‌ها وجود ندارد. یکی از این دلایل البته فشار اقتصادی روزافزون و عدم انجام تعهدات مالی تلویزیون است که بر تحت‌الشعاع قرار دادن تولید یک درام تلویزیونی، اثر می‌گذارد.

ضیایی با اشاره به حضور در سریال «از سرنوشت» شبکه دو سیما، تصریح کرد: این روزها بیشتر مشغول نوشتن هستم. باید نمایشنامه‌ای را برای محمد حاتمی بنویسم براساس یک اقتباسی آزاد به نام "با خارجی‌ها حرف نزن".  نمایشنامه‌ای تحت عنوان «عباس آقا فدایی ملت شماره ۳۸» هم به کامبیز بنان داده‌ام. قرار بود تئاتر او بهار روی صحنه برود ولی به اواخر تابستان موکول شد. همچنین یک ترجمه در دست دارم که احتمالاً به نشر نیستان خواهم داد. جلد اول آن را انجام داده‌ام. چند مقاله در حوزه تاریخ اجتماعی معاصر تهران را هم نوشته‌ام. به زودی مقابل دوربینِ سریال «از سرنوشت» به تهیه‌کنندگی علی‌اکبر تحویلیان قرار خواهم گرفت.