دست کارگردان مستند تخریبی «قدیس» رو شد!

کارگردان مستندی پنج اپیزودی به نام «قدیس» که با نگاهی منفی و مغرضانه نسبت به احمد شاملو ساخته شده و با گذشت چند سال از زمان تولیدش به دلیل همین نگاه یکسویه هرگز محلی از اعراب نداشته، طی روزهای اخیر و پس از پخش آن در شبکه سه، تلاش کرد با طرح تئوری توطئه و ایراد اتهام سانسور به صدا و سیما خود را از انتقادها مبرا کند.

این در حالی است که روزنامه کیهان با افشای آنچه این فرد ادعای ممیزی آنها را دارد، از بی مورد بودن آنها پرده برداشت. او مدعی شده بود که «قلع‌وقمع» این مستند برای پخش از تلویزیون صورت گرفته و گفته بود نسخه اصلی مستند، سراسر اظهار «عشق به شعر و ادبیات و خاطره» است! همین فرد اردیبهشت امسال در گفت و گو با تسنیم درباره این مستند مطالبی را مطرح کرد که با مروری کوتاه بر آن می توان به گزاف و نادرست بودن ادعای او مبنی بر «اظهار عشق به شعر و ادبیات و خاطره» بودن مستند «قدیس» پی برد.

اما کیهان درباره ادعای این فرد نوشت:«آنچه را که کارگردان فیلم مستند «قدیس» مدعی است از فیلم کوتاه شده ، کسی به حسن و نیکی از این به اصطلاح شاعر مورد علاقه‌شان یاد نکرده است. در آن بخش کوتاه شده، صحبت‌های شجریان علیه شاملو وجود دارد که پاسخ حرف‌های شاملو علیه موسیقی سنتی ایران را می‌دهد، رضا براهنی علیه شاملو حرف زده و حرف‌های سیروس شاملو علیه پدرش و صحبت‌های آیدا سرکیسیان، همسر سوم شاملو شنیده می‌شود. همچنین شعرخوانی شاملو برای حزب توده و سپس رویگردانی‌اش از آن حزب، از دیگر قسمت‌های بخش کوتاه شده است».

جالب آنکه خرداد سال ۹۵ اندکی پس از انتشار این مستند، روزنامه کیهان در ستایش آن یادداشت مفصلی را به قلم سعید مستغاثی با عنوان «سرگذشت یک قدیس قلابی» منتشر کرد. موضعگیری ای که با توجه به دیدگاه مألوف این روزنامه نسبت به احمد شاملو، می توان از آن به خاستگاه اصلی این مستند و اهداف سازنده اش پی برد.

در بخش هایی از یادداشت مستغاثی آمده:«… اما حسین لامعی برای مستند «قدیس» بسیاری از فراروایت‌هایی که تاکنون برای شاملو ساخته و پرداخته شده را کنار زد و با تحقیق و پژوهشی عمیق و درخور، از ابعاد پنهان تاریخی، سیاسی و فرهنگی (بخوانید ضد فرهنگی) وی در یک رسانه تصویری پرده برداشت…. اپیزود شاملو و سیاست، افشاگرترین بخش مستند «قدیس» به نظر می‌رسد که در واقع پنهان مانده‌ترین وجه احمد شاملو را از زیر خروارها ادعای انقلابی نمایی و مبارزه با شاه و رژیم پهلوی و به قول خودش «برقدرت بودن» بیرون می‌ریزد. این بخش با تکیه براسناد و حرف‌های برخی از نزدیکترین افراد به دربار شاه و دفتر فرح همچون احسان نراقی، نشان می‌دهد که احمد شاملو تا چه حد در نوکری مراکز قدرت رژیم شاه پیش رفته بود که حتی انتشار فیلم دست‌بوسی فرح نیز  نشان نمی‌دهد که فرح پهلوی تا چه حد او را دوست داشت تا حدی که وی را برای درمان و ترک اعتیادش به خارج از کشور اعزام می‌کند. بله، درست خواندید! احمد شاملو یک معتاد به مواد مخدر و از جمله هرویین بود که همین اعتیاد،  وی را حتی به عامل قتل فردی به نام منوچهر شفیانی در اواخر دهه ۴۰ تبدیل کرد که البته در مستند «قدیس» از این مسئله سخنی به میان نمی‌آید. اما در صحنه‌ای از فیلم «قدیس» از قول نجف دریابندری گفته می‌شود که به درخواست همسر دوم شاملو یعنی طوسی حائری، با وی درباره اعتیادش سخن گفته اما شاملو با فرافکنی و شلتاق کردن اظهار داشته بود که فقط به گونه‌ای تفریحی هرویین و دیگر مواد مخدر را استعمال می‌کند!

در بخشی از فیلم مستند «قدیس»، هوشنگ ابتهاج از دودوزه بازی‌های شاملو می‌گوید که هم از دربار شاه و دفتر فرح، پول می‌گرفت و هم به آنها فحش می‌داد ! احسان نراقی هم می‌گوید: «من سر قضیه کتاب کوچه‌اش با او درگیر شدم؛ زمانی که عضو شورای بین‌المللی تحقیقات علمی بودم کشف کردم که شاملو برای چاپ آن از چندین فرد و موسسه از جمله احسان یارشاطر، دفتر فرح و… جداگانه پول‌های کلانی گرفته. بعد هم که همه پول‌ها را برداشت و از ایران خارج شد و ژست مبارزاتی هم گرفت که اصلاً اصالت نداشت.»

به نظر می رسد اقدام شبکه سه در پخش به قول سازنده این مستند با «قلع‌وقمع» آن در سالروز درگذشت شاملو که در راستای سیاستهای تخریبی آشنای مدیران نوآمده اش صورت گرفته، پیش از آنکه پیشبردی در جهت اهداف آنان تلقی شود و حتی اندکی به دیده شدن آن کمک کند، پرده از ادعاهای عاری از واقعیت کارگردان آماتورش برداشته و نگاه منفی او را به این شاعر سرشناس، علنی و آشکار کرده است! ادعاهایی که این فرد در فضای مجازی نیز هر از گاهی برای شناساندن خود و با گرفتن انگشت اتهام های واهی و بدون سند به سوی دیگران مطرح می کند، اما همیشه با ناکامی به در بسته می خورد!

همه این ادعاها علیه شاملو در حالی صورت گرفته که چندی پیش در جریان برگزاری نمایشگاه کتاب تهران، عکسی از رهبر انقلاب منتشر شد ‌که با لبخند، کتاب گزیده‌ای از شعرهای شاملو را در دست گرفته بودند و مطالب آنرا مرور می کردند.